koizora

10 yıl önce

Okulun ilk günü. Lise son sınıftayım. 18 yaşındayım. Adım Ceren. İçime kapanık ve utangaç biriyim. Sınıftan pek çıkmam. Günde 2 kere falan. En yakın arkadaşım Sanem Mert adında bir çocuğa aşık Mert 12-B öğrencisi biz 12-A. Herneyse Sanem Mert'i görsün diye 12-B sınıfının önünde yürüyorduk. Mert birkaç arkadaşı ile kapının önünde duruyordu. Çok havalı birisiydi. Aniden Sabem'le konuşurken birine çarptım. Kafamı kaldırıp baktığımda içimden "tam adamına çarptım" dedim. Ben" özür dilerim" dedim. O hiçbir şey demedi. İçimden "daha kibar olabilirdin" dedim. Çarpıştığım kişi Mert'in en yakın arkadaşı kerem'di. 12-B sınıfının gözde erkeği olmasına rağmen çok sessizdi. Onu çok az görürdüm okulda. Pek tekin biri gibi görünmüyordu. Ama çok güzel gülüyordu.
Son ders eve gitme zili çaldı. Çantamı toplarken telefonumun yanımda olmadığını fark ettim. Her yerde aramama rağmen telefonumu hiçbir yerde bulamadım.
1 gün sonra
Okuka geldim sıramın üzerinde bir kağıt vardı. Kağıdı okumaya başladım. "telefonun bende kütüphaneye gel. Arka ,en köşede, masanın orada." Koşarak kütüphaneye gittim. Telefon masanın üzerindeydi. Telefonu açtığımda bütün numaralar silinmiş sadece bir numara vardı. Bu numarayı aramalımıyım diye düşündüm. Numarayı aradım. Bir erkek sesi vardı. Telefonun ucunda." Sen kimsin?" diye sordum. "Zamanı geldiğinde öğrenirsin"dedi. İlk başlarda onunla kpnuşmak istemedim ama sonra o bana iyi geldi. Sabahlara kadar konuştuk.
Sonunda o gün geldi. Bana "telefonu bulduğun yere gel" dedi. Ben hemen telefonu bulduğum yere kütüphaneye gittim. Karşımda Kerem vardı. Ben inananadım. "Telefonda konuştuğum kişi kerem olamaz" dedim. "Kerem bu kadar iyi birisi değil" diye düşündüm. Kerem'e "Beni kandırdın" diye bağırdım ve oradan çıktım. 1 saat sonra Mert yanıma geldi ve bana Kerem'i sordu. Ben "ben onu bulurum "dedim. Kütüphaneye gittim. Kerem kütüphanede ağlıyordu. İlk defa Kerem'i ağlarken gördüm. Bir an kendimi tutamadım. Ona sarıldım. Fark etmeden şu 2 ay içinde ona nasıl bağlanmışım. Omzuna başımı koydum . O da bana sarıldı. Orada o şekilde ölebilirdim. Aslında benim gibi biri gidip ona nasıl sarıldı bilmiyorum. Ama iyiki yaptım. Nefes alış verişini duyuyordum. Göz yaşları omzuma düştü. O an benimde gözümden birkaç damla yaş aktı. Ağladığımı fark etmiş olmalı. Yüzümü iki elinin arasına aldı ve göz yaşlarımı sildi. Anlını anlıma dayadı. Gözlerime baktı. Öyle kaldık birkaç dakika.
Kolumdan tuttu ve beni okuldan çıkardı. Bir nehrin yanına getirdi. Kerem gibi biri böyle bir yeri sevmezdi yani daha doğrusu Kerem'i tanımasam böyle düşünürdüm. Ama o gerçekten farklıydı. Göründüğü gibi değildi. Çok güzel gülüyordu. O gün orda oturduk ben eve geç kalmamak için acele ettim biraz. O eve kadar benimle geldi.
Sabah oldu. Ben okula gitmek için hazırlandım. Dışarı çıktım. Yürümeye başladım. Aniden biiri arkamdan seslendi. Dönüp baktım karşımda Kerem vardı. Çok utangaç biri olan ben aniden bütün utangaçlığımı üzerimden atıp Kerem'in boynuna sarıldım. Bana sımsıkı sarıldı. El ele tutuşarak okula gittik. Okulun kapısının önünde elini bırakacaktım. Ama kerem tam ben onun elini bırakacakken sımsıkı tuttu elimi. Okula el ele girdik. Kerem'i seven kızın biri bunu gördü. Kerem yanımdayken bir şey söyleyemedi. Kerem benimle birlikte sınıfımın önüne kadar geldi. Ben sınıfa girerken"seni seviyorum" dedi. İlk defa bu kelimeleri duyuyordum Kerem'den. "bende seni seviyorum" dedim.