NİSA

-Kesit-

Merhabalar tekrar buluştuk. Söz Verdiğim gibi kesiti yayınladım. Bu kesitte sadece bir bölüm yok bölümlerin heyecanlı yerlerini kesip yapıştırdım. Kesit paylaştığım için kızmayın yazmaya vakit bulamıyorum. Bu sene o kadar çok yoğunum ki bilemezsiniz...
Şimdilik merak edin. Kısa bir zaman sonra yeni bölüm gelecek tüyo vermek istemiyorum ama istediğiniz şeylerin olması için dikkatli okuyun. Geri dönüşüm muhteşem olacak :)

*

15.Bölüm devamı ;

Dalga dalga gelen bir havanın ortasındaydım. Buhranı her yerdeydi bense tam ortada. Adım atacak mesafe yoktu heryer yalan olmuştu çünkü. Biri vardı sanki ancak o da aynadan ibaretti. Gözler yoktu herkesin bencil olması gibi. Hisler vardı yerini nefrete bırakan. Huzur vardı varlığı yokluğu belli olmayan. Güven vardı inanamayacak kadar saçma olan. Herşeyde biz vardık. Denizin kumu gibi çoktuk ancak yokluğumuz daha çoktu. Biz varla yok arasındaki en ince çizgiydik.

Kapının kulbu elime geldiğinde hissettiğim soğukluğu yüzüme yerleştirmiştim. Ancak böyle oynayabilirdim. Iyi bir insan olmak çok zordu çünkü insanlar kötüydü. Kapıyı açıp girdiğim oda güneşin yankısıyla aydınlanmıştı. Beklediğim gibi bir manzara yoktu belki. Ona sinirim görünce geçmişti. Yatağın yanına gidip oturdum. Ağlıyordu serumlu eliyle elime uzandı. Bu son tutuşu gibiydi öylesine sıkıyordu ki...

"Öleceğim sandım!" Gözlerine bakmamı sağlayacak derece hıçkırıklarını duyuyordum. Çok korkmuştu.

"Her şeyi anlatacağım beni dinleyecek misin?" Kafamla onayladım zira konuşmaya gücüm kalmamıştı.

"Ben ve arda evliyiz"

"Bunu neden bana söylemedin?"

"Söyleyemezdim" gözlerini eliyle sildi elinin tekini hâlâ elimden çekmemişti.

"Her şey yolunda giderken biri babamın aklına girdi evlenmemize izin vermedi bizde gizlice evlendik"

"Kimler biliyor?"

"Kimse altı aydır saklıyorum" sinir sisteminin alt üst olmuştu son bir aydır. Kimseyi görmek istemiyordum. Sadece uyumak ve televizyon izlemek istiyordum. Hatta uzun bir zamandır ilk defa dışarı çıkmıştım.

"Ben simdi teyze mi oldum?"

"Evet" etrafı gözlerimle taramaya başladım.

"Kumanda nerde?"

"Ne yapacaksın?"

"Umut başladı ver bi bakayım talibine ne cevap vermiş"

"Allahhh bunu da kaybetmişiz" Nefret ettiğim evlilik programlarına bağlanmıştım. Bağımlı yapacak derecede heyecan yapıyorlardı çünkü.

*

"Tamam , herşeyi anlatacağım!" Diyerek masaya çöktü. Bütün bakışlar üzerinde Zımbayla sabitlenmişti gözleri masadaki herkesi taradı. Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Tek bir şartım var kabul ederseniz anlatmaya başlayacağım" Can bana döndü hafifçe eğilip konuşmasını duyabileceğim ses tonuyla konuştu. Zaten zar zor duruyordu bu kız bütün dengemizi altüst etmişti bir de üstüne şimdi sinir sistemimizle oynuyordu.

"Dayanamıyorum"

Sabretmesi için bu sefer ben ona söz vermiştim. Ancak şimdi çok güzel yanlış yaptığımı anladım.

"Tamam! Sartın ne?" Yüzünde oluşan kocaman gülümseme hepimizin içindeki öfkeyi arttırıyordu. Sandalyesinde geriye yaslandı.

"Beni tekrar gruba alacaksınız! Bende herşeyi anlatacağım!"

Sandalyeden hırsla kalkmıştı Can , peşinden bende kalktım niye kalktığımı bilmeden.
Hızına ayak uydurmak için etekle koşmayı denedim ve her zamanki gibi başaramayıp düştüm. Üstüm başım gene çamur olmuştu.

"Can!"

Arkasına bakmadan ilerlemeye devam etti. Baka kaldım gözlerimde geçen hayal kırıklığıyla ortada kaldım.

"Kalk" Gelen sesin sahibine döndüğümde beklemediğim için irkilmiştim. Kollarımdan tutup beni ayağa kaldırdığında zaman durmuş gibi onu izliyordum. Belkide yaşadıklarım omuzlarıma ağır gelmişti.

"Beni gene sen kaldırdın artık kendim kalkmalıyım" Üzerimdeki çamurları temizlemeye koyulduğu için sadece tebessüm etti. Elindeki peçeteyi buluşturup çöpe attı. Tam önümde durduğunda midemin bulantısı aşırı derecede hissetmiştim.

"Sen düş düşme ben sana yardım edeceğim" Gözlerimin içine bakarken Öğürme isteğiyle içimde ne var ne yoksa üzerine boşalttım. Hemen beni yere çökdürdü. Yüzümün bembeyaz olduğunu söylediğinde sesler uğultu haline dönüşmeye başlamıştı. Son duyduğum cümle ise

"Gel buraya pasaklı" olmuştu.

Gözlerimi açtığımda kırpıştırmak zorunda kaldım. O kadar çok ışık giriyordu ki . Tam anlamıyla gözlerimi açtığımda tanımadığım bu yere dikkatlice baktım. Kocaman bir odaydı . Ayağa kalkıp etraftaki eşyaları incelemeye başladım sahibi kimse çok merak etmiştim.

*

(Merakla bekleyeceğinize emin olduğum bir bölüm )

Sinirlerime artık hakim olamıyordum burnumdan soluduğum hava , kızgınlıktan çıkan buhar çok uzaktan bile belli olabilirdi. Ellerimi göğsümün üzerinde bağladım.

"Ne istiyorsun benden? Gel diyince gelen git deyince giden bir makine miyim? Ya da dur sürekli yalanlarına kullandığın maşa mı? Yok yok bu sefer hangi rolü oynayacağım efendim? Sevgilin oldum , nişanlın oldum sırada ne var?-"

"Eşim olacaksın!" Böldüğü lafıma mı kızsaydım yoksa verdiği cevaba mı şaşırsaydım.

"Ne?"

"Benimle evleniceksin!"

"Yorumlarınızı bekliyorum Kesitin Sonu '-' "