Het staat geschreven' El mekteb.

12. Een oud bekende.

INAYA
Ik stond voor school te wachten op Tarik.
"Waar blijft hij nou", vroeg ik me af.
Hij zou om 5 uur komen maar het was onderhand al half 6.
"Dit is niets voor Tarik, meestal is hij stipt op tijd".

Uit zorgen besloot ik om hem op te bellen, maar tevergeefs ik kreeg de voicemail aan de lijn.
Na een paar pogingen begon ik ongeduldig te worden.

"Als hij niet komt, dan ga ik gewoon naar huis" dacht ik.
Na paar minuten besloot ik richting het station te lopen, net totdat ik paar stappen gelopen had zag ik Tarik al aankomen rijden.

Ik liep naar hem toe en stapte de auto in.
Zonder hem aan te kijken begon ik "Waar was je nou, je hebt me super lang laten wachten in de kou".
Ik keek Tarik aan en zag dat hij een muts aanhad.
Verder was zijn gezicht niet helemaal goed te zien want het was nogal donker.
"Sorry Inaya, werk liep uit" zei Tarik terwijl hij voor zich keek.
"Tarik, je kon ook je oproepen even antwoorden of tenminste laten weten dat je wat later was."
Reageerde ik op Tarik.
"Ik zeg toch sorry Inaya" zei Tarik iets wat luider.
Ik keek even naar hem en keek voor me uit zonder wat te zeggen.

In de auto richting zijn huis was het eventjes stil totdat Tarik de stilte en ongemakkelijkheid verbrak en muziek opzette.

Bedenkelijk zat ik voor me uit te kijken.
"Dit is vreemd, Tarik is normaal niet zo. Er moet wat gebeurd zijn"  bedacht ik me.

"We zijn er" zei Tarik.
We stapte de auto uit en liepen naar zijn huis toe. Ik kreeg een warm gevoel van het idee dat Tarik en ik op een dag hier zouden gaan wonen.
Dit was de eerste keer dat ik z'n huis zag.
Ik liep naar binnen en zag dat het best een mooi huis was.
"Ik moet toegeven Tarik, Je hebt smaak"
Hij lachte kort en zei "dankjewel prinses, Mootje en zijn verloofde zijn onderweg", "Doe alsof je thuis bent" vervolgde Tarik erna.
Ik keek hem aan en net toen hij in de gaten had dat ik keek, keek hij meteen weg.
"Tarik, wacht" Zei ik en liep naar hem toe.
"Wat is er met je gezicht gebeurd" Vroeg ik hem bezorgd.
"Niks" zei hij kort.
"Tarik praat met me" Zei ik wat luider.
"Sinds ik met je ben doe je vreemd, heb ik iets verkeerd gedaan" vervolgde ik wat nerveus.
"Inaya, er is niks". zei Tarik terwijl hij zijn muts af deed.
Ik keek naar zijn handen die onder de rode en blauwe plekken zat.
Dit keer pakte ik zijn handen en vroeg wat luid "Wat is dit dan, Tarik wat is er gebeurd".
Tarik wikkelde zijn handen uit mijn handen en zei luid "Inaya, er is niks!!!".
Ik keek hem aan met grote ogen en net op dat moment ging de bel.
"Dat zal Mootje en zijn verloofde wel zijn" zei Tarik En liep naar de deur.
Ik bleef achter en vond dat Tarik wel heel vreemd deed.
Ik dacht aan Yassine. "Stel dat hij er wat mee te maken heeft", "'Nee dat kan niet, ik vertrouw hem" bedacht ik me en liep door naar Tarik en zag Mootje staan.
"Hallo, ik ben Inaya" zei ik met een glimlach die meteen verdween toen ik zijn verloofde zag.
Ik kon mijn ogen niet geloven en zag Saloua staan.
De heks die vreemd was gegaan met Yassine en erop los roddelde over mij.
"Hee schat!" Riep Saloua schijnheilig uit.
"Kennen jullie elkaar" vroegen Tarik en Mootje nieuwsgierig.
Ik dacht even aarzelend na en besloot om het volwassen aan te pakken.
"Nee, ik ken haar niet" en gaf Saloua de gebruikelijke kusjes

"Dit word nog een lange nacht" bedacht ik me.