Ghost Rockers: the perfect couple

Ik hou van je

Die nacht werd Mila met een hevige schok wakker. Haar anders zo mooie blonde haren plakten aan haar t shirt. De droom leek zo levensecht. Mila keek naast haar. Charlie lag er vredig te slapen met haar konijnenpet geklemd in haar handen. Mila stapte zo zacht mogelijk uit bed en vervloekte toen het parket dat op de grond lag, het kraakte vreselijk hard. De angst woedde nog steeds door haar lichaam, waardoor ze beefde als een rietje. Ze sloop de kamer in van Jonas. Even verscheen er een klein glimlachje op haar gezicht toen ze Jonas zo veilig en geborgen zag liggen. Zachtjes hief ze zijn deken op en nestelde zich zelf tegen Jonas' borstkas. Plots voelde Mila twee vingers strelen over haar wang. Ze keek op en zag Jonas bezorgd naar haar kijken. Een traan rolde over haar wang. "Hé Mila , wat is er? Vroeg Jonas nu echt ongerust. "Je was weg, je was er niet meer" zei Mila. Haar gefluister werd gesmoord door haar tranen. Jonas snapte er niets van. Hij knuffelde Mila en vroeg nogmaals wat er was. Mila begon nog harder te snikken. " Ik wandelde door een bos. Je riep de hele tijd mijn naam. Toen ik je vond was je vastgebonden, je gezicht en armen vol wonden. Je ogen waar gesloten. Ik schreeuwde je naam, maar je gaf geen kik. Ik knuffelde je, maar zelfs daar reageerde je niet op." Fluisterde Mila. "Je was er niet meer" herhaalde ze meerdere malen. Ze greep zijn t-shirt in een vuist vast en de tranen bleven maar stromen. " ssht" suste Jonas. Ik ben hier, ik blijf hier en je geraakt niet van me af. Mila lachte door haar tranen. Hij veegde haar tranen zorgvuldig weg en gaf haar een kus. " Ik hou van je" fluisterde ze heel zachtjes. Jonas' hart maakte een sprongetje. "Ik ook van jou" zei hij. Hij drukte haar stevig tegen zich aan en sloeg beschermend een arm om haar heen. Pas toen Mila niet meer trilde en sliep als een roosje, ging hij slapen. Hij wou er zeker van zijn dat ze veilig zou zijn. Met die vier kleine woordjes viel ook hij in slaap. ik hou van je...