TÖVBE

2- '' Neden ben ? ''

Evet arkadaşlar, 16 sayfalık bir bölümle karşınızdayım. Ne zamandır yazacağım diyordum, her bilgisayara başına geçtiğim de bir şey çıkıyordu ve yazamıyordum. Nihayet yazdım ve karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.. Beğendiyseniz oy vermeyi ve yorumlarınızı bırakmayı unutmayın olur mu ? 

Keyifli okumalar :)

Bileğimi kavrayan güçlü eller arkadan gelen tok sesle gevşerken, bakışlarımız sesin geldiği yöne çevrilmişti.

Zifiri karanlıktı.. Hiç bir şey gözükmüyordu.. Sadece karanlığın içinde belli olan bir gölge vardı, bir erkek silüeti..

Nefes alamıyordum, hiç bir şey hissedemiyordum. Beynim düşünme işlevini yitirirken, kan pompalayan kalbim siyah katranları süzerek hücrelerime gönderiyordu.

Ruhum, karanlık ara sokaklardan koşarken her defasında çıkmaz sokaklara sapıyordu. Adımlarımı attığım her yerde ki sokak lambaları bir bir sönüp, ruhumu karanlıkta bırakıyorlardı ve bundan oldukça keyif aldıkları aşikardı.

''Size o kızı bırakın dedim ! '' Bu ses, karanlık sokaklar da dolaşan ruhumu aydınlatmak için gelen ışığın vurgusu gibiydi. Her bir tonunda, bir fırça darbesi gibi karanlık sokaklara ışığı yansıtıyordu.

Deli gibi titriyordum. Vücudumu, hareketlerimi, sesimi, düşüncelerimi hiç bir şeyimi zaptedemiyordum. Her şey benden bağımsız gelişiyordu ve buna karşı koyacak bir gram bile gücüm yoktu.

Boğuluyordum..

Omzumun üzerine yığılan saçlarımı elimle geriye attıktan sonra sırtımı iyice duvara yasladım. Bakışlarım karanlığın arasında bana bakan o gölgedeydi.. Hıçkırıklarıma zincirler vurmak adına güçlü bir şekilde yutkundum ve titreyen ellerimi soğuk taş duvara yasladım.

''Ooo kahramanımız gelmiş Levent baksana.. '' Tiksindirici sesine eşlik eden kahkahaları havada ki görünmez kuşların bile kanatlarını kırıyordu.

Alkol kokan nefesini soluduğum adam büyük bir özgüven ve kararla adımlarını gölgeli adama doğru atarken kalbimin teklediğini hissettim. Ardından demin adının Levent olduğunu öğrendiğim adam da onun adımlarına eşlik ederken avucumun içerisinde hissettiğim soğukluk damarlarımı geriyordu.

''İşimiz daha eğlenceli olacak desene.. ''

Alkolden dolayı adımlarını sarsak bir şekilde atarken, gölgesini gördüğüm adam istifini bozmadan kararla onları bekliyor gibiydi.

Korkuyor muydum ? Evet.. Çok korkuyordum..

Bana saldırmaya çalışan adamlar ona daha çok yaklaştığı sırada gölgeli adam gene yerinden kıpırdamadı. Bir insan bu kadar korkusuz olmayı nasıl beceriyordu ? Sonuçta o tekti ve karşısında iki kişi vardı. Ve bu kişiler her şeyi yapabilecek kadar aklını yitirmiş kişilerdi..

''Bence de çok eğlenceli olacak. Sizi ben eğlendireceğim merak etmeyin.. '' dedi karanlığına eşlik eden uğultulu sesiyle.

Gölgeli adam hiç beklemediğim bir hareketle karşısında dikilen adamın yüzüne kafa atarken, diğerine de ışık hızıyla bir yumruk atmıştı. İkisi birden yere yığılırken ben afallamış ve ağzı açık bir şekilde bu korkunç manzarayı izliyordum.

''Kalksanıza lan ! Hani eğlenecektik ? Kalkın da eğlenelim ! '' Gür sesi içimde kırılmaya yüz tutan kemiklerimi parçalıyor gibiydi. Sesinde ki o güçlü tını, bir satır görevi görüyordu sanki üzerimde..