Jack Frost... ~ Dutch Teenfic.

Hoofdstuk 6.

Hoofdstuk 6.

Toen ik bij de kolk aankwam ging ik zitten en deed mijn schaatsen aan, toen ik een paar rondjes geschaatst had, had ik eigenlijk ook geen zin meer, mijn voeten deden nog pijn van gisteren, ik ging weer aan de kant zitten om mijn schaatsen uit te doen en opeens hoorde ik een stem achter me “lief zusje heb je” met een ruk draaide ik me om maar ik zag niemand, ik draaide me weer terug en keek toen opeens in een paar vel blauwe ogen, ik schrok me dood en keek de jongen woest aan “wie ben je ? en hoe doe je dat ?” de jongen keek vriendelijk terug “ik ben Jack, Jack Vorst” “pff, ja vast… maar als je het niet wil vertellen ga je toch lekker weg” de jongen deed een stap achteruit “ik lieg niet hoor” “als je zo gaat doen wil ik helemaal niet met je praten” zei ik nors, ik weet niet wie hij is maar ik mag hem nu al niet “dus je wou wel met me praten ?” de jongen keek me speels aan, ik stond op en draaide hem m’n rug toe “ga weg Jack of hoe je ook mag heten” ik liep door het hoge gras terug naar huis maar ‘Jack’ kwam opeens voor me staan “hoe doe je dat ?” vroeg ik verbaasd “ik zei toch dat ik Jack Vorst ben ? ik kan alles” “yeah right, opscheppen ja…” mompelde ik terug, ik duwde de jongen aan de kant en probeerde onverstoord verder te lopen, tot mijn verbazing kwam hij me niet achterna, ik kon het niet laten en keek voorzichtig over mijn schouder maar ik zag niemand, hoe doet die gozer dat ? ik liep door en gelukkig kwam ik snel bij huis aan.

Toen ik binnen kwam zag ik pap en Ellie al aan een lekkere warme kop chocolademelk zitten “hey Lotte, moet je ook nog één ? er is nog genoeg” ik knikte heftig van ja, ik had het koud gekregen van het schaatsen, ik nam ook plaats aan tafel en binnen 5 minuten zat ik ook aan een lekkere kop warme choco, opeens begon Ellie te lachen “er staat een jongen voor het raam!” ik kneep mijn ogen tot spleetjes en draaide me toen om “gewoon negeren El” zei ik met een knipoog “maar hij wil ook choco” zei Ellie met een pruillipje, mijn vader krapte verward aan zijn hoofd “ik weet niet waar jullie het over hebben hoor maar eh… ik zie niemand” ik draaide me weer om en zag toch duidelijk de jongen staan, toen keek ik weer naar m’n vader die me verbaasd aankeek, ik liep op hem af toen Ellie even afgeleid was en fluisterde in zijn oor “ik zie ook niemand maar laat Ellie het even denken” mijn vader knikte “vertel eens Ellie, hoe ziet die jongen van je eruit ?” Ellie giechelde “hij heeft wit haar, blauwe ogen en een paars vest” “wit haar en blauwe ogen huh ? dat klinkt als Jack Vorst” zei mijn vader lachend naar Ellie, ik draaide me om en keek weer uit het raam naar Jack die een ‘zie je wel’ gebaar deed, “ehm.. ik ben wat vergeten uit de schuur” zei ik kort, ik stond op en liep naar buiten “Jack ?” geen reactie… ik draaide me om en opeens stond Jack voor mijn neus “kap daar es mee man !” ik keek hem doordringend aan “sorry… dus… je wou me spreken ? misschien binnenlaten voor wat warme choco ?” Jack keek me speels aan en ik schudde mijn hoofd “nee ik wil dat je luistert… ik weet niet wie je bent of wat je doet, ik weet ook niet waarom mijn vader je niet kan zien maar ik wil dat je hier weg gaat en dat Ellie je niet meer ziet… laat ons gewoon met rust ja ?” opeens zag ik die speelse blik in zijn ogen veranderen in een treurige blik, hij draaide zich sip om en vloog weg, “nee, Jack, wacht… ik wou niet gemeen zijn…” ik zuchtte, waarom moet ik nou altijd zo’n grote mond hebben, nu is hij weggevlogen… wow… wacht.. time out… weggevlogen ?