Het staat geschreven' El mekteb.

45. Is het de waarheid?

INAYA
Ik liep naar de woonkamer waar de dansende vrouwen gezellig feest aan het vieren waren.

Ik keek naar de kant van Salma en zag dat ze genietend voor zich uit staarde.

"Salma, ik wil je dag echt niet verpesten." Zuchtte ik.

Ik liep door naar Salma.

"Hee Inaya!, wees eens vrolijker het is tenslotte wel mijn dagje" moedigde ze me lachend toe.

"Salma.." zei ik wat zachtjes.

"Wat is er?" vroeg Salma wat schrikkend.

Ik moest denken aan hoe de stres die ik had... "Ik wens niemand de stres toe die ik gehad heb" bedacht ik me en besloot om maar niets te zeggen.

"Nee, er is niets! Ik ben gewoon gelukkig dat je gaat trouwen" zei ik met een glimlach.

"Wat lief Inaya!" lachte ze. "ik wil je wel een knuffel geven, maar ik wil je kledij niet verpesten met mijn henna" zei ze vervolgens achteraan.

Ik lachte naar haar toe en liep weg zoekend als een gek naar Saloua.

Paar minuten later zag ik haar staan met paar meiden.

Ik liep naar haar toe "Mag ik je even spreken Saloua?" vroeg ik haar.

Ze keek me vies aan en zei "Ja hoor", waardoor de andere meiden wegliepen.

"Luister Saloua, beter verlaat je dit huis per direct! Salma is gelukkig en ik wil haar gelukkig blijven zien. Ga alsjeblieft weg" smeekte ik haar.

Ze keek me aan en zei "Waarom zou ik?" terwijl ze een wenkbrauw omhoog optrok.

"Je bent met Yassine toch? Je zou ons met rust laten" vroeg ik haar.

Ik zag dat ze naar de grond keek en me geen woord gaf.

"Wat is er tussen jou en Yassine?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Yassine?" vroeg ze terwijl me uitlachte.

"Nee meid, hij is niets voor mij en by the way, geniet nog maar van het feestje, want binnenkort zal ik Mootje en iedereen laten zien dat ik beter ben dan Salma"

Ik kon mijn ogen niet geloven "Donder op!!" riep ik voluit.

Ze lachte me uit met een achterbakse lach "Awwh Meskiena! Ze kan geen kinderen krijgen en richt alles op mij af.. denk je nou echt dat je nog een kind kan krijgen, vergeet dat maar. Maar is goed, ik weet dat je het al moeilij genoeg hebt. Maar ik kom terug, want ik ben nog niet klaar" zei ze met een achterbakse toon en verliet het huis.

Ik stond aan de grond genageld door de woorden van Saloua.

"Hoe wist ze dat ik moeilijk kinderen kan krijgen? En is het zo? Zal ik ooit nog kinderen kunnen krijgen?" raasde er door mijn hoofd heen.

Ik begon weer die teleurgestelde rilling te voelen en liep naar de toilet.

Ik sloot mezelf op en keek mezelf aan in de spiegel.

Langzaam rolde er een traan over mijn wang.

"Niet huilen Inaya! Je bent sterk, Saloua is dit niet waard" sprak ik mezelf de moed toe.

"Waarom is het allemaal zo moeilijk!" bedacht ik me.

Plotseling voelde ik een misselijke laag door mij heen gaan en het eten wat ik vanmiddag ophad voelde ik omhoog komen.

Ik rende naar de toiletpot en gaf over.

"Wat is dit?" bedacht ik me.

"Ik ben ongesteld vandaag, dus zwanger is het niet. Wellicht heb ik gewoon de kou gevat" bedacht ik me teleurgesteld.

Plotseling dacht ik aan Salma "Ze heeft me nodig! Wat doe ik hier nog" en veegde mijn tranen en spoelde mijn mond en keek bevestigend in de spiegel en versnelde me naar de woonkamer waar het feest gegeven werd.

TARIK

Ik zag dat Mootje genoot van zijn avond "Heerlijk om hem zo te zien! Gelukkig en al" bedacht ik me.

Ik keek naar de klok en zag dat het al 2 uur was.

Plotseling kreeg ik een sms en zag dat het Inaya was.

{Inaya: Kan je me ophalen, ik voel me niet lekker.}

Ik begon me beetje zorgen te maken en versnelde me naar Mootje.

"Hee Mootje! Het was supergezellig! Maar ik ga, Inaya voelt zich niet lekker".

Hij lachte me toe en vertelde me "Maakt niet uit broer! Misschien is ze wel in verwachting" zei hij meteen met een ondeugend blik.

Ik dacht even na... "Misschien wel... hoe zou het zijn als dat wel zo is.. een leventje van Inaya en mij met een kleintje erbij... wat wil je nog meer" al snel maakte die dromerige gevoel plaats voor de koude waarheid "Ze was ongesteld, denk het niet" bedacht ik me meteen.

"Nee joh!" antwoordde ik Mootje.

"Maar is goed broer! Ik begrijp je" lachte Mootje.

Ik versneld me naar de auto en reed richting Inaya.

Ik kreeg die warme gevoel weer als ik eraan moest denken hoe het leven zou zijn als Inaya nou werkelijk zwanger was.

"Nee, Tarik. Niet meer aan denken. Het is de wil van Allah swt!" sprak ik mezelf de moed toe.

Aangekomen bij het huis van Salma, zag ik Inaya al aankomen lopen, ze maakte plaats in de auto.

Ik keek haar aan en zei "Hee lieverd, hoe gaat het?" vroeg ik haar terwijl ik mijn hand over haar wang streelde.

"Ik voel me echt niet lekker, ik heb net overgegeven." Zei ze teleurgesteld.

"Allahy Shafiek lieverd!" zei ik tegen haar terwijl ik een kus op haar voorhoofd plaatste.

Thuis aangekomen versnelde ze naar de badkamer.

Ik kleedde me om en liep langs de badkamer en hoorde haar snikken.

Mijn hart brak.. Ik deed de deur open en zag tranen in haar ogen.

"Lieverd..." zei ik sprakeloos terwijl ik naar haar toe liep en haar een knuffel gaf.

Ik maakte me los van haar en vroeg bezorgd "Wat is er?".

Ze keek me sip aan en zei nog wat verdrietig "Saloua... ze wil alles verpesten tussen Mootje en Salma, ik heb haar uiteindelijk met moeite naar huis gestuurd. Maar ze wil nog terug komen."

Ik keek geschrokken naar haar "Lieverd! Ze komen er wel uit! Ze staan sterk samen.. maar waarom huil je" vroeg ik nieuwsgierig.

Ze keek schamend naar de grond en keek me weer aan "Saloua weet dat ik moeite heb met kinderen krijgen en ze vertelde me meteen dat ik die nooit zal krijgen en ze moest erom lachen, normaal doen die woorden nooit wat met mij. Maar misschien spreekt ze wel de waarheid" zei ze zachtjes.

"Inaya!!" schreeuwde ik."Hou op met die onzin!, natuurlijk kan het nog wel en ik zweer het je die Saloua zal boeten ik zweer het je!" riep ik boos uit.

5zWQ