GEÇMİŞE YOLCULUK?!

AKŞAM YEMEĞi

3.günün sabahına babamın  çığlığı ile uyanmak pek zevkli değildi.Ah..Neden normal bir ailem yok?Babam çok üzgün görünüyordu.Himawari ve annem odada değildi.Tek başına yatakta oturuyordu.Yanına geldim.
"Sorun ne baba?"Babam kaplumbağasını yemiş fareye benziyordu.
"Ben..Çok havasızım!"
Havasız mı?O da nedir?
"E..Eh.Ne demek istedin?"
"Şöyle oldu.."
-Fısır fısır fısır-
"Tou-chan..Gerçekten Nasıl böyle bir şey düşünebildin?"
"Sanırım doğru..Ben gerçekten.."
"Tou-chan!Sırf karşı odamızdaki  Ada'm senden daha genç ve havalı olduğu için annem ona aşık falan olmaz!"
"Boruto..Ama bir kadın annene şunu söyledi...."
-fısır fısır fısır -
"Annem cevap vermedi mi?"
"Tam cevap verecekti ki..Ben..Sabırsız baban onu çağırdı ve cevabını duyamadı."
"Ah!Kafana takma tou-chan."
Babam gerçekten tuhaf bir adamdı doğrusu.Bu gün hepimiz yemek yiyecektik.Sarada ile aynı masada yemek yemek kolay olmayacaktır.O günden sonra...
Sasuke-ojisan Kraliyet Ailesinde yaşamış ve çobanlıktan sıkılmış inşaatçıya benziyordu,bu tuhaftı.Demek istediğim hasta gibi gözüküyordu.Sakura-Nee yeni aldığı elbiseden bahsederken annem de ilgiyle onu dinliyordu.Babamı hiç sormayın.Elinde kırıştırdığı peçeteyi atomlarına ayıracak gibi tuhaf davranıyordu.Sarada bana bakmaya tenezzül bile etmiyordu.Himawari ise yeni aldığı çizgi romanı anlamaya çalışıyordu.Önümüze konulan ve oldukça lezzetli görünen tavuğu bitirdik.Babam ve Sasuke-ojisan  ön bahçeye çıkmış ,içkilerini yudumluyorlardı.Annem ve Sakura-Nee ise yarın ne yapacaklarından bahsediyorlardı.Ve sayın Uchiha Sarada ise hala bana bakmaya tenezzül etmeyip,kitabına gömülmüştü.Onunla konuşmak istesem bile..Buna cesaret edemiyordum.Ayağa kalktım ve bende arka bahçeye gittim.Orada çocuklar için yapılan salıncağa oturdum.Biraz sallanmak hoşuma gitmişti.Sallanmayı bıraktım.Dolun aya bakmak huzur vericiydi.Derin bir nefes aldım.Tüm gün boyunca Odamda oturup oyun konsolu ile ilgilenmiştim ve sıkılmıştım.Hapşurdum.Sanırım nezle olmuştum.Deniz bana yaramamıştı gerçekten.Biraz daha öksürdükten sonra
içeriye girmeye karar verdim.Bacağıma sürünen kedi ile çığlık atmam bir olmuştu,Simsiyah bir kediydi onu fark etmemiştim,Sarada sesimden irkilmiş olmalı ki yanıma gelmişti.
"Sen iyi misin?"
"İyiyim."Bacaklarıma sürünen bu haylazı kucağıma aldım.
"Adın Kuro-Chan olsun."
Mırıldanan bu kediciği sevdim.Sarada da sevmeye başladı.Bu gün boyunca yaptığımız ilk sohbetti.Ona baktım..Gözlerinin içine...
"Benimle neden konuşmuyorsun?"
"A..Asıl sen benimle konuşmuyorsun..Baka Boruto!"
"Sarada..O gün..Bana suni teneffüs yapmasaydın burada olmazdım.Teşekkür ederim.Bu durum mu seni rahatsız ediyor?"
"H-Hayır!Bunu yapmak zorundaydım."Yanakları kızarmıştı.Benim de öyle..Ama konuşmayı sürdürmeye devam ettim,
"Sarada  ben seni.."
"S-Sen b-beni?"
"Ben seni bir hayvan düşmanı olarak görüyorum!Baksana Kuro-chan'ın kuyruğunu sıkıyorsun.Sandığımdan daha acımasızsın datteba-"
Yüzüme yediğim okkalı tokat susmamı sağlamıştı.
"Aptal !Boruto!!Seni neden kurtardım sanki?!?"
Arkasını döndü ve gitti....Kuro-Chanın elime işemesi ile durum daha berbat bir hale geldi...
MİNNA YARIN NARUHİNALI BİR YB OLACAK!KOMŞU VE HİNATA'NIN NE KONUŞTUĞUNU ANlAYACAKSINIZ!AYRICA SASUSAKU DA OLACAK!!