Meant to be Family

Chapter 1

11 years later...

Agot: (checking in sa hotel)

Receptionist: (smile at Agot) first time nyo po ba dito sa San Isidro?

Agot: (filling in some data sa forms) hindi.

Receptionist: (feeling close sa guest at chikka ng chikka dito) may bibisitahin kang kamag anak?

Agot: wala pero may sadya lang ako dito. Eto (give the paper to the receptionist then pa simpleng sabing) matagal na ako mula nung nakapunta dito, ang naalala ko ang isa sa pinaka maimpluwensya at prominenteng pamilya ng lugar ang mga martinez. Andito pa ba sila?

Receptionist: (smile) oo andito pa din sila at maimpluwensya pa din sila hanggang ngayon.

Agot: si ms. Susan andito pa din?

Receptionist: oo naman. Na stroke sya nung isang taon ng atakihin siya sa puso pero naka recover naman siya at ayun active pa din sa mga social events ng lugar.

Agot: ganun ba.

Receptionist: (checking the form and kuha yung key ng room but while working chikka pa din ng chikka) kilala mo ba yung anak ni ms. Susan?

Agot: si Albert?

Reception: the one and only. Mayor na siya ngayon. Balita nga kaya nanalo yun dahil sa mga boto ng mga kababaihan eh. Naku habulin ng mga chicks si Mayor kaya lang mukhang playboy at walang sineseryoso. (Look at Agot) mga limang taon pa lang ako dito sa lugar pero ang balita hindi naman daw yun babaero noon. Nagsimula lang nung iwanan siya ng asawa niya. Mejo naloka daw kasi yung asawa mula nung kinidnap ang anak nila.

Agot: (parang sarcastic na pagkakasabi) alam na alam mo ang mga buhay nila ah.

Receptionist: (just shrug and smile at Agot) eto na yung susi mo sa kwarto mo. (Give Agot the key)

Agot: (look at the room number from the key)

Receptionist: sa room four oh two. Pagka baba mo sa elevator pa kanan ka.

Agot: salamat.

Receptionist: baka gusto mong kumain may restaurant kami bukas hanggang alas dyes ng gabi. O kung gusto mo naman magpabili sa sikat na restaurant sa lugar pwede din sabihan mo lang ako.

Agot: hindi sige ako na bahala. Salamat. (Kinuha na niya ang overnight bag niya then walk towards the elevator na)

Pagdating ni Agot sa room niya dumiritsu siya sa bintana and look at the view from her window. Naisip niya malapit na ang anniversary ng pag kidnap ng baby niya and it makes her feel sad. Plus being back to the place where it happened brings back a lot of memories. After a while her thoughts are making her depress kaya nag freshen up na siya para isagawa na niya kung ano talaga ang pakay niya sa pagbabalik niya sa lugar.

Agot: (sakay sa kotse niya and then take a deep breath. She feels nervous sa muli nilang pagkikita ni Albert. Hindi niya alam paano tatanggapin ni Albert ang balita niya tungkol sa anak nila pero she needs to try. And she's nervous at the same time dahil after 11 years ngayon lang sila ulit magkikita, and takot siya ano ang magiging reaction niya dito dahil sa ikabubuturan ng puso niya alam niyang hindi pa niya totally na let go ang pagmamahal niya dito. Medyo nervous din siya kung ano ang sasabihin ni Susan sa kanya pagkita nila. After several breaths pinaandar na niya ang sasakyan para matapos na ang mission niya)

Bago pa man tumuloy si Agot sa bahay ng mga Martinez, dumaan muna siya sa dresm house niya before.

Agot: (park her car in front of the house and then bumaba ng kotse and look at the house. She could see na renovate na ito at lalong gumanda. Kita niya ang garden maayos na din at maganda na and pansin niyang mga paborito nyang bulaklak ang ibang nakatanim. Kahit paano masaya siya dahil may isang pamilya na nakatira sa bahay at mukhang hindi naman pinabayaan ang dream house niya but somehow mejo naluluha siya dahil they could have been the family na naninirahan dun. Before she could burst into tears she silently say goodbye to her dream house and then bumalik na siya sakay sa kotse and eventually drive going to Albert's house.