Nova 3: A new begin

Hoofdstuk 13

Alice

Ik blijf hem aan kijken tot hij zich om draait en naar de grote deur loopt. 'Zack!' Roep ik. Hij stopt. 'Zack...ben jij dat?' Het is even stil en daarna loopt hij weer door en verlaat de ruimte.

Ik kijk naar mijn polsen die vast zitten. Het doet pijn. Ik wil hier uit. Maar hoe kom ik hier uit? Wat zou de oude Alice doen?

Veranderen! Nattuurlijk! Ik denk aan een muis. Maar er gebeurt niks. Waarom werkt het niet!? Geheuge, kom alsjeblieft snel terug.

Eddie

Ik kijk naar de laptop van meneer Parker. 'Wat heb je tot zo ver gevonden?' 'Helaas niks. De ontvoerder heeft geen enkel bewijs achter gelaten.' Zegt meneer Parker met een zucht. De zoemer gaat. 'Gaan jullie maar naar jullie les. Ik probeer nog wel iets te vinden.' Kiara en ik knikken en lopen het lokaal uit.

'Wat als we haar niet optijd vinden.' Zegt Kiara. 'We vinden haar wel.' 'Maar wat als we haar niet vinden. Wat als Herion en de wereld in gevaar is. Wat moeten we dan doen?' 'Kiara,we vinden haar wel. Dat moet.' Kiara zucht en knikt.

Alice

Ik begin echt pijn te krijgen aan mijn polsen. Maar het moet ook aan denken wat die masker gast zei, ik zal heel veel pijn krijgen. Er gaat gewoon een rillig over mijn rug.

Opeens voel iets raars. Het maakt me zenuwachtig. Ik voel energie. Krachtige energie. Wat gebeurd er met mij?! Opeens schiet het krachtveld uit me. Het blaast alles om mij heen weg. Zelfs de boeien worden kapot geslagen en ik val op de grond.

Wat in de wereld was dat? Wat deed ik?

Snel ga ik staan en kijk om me heen. Ik zie iets op de grond liggen. Het is een ketting met een zwarte steen er in. Had ik die om?

Weer kijk ik om me heen. Ik zie boven in een klein raampje dat open is. Dat is mijn enige uitweg.

Dan hoor ik een deur open gaan. Daar staat de man met de masker. Ik weet zeker dat hij daar achter verbaasde blik heeft. Hij loopt op me af. Ik moet hem pakken, ik moet veranderen. Leeuw, ik wil een leeuw zijn.

Ik verander in een leeuw. Het is gelukt! Ik grom naar de man. Hij blijft staan. Ik ren op hem af. Hij maakt voor dat ik hem kan slaan met mijn klauwen, een paar salto's achteruit. Wow, hij is lenig.

Ik ren weer op een af. Hij rent naar de hoek en springt tegen de ene muur naar de andere tot hij helemaal boven is. Ik spring ook tegen de muur aan. Maar ookal heb ik vlijmschepre nagels, glij ik weg.

Ik grom naar hem terwijl hij me met een schuin hoofd aankijkt. Dan haalt hij iets uit zijn zak. Het is een wit balletje. Hij laat het balletje op de grond vallen. Meteen komt er rook uit. Nee niet alweer!

Snel ren ik de andere kant op. Ik zie het open raampje. Dat is mijn enige uitweg. Ik moet vliegen. Hopelijk is het waar wat Eddie zei. Vliegen verleer je nooit.

Ik verander in een gierzwaluw. Ik sla met mijn vleugels zo hard als ik kan. Al heel snel vlieg ik omhoog. Het werkt! Snel vlieg ik door het open raampje heen. Eindelijk vrij! Ik kijk achterom en zie die grote bruine roofvogel achter me aan vliegen. Maar het raampje is te klein. Als ik kon lachen dan deed ik dat zeker.

Maar toch vlieg ik nog sneller. Ik wil nooit meer terug naar die plek. Ik wil naar huis. Ookal weet ik niet eens hoe mijn huis er uit ziet. Ik weet niet eens waar ik heen moet vliegen.

Ik besluit in een bos te dalen. Als ik op de grond sta verander ik terug naar een mens. 'Alice?' Verschrikt draai ik me om. Ik zie een man met een lange baard en oude kleren aan staan. 'Hallo.' Zeg ik een beetje onzeker. 'Is alles oke?' 'Wie...wie bent u?' De oude man kijkt me vreemd aan. 'Het spijt me. Ik ben mijn geheuge verloren. Dus ik kan u niet meer herrinneren.' 'Ow het spijt me, dat wist ik niet. Mijn naam is Zahon.' Zegt hij en loopt naar me toe. 'Misschien kan ik je helpen.' Wil ik dat wel. Want volgensmij heeft Zack mij net ook veraden. Dus wie zegt dat ik hem wel kan vertrouwen.

'Kom maar mee naar mijn huis.' Zegt Zahon en draait zich om en loopt verder. Hij stopt als hij merkt dat ik niet achter hem aan loop. 'Wat is er?' 'Ik ben net veraden. Dus ik...' Ik zucht. 'Ik snap het Alice. Kan je al als wolf huilen. Dan kan je Kiara roepen. Je hebt haar laatst aan mij voorgesteld.'

Ik schud mijn hoofd. Maar iets zegt tegen mij dat het oke is. Dat hij veilig is. 'Ik ga toch met uw mee.' Zahon knikt en ik loop achter hem aan.

We komen aan bij een klein huisje. We lopen naar binnen. Het ziet er schattig klein uit. Als ik later oud word wil ik ook zo gaan wonen.

Zahon pakt een paar potjes en pakt er verschillende soort kruiden uit die ik nooit eerder heb gezien, of ik herrinner het me niet meer. Hij stampt de kruiden bij elkaar.

Ik moet van Zahon op bed liggen. 'Oke, Alice. Ik wil dat je je ogen sluit en denk aan iets wat je fijn vind.' Ik denk meteen aan Eddie. Ik moet al glimlachen als ik aan hem denk.

Opeens voel ik dat Zahon zachtjes iets op mijn voorhoofd smeert. Het voelt raar maar wel fijn. 'Alice adem even diep in en uit. Je zal in trans zijn. Je zal je geschiedenis weer zien.' Langzaam voel ik me weg zakken in lange diepe droom.

Hey guys ik ben druk geweest met wattpad en eindelijk klaar met dit hoofdstuk. Ik heb 2 nieuwe verhalen gepubliceerd. Dus kijk op mijn profiel als je die ook wilt lezen.

Ik heb ook de laatste tijd heel veel volgers er bij gekregen en ik weet niet waarom maar ik heb er nu 199 dus als iemand daar 200 van kan maken ben ik ook weer blij

Wat vinden jullie van het nieuwe hoofdstuk? ^^