GEÇMİŞE YOLCULUK?!

KURTARICIM!

Mavi Tanrıça beni kucağın alacaktı..Bu cızırtılı ses arasında ince bir ses duydum.Gözlerimi kapattım.Bacaklarımı ve kollarımı hareket ettirmeye çalıştım..Ama olmadı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Göğsümde bır baskı hissettim.Su ciğerlerime dolmuştu ki sanki..Nefes alamıyordum.O ince sesi duymaya devam ettim.Soluk boruma hava geliyordu ya da ben öyle zannediyordum..Sıcacık bir hava..Bir o kadar da güzel.Göz kapaklarım ağırlaşmıştı ..Dudaklarım da yumuşak bir şey hissettim..Havanın kaynağı sanırım buydu..Gözlerimi yavaşça açtım..Gördüğüm manzara karşısında kalbim artık beni terk etmişti..Bana hayat veren..Sıcaklığı ile içimi ısıtan bu güzel his..Sarada'nın dudaklarıydı..Ayıldığımı fark edince gözleri fal taşı gibi açıldı.Bu bir suni teneffüs olsa da..Yaşadığım en güzel şeydi..Öksürmeye başladım.Ağzımdan çıkan tuzlu sular gerçekten iğrençti..Başım ağrıyordu..Kalkmaya çalıştım.Sarada ise...Öylece duruyordu..Hareket etmiyordu.Ona baktım.Yanaklarım kızardı.O ise bana sarıldı ..

"APTAL!Yüzme bilmiyorsan neden denize girdin ki?!!Ya sana bir şey olsaydı!?O kadar korktum ki!"
Sarılmasına karşılık verdim,onu kendimden çektim ve gülümsedim.
"Hayatımı kurtardın Sarada..Teşekkür ederim.."
"Boruto.."Birden ayağa kalktı ve koşmaya başladı.?.Himawari bana bakıyordu..Ona yaklaştım.Konuşmama fırsat vermeden bana sarıldı.Ah..Kardeşimi özlemiştim..
"Onii-chan!Baka!!Çok korktum!"
Saçını okşadım.Onu kucağıma aldım.
"Üzgünüm..Gerçekten.?Aptallık ettim."
"Onii-Chan!"
Gelen seslerin babamlara ait olduğunu fark etmem uzun sürmedi.Sarada onları çağırmış olmalıydı ama kendisi yoktu..Annem ,bana sarıldı.
"Boruto..İyi olmana çok sevindim!Üzgünüm..Ben..Yanında olmaydım eğ-"
"Senin suçun değildi,kaa-chan."
Ardından babamda kafama bir yumruk attı.
"H-Hey bunu neden yaptın kısso oya-"
"Kapa çeneni!Haberi alınca ...Çok endişelendim!"Babamın ve annemin gözleri dolmuştu..Babam üzgün görünüyordu..Elimle sırtına vurdum ve gülümsedim.
"iyiyim tou-chan!Sarada sayesinde.."
"Eh?"
Boşver..Sonunda pansiyona dönmüştük.Kendimi yatağıma attım.Ölmeme ramak kalmıştı..Onun sayesinde..Kurtulmuştum..Ellerimi dudaklarıma götürdüm..Kalbim yine durmuyordu.Çılgınca atmaya devam ederse kalp krizi geçirerek ölecektim.