Niets is wat het lijkt

Het is tijd voor actie

Redouans perspectief:
Hard sloeg ik tegen de muur aan, hoe is hij erachter gekomen? Ik ging met mijn handen over mijn gezicht heen. Ik moet snel gaan handelen voor het te laat is. 'RACHID' ik zag Rachid snel naar binnen lopen. 'Ga naar de juwelier en haal de mooiste ring die ze hebben.' Hij knikte en liep weg. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, zet je schrap Selma, jouw leven gaat een andere wending krijgen.

Selma:
Ik zat mij klaar te maken voor mijn date met Ibrahim, hij klonk zo lief aan de telefoon, ik kon geen nee zeggen. Ik stapte mijn auto en reed naar het restaurant, waar we afgesproken hadden. Ayoub was niet thuis, dus ik had alle tijd om mij om te kleden en weg te gaan. Het was onderhand al 7 uur, het begon al te schemeren en dat betekende dat ik moest op gaan schieten. Ik parkeerde mijn auto snel in de garage en liep het restaurant in. Ik kon mijn ogen niet geloven, was dit allemaal voor mij? Het restaurant zat vol met rozen en er waren allemaal kaarsjes aangezet. Ik voelde 2 armen om mijn buik en voelde iemand de kin op mijn schouder. 'Vind je het mooi?' Ik draaide mij om en keek in de ogen waar ik vanaf dag al 1 al weg van was. Ik knikte, hij glimlachte en begeleide mij naar onze tafel. Hij had het hele restaurant afgehuurd voor ons, hoe lief is dat? Nadat wij klaar waren met eten stond hij op en trok mij overeind. Ibrahim ging door zijn knieën en pakte mijn hand vast, ik voelde mijn ogen groter worden. 'Toen ik jou leerde kennen wist ik gelijk dat je een speciaal meisje was. Al mijn verwachtingen die ik over jou had, heb jij allemaal waargemaakt.' Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. 'Lieve Selma, maak mij de gelukkigste man op aarde en trouw met mij.' Hij keek mij hoopvol aan. Ik wist even niet wat ik moest zeggen, ik merkte dat ik te lang twijfelde. Ik knikte 'Ja, Ibrahim ik wil met jou trouwen.' Hij glimlachte, deed de ring om mijn vinger en tilde mij knuffelend op.

Het was onderhand al 10 uur, ik parkeerde mijn auto in de garage en liep naar binnen. Ik schopte mijn hakken snel uit en liep direct naar mijn kamer. Ik ging op mijn bed zitten en keek naar mijn ring, waarvan de diamant glinsterde. De avond was perfect, Ibrahim had zich echt uitgesloofd voor mij. De avond was perfect, maar waarom voelde ik mij niet zo? Ik keek omhoog en vroeg mijzelf af of  hier ik wel goed aan deed. Verraadde ik Ayoub hier niet mee? Ik schudde die gedachte van mij af, Ayoub is vast en zeker zichzelf weer aan het vermaken met een meisje. Ik kleedde mij om en ging in mijn bed liggen, ik moet niet zoveel twijfelen, Ibrahim is een goeie jongen en zal mij goed behandelen, dat kan ik mijzelf wel garanderen. Ik sloot mijn ogen en droomde over mijn toekomst, een toekomst waar Ayoub geen plaats in heeft.

Ayoubs perspectief:
De hele dag heb ik erachter proberen te komen wat Redouan van plan is, maar ik heb geen enkele vooruitgang geboekt. Uitgeput sloot ik mijn laptop en liep mijn werkkamer uit. Ik besefte dat ik Selma de hele dag niet gezien heb en liep rechtstreeks door naar haar kamer, ik zag haar slapend in haar bed. Ik liep naar haar toe en bekeek haar, hoe kon iemand toch zo mooi zijn, maar tegelijkertijd ook zo onschuldig? Ik grinnikte, Selma had ook haar momenten dat ze niet zo onschuldig was, maar dat maakte haar nog leuker. Haar man zou zich van geluk mogen prijzen met zo een vrouw. Diep van binnen hoopte ik dat ik die man zou zijn, zuchtend liep ik haar kamer uit en sloot de deur achter mij dicht.