Het staat geschreven' El mekteb.

34. Vergeef me.

TARIK
Ik reed in de auto en dacht de hele tijd aan Inaya.
"Mijn lieve prinses, al die tijd heb ik je verwaarloosd en voor wat? Ik geloofde een onbekende eerder dan mijn eigen vrouw. Wat voor man ben ik!?" bedacht ik me.
"Oh Inaya, ik hoop dat je me vergeeft!"

Thuis aangekomen versnelde ik me naar de deur. Moeizaam probeerde ik de sleutels in de sleutelgat te steken maar doordat ik zo erg trilde lukte het niet.
"Verdomme, ga nou open!" riep ik uit.
Eindelijk had ik de deur open gekregen en liep naar binnen en riep "Inaya!?".
Ik hoorde niets terug "Waar moet ze zijn?" Bedacht ik me.
"Inaya!" herhaalde ik en keek in elke kamer maar tevergeefs ze was niet thuis.
"Straks heeft ze me verlaten omdat ik haar zo erg heb verwaarloosd" ik pakte mijn telefoon en bedacht me dat ze misschien haar telefoon bij der had.
Hij ging een paar keer over en ik kreeg de voicemail te pakken. "verdomme Inaya, waar ben je!" riep ik angstig. "Ik mag je niet kwijt raken Inaya! Je bent en blijft voor altijd bij mij!!"
"Waar moet ze zijn? Haar ouders... nee dat zou ze niet doen. Dat zou opvallend zijn. Misschien Salma dan?" Bedacht ik me.
Ik belde Salma op in de hoop dat ze daar zou zijn.
{Salma: Assalamoe Aylaykoem}
{Tarik: Salam Salma! Is Inaya misschien bij jou?} vroeg ik angstig.
{Salma: Nee ze is hier niet? Waarom? Wat is er gebeurd?}  vroeg ze bezorgd en nieuwsgierig.
{Tarik: Ik ben zo dom geweest Salma! Ik denk dat ik haar kwijt ben geraakt}  zei ik wat zachter.
{Salma: Wat bedoel je??}
{Tarik: We hadden net een heftige discussie dus besloot ik om in de moskee te gaan bidden om mijn rust te kunnen vinden, maar toen ik terug kwam trof ik haar niet thuis aan. Zou ze me verlaten?} vroeg ik angstig.
"Alsof Salma mij dit gaat vertellen, maar ik kon niet anders. Ik was wanhopig bang" bedacht ik me.
{Salma: Tarik doe normaal! Ja je bent zeker dom geweest, Inaya heeft het me al verteld. Maar Inaya verlaat je echt niet zomaar. Inaya weet wat ze doet. Wacht gewoon geduldig af. Ze zal zo wel thuis komen} probeerde ze me gerust te stellen.
{Tarik: Oke bedankt Salma. Sorry voor dit telefoontje en shokran!} (Dankjewel)
{Salma: Bleh jmir Tarik!} (Geendank)

Ik hing op en wachtte geduldig af op Inaya.
Ik kon me niet stil houden en liep hele tijd heen en weer.
"Inaya, waar ben je nou!".
"Zou ze me nog wel willen? Straks wilt ze het niet meer?" Ging er door mijn gedachtens.
Ik zal het mezelf nooit vergeven als Inaya mij niet wilt vergeven.
"Alles komt door mijn stomme en domme gedrag!"

Plotseling hoorde ik de voordeur gaan en rende naar de voordeur alsof mijn leven ervan af hing.
"Inaya!" riep ik dolgelukkig uit.

Ik zag Inaya en Saloua voor de deur staan.
"Wat doet Saloua met Inaya?" bedacht ik me.

Ze keken me beide geschokt aan door mijn luidruchtige actie.
"Nogmaals bedankt Inaya, ik zal jullie wel met rust laten" zei Saloua en liep weg.
Inaya kwam binnen gelopen.
"Waar was je? En waar hielp je haar mee?" vroeg ik verwarrend.
"Gaat je dat nu opeens wel aan?" zei Inaya.
"Ja dat gaat mij aan! Je bent mijn vrouw" zei ik zachter.
Ze keek me verwarrend aan.
"Een paar uur geleden twijfelde je nog of je getrouwd wou blijven?" zei ze verwarrend.
"Inaya, waar was je? Ik heb me verdomd zorgen om je gemaakt. Ik heb je keer op keer lopen bellen maar je nam niet op! Waarom heb jij een telefoon als je toch niet opneemt" zei ik wat harder.
"Ik kon er niets aan doen dat ik wat harder was, mijn vrouw gaat niet zomaar in de avond weg" bedacht  ik me.

Ze keek me angstig aan "Tarik, ik moet je twee dingen vertellen.".
"Straks wilt ze het niet meer!" bedacht ik me dus besloot ik haar te onderbreken zodat ik om vergiffenis kon vragen.

"Wacht Inaya, ik wil je eerst wat zeggen" terwijl ik haar handen pakte.
Ik keek haar diep aan in der ogen.
"Inaya, ik ben zo dom geweest! Ik heb je verwaarloosd.
Ik was zo blij dat ik je eindelijk alleen van mij kon noemen, toen ik die foto's zag wist ik niet wat me overkwam. Die gene liet lijken alsof je naast mij stiekem nog iemand had en Inaya alsjeblieft je mag het me kwalijk nemen maar je bent verdomd mijn vrouw! Jij wilt niet weten wat en hoe mannen over vrouwen denken. Dat is de reden dat ik zo tekeer ging. Elke man die naar mijn vrouw kijkt, praat of aanraakt wil ik slaan. Het is mijn verdomd jaloezie dat ik in mij heb.  En doordat ik die foto's zag wist ik niet of je genoeg aan mij had dus ik werd boos. en hoe ik je heb behandeld is ongelofelijk dom en stom van mij. Het spijt me zo erg Inaya. Maar geloof me elke keer als ik een traan zag wou ik je de pijn weg knuffelen maar ik kon het niet want mijn trots zat in de weg. Ik snap je als je me niet meteen kan vergeven maar ik vraag je om mijn domme begrip" zei ik angstig.