JE T'AİME

12-Felsefe Dersi...

Merhaba sevgili okuyucularımm biliyorum bölüm gec geldi o yüzden Özür dilerim sizleri seviyorum :)

------------

Eve geldiğimde üvey anneme  hiç bir şey söylemeden odama koştum. Kendimi yatağımın üzerine atıp olanları düşünmeye başladım. Notta bahsedilen kahraman Leonardoydu. Acaba onun notunda ne yazıyordu.. offf offf... Daha 2 hafta once bu odada 17 yılını geçirmiş , hayatında hiç dışarı çıkmamış ve nerdeyse hayattan habersiz , mutsuz bir kız vardı.. peki ya şimdi?

Şimdi okula giden , sadece 1 tane  arkadaşı olan , zengin -umursamaz - kötü - yakışıklı ... bir çocuk yüzünden okulun ilk gününde nefret edilen , etrafı keşfeden,  bir çok şeyi anlayabilen , ilk kez bir erkeği öpen (ki teorik olarak o beni öptü) bir kızdım... Hayatım ne kadar da degişmişti..

Aslında 2 hafta  hem iyi hem kötüydü. Iyi tarafı okul... David gibi mükkemmel bir arkadaş...dersler... Fransa... ortam... hayat..

Kötü tarafı ise kızlar tarafından nefret edilmem... Leonardo... tehtitler... çözüme kavuşmamış olaylar... işte hayatım 2 haftada böyle deyişti. Haytın çok değişken olduğunu söylerlerdi felsefi filimlerde. O zaman pek anlamazdım ama şu an anlıyorum. Hayat gerçekten çok değişkenmiş...

Aslinda ne zamandan beri Leonardo'nun nasıl biri olduğunu  düşünüyorum..  O "ben kötü biriyim" diyordu ama bence değildi. Leonardo en başından beri iyi biriydi bunu  ilk gün kavgayı durdurmasından , beni o çukurdan kurtarıp hastaneye götürmesinden , lokantada bayıldığımda bana kendi odasında bakmasından anladım.. sadece kendini kötü biri olarak gösteriyordu. Bunun nedenini bilmiyorum ama öyle.

Bir de şu tehtit meselesi var tabi... Bunu kimin yaptığını ve neden yaptığını gerçekten bilmiyordum ama bildiğim tek bir şey var bunu yapan ikimizede zarar vermek istiyordu. Belkide Leonardo kimin yaptığını biliyor ama bana söylemiyordu. Ne  olursa olsun yarın Leonardoyla konuşacaktım...

Sabah olduğunda yataktan zorlada olsa kalkabilmiştim. Dün gece düşünmekten dolayı hiç uyuyamamıştım o yüzden gözlerimin altı şişmişti. Fazla oyalanmadan elimi yüzümü yıkadım , giyindim ve yukarı çıktım. Rosselin benden erken çıkmıştı. Nedense benimle karşılaşmak istemiyormuş... Tabiki bunun iki nedeni  var. Birincisi benden nefret ediyor. İkincisi sanki  Leonardo ' ya bir şey yapıyormuşum gibi yine benden nefret ediyor...

Üvey anneme gülümseyip arabaya bindim. Bu arabayı seviyordum çünkü kendimi özel hissediyordum ayrıca camları çok büyük olduğu için dışarıyı rahatça görebiliyordum. Okulun önüne geldiğimizde şöföre teşekkür edip arabadan indim ve okula doğru yürümeye başladım.

David 'in ağazından;

Okul...okull... okul... berbat denecek kadar sıkıcı... Bide şu kaçık kız -yani Lidyanna olmasa- hiç cekilmezdi.. Ahaa!! iyi insann lafın üstüne gelirmiş. Yine ürkek ürkek okulun bahçesinden giriyor bizimki.

Lidyanna gerçekten çok iyi bir kızdı. Okulda bir sürü arkadaşım vardı ama o başkaydı... farklıydı. Onunlayken kendimi iyi hissediyordum. Beni hep güldürebiliyordu. Hele şu dünyadan değilmiş gibi olan bakışları... Onun ailesini , nerde oturduğunu, nereden geldiğini... kısacası nerdeyse  hiç bir şeyini  bilmiyordum ama sanki onu yıllardır tanıyomuşum gibi geliyordu..

Lidyanna için endişelnmiyor da degilim tabiki.. Şu Leonardo denen zengin piçi onu öpmüştü sonrada hastanede bırakıp gitmişti. Onun hakkında bir sürü şey duymuştum ve Lidyanna 'ya zarar vermesinden korkuyordum. Leonardo kimseyi umursamazdı. Bütün kızları elden geçirirdi.  Kimsenin duygularını kafasına takmazdı.Sanki kendi duyguları yokmuş gibi soğuk bakardı etrafına. Ayrıca tehlikeliydi. Bir kaç kez adam bıçakladığını bile duymuştum. Lidyanna 'dan hoşlanmasına imkan yoktu! Tamam derste bir kaç kez ona bakmış yada onu öpmüş olabilir ama... yani burada Leonardo 'dan bahsediyoruz! O kimseyi sevmezdi ki! Eminim Lidyanna gibi saf bir kızı kullanmak istiyordu. Peki ya sonra ne yapacaktı ? Tabikii bir köşeye atıp ondan kurtulacak ve bidaha yüzüne bakmayacaktı..! Ah tıpkı diğer kızlara yaptığı gibi... Lidyanna 'yı o çocuktan kesinlikle korumalıydım.