Kalbin Notaları #wattys2016

Hayallerin Rengi Değişti...

Sabah 12 gibi uyanmıştım annem başımın etini yiyecekti geç gelip geç uyandığım için ,bende uyuyor numarası yapmaya başladım :)
Kadın artık sinirden halıyı mı sirkeliyordu yoksa kum torbasımı dovuyordu kestiremedim :D

Artık uyanmam lazımdı ,gizlice ustumu giyip evden kaçtım.Arkadaşım Ümit'le bulusacaktım bugün ,tuhaf biriydi koca cüssesine rağmen aşk acısı çeken bir kalbi vardı,dışardan bakanlar öküz diyebilirdi ,(bende dahil :D ) ama iyi biriydi.Saat 2 gibi bulusacağımız mekana gittim ,çayımı yudumlarken Ümit geldi,
-Ooo bensiz çay içmek heaa :)
+Sensiz boğazımdan geçer mi ? Altı ustu 16 bardak içtim :D
-Bi de dalga geçiyor ya :)
+Her zaman acı olmaz demi ?
-Hayatın asıl tadı acı değil mi zaten ?
+İnsan sürekli acı yerse ağzı bi zaman sonra tatlıyı bile acı hissedermiş.
-Doğru...
İkimizide hüzün kaplamıştı,olmayacak şeylerin hayallerini kurup dururduk ama ben daha sabırlıydım o ise sabırsızdı hem de fazlasıyla.
Saat 3 olmuştu ayrıldık oradan,ben deniz kenarına geçip düşünmeye daldım.
Aşk neydi acaba,öğrenememiştim bir turlu tam olarak.
Ve bi anda inanamadım o gün gördüğüm kız önümden geçiyordu ,hemen peşinden koşdum,bi banka oturdu bende iki simit alıp yanına oturdum.
-Bu simitlerden biri fazla galiba ister misiniz ?
+Olabilir :) bu arada ben Leyla
-Bende Kadir :) ...

Sonunda tanışmıştık inanamıyordum hâlâ ...

Bir sure sonra ayrıldık oradan.
Saat 5 olmuştu birden telefonum çaldı.
Arayan Kubra'ydı
-Hazırlan bugün konserin var
+Anlayamadim :O
-Hazırlan konserin var diyorum
+Bu gece mi :O
-Evet ...

Telefonu kapattığımda şaşkına dönmüştüm ,hazırlanmam gerekiyordu artık.Elif beni arabayla aldı ve kıyafet secimi için mağazaya gittik oradan konsere uygun kıyafetler alıp konser alanina geçtik.
Kubra orada bekliyordu .
-Sen tam bi manyaksın
+Sağol Kadir bu bi iltifat benim için .

Ve konser başlamak üzereydi ,ben hazırdım .Birden Kadir diye bi ses geldi ve arkamı donup baktığımda Leyla'nın olduğunu farkettim :)

Oda kulisdeydi,gözlerine bakarak şarkı söylemeye başladım.

Ben bilmezdim aşkı sevdayı
Seninle öğrendim ben yaşamayı
Tut ellerimden bırakma beni
Son nefeste bile seveceğim seni...

Şarkı bitmiş kulise gecmistim :) inanamıyordum rüya gibiydi .
Sevdiğim kız ve ilk konserim.Bu gece bitmemeliydi .
Ama saat ne yazık ki 12 olmuştu eve gitmeliydim.
Leyla'nın numarasını almıştım yarın için sozleştik .O gece heyecendan hic uyumadım :)

Sabah olmuştu deniz kenarında ki bankta buluştuk simit almıştım yine :)
-Sence aşk nedir leyla ?
+Bence kalbini hissetmek
-Bence de kalbini karşındakinde hissetmek :)
+Kelimeleri iyi kullanıyosun :)
-Evet sanırım,birşey diyebilirmiyim ?
+Tabi
-Öyle güzel gülme ,kalbimi sende hissediyorum <3
+Bu aşk olmalı :)
-Evet aşk ...

İlk kez elini tutmuştum omzuna kafasını koydu mis kokulu saçlarını kokladım doya doya.İnanamıyordum bu güzel ana.Herşey çok güzeldi Sevdiğim omzumdaydi deniz manzarasından güzel gözleriyle bana bakıyordu ,inanılmaz bir duyguydu bu.

Aksam olmuştu evine bırakırken son bi cumle döküldü dudağından ;

-Seni seviyorum'

Eve gelmiş olanları düşünerek uyumuştum.Sabah Leyla evin önüne gelip beni aramıştı.Telefonu açtım

-Uyan bakalım Uykucu
+Saat daha erken ya :)
-Ne erkeni saat öğlen 2
+O kadar oldu mu
+Evet...
Ustumu hemen giyip dışarı çıktım.Beni görünce hemen sarıldı,saçları mis kokuyordu her zaman ki gibi,gözlerine bakmaya doyamıyordu insan,sanki bi masal perisiydi ,aşk boyle birşey olmalıydı.
-Nereye gidiyoruz bakalım cadı :)
+Lunaparka :)
-Coçukmuyuz
+Evet :) ...

Kıramamıştım ve gitmiştik lunaparka her turlu araca binmistik :) o güne inanamıyordum ilk kez boylesine mutlu cocuk gibi olmuştum :)

Gece olmuştu ve onu evine bırakmıştım.Günler hatta aylar boyle geçmişti :) İlkbaharın sıcak bir akşamı leylayla beraber martılara simit atarken Kubra aramıştı ;

-Hazırlan iki gün sonra büyük konserin var :)
+İki gün sonra mı ? İnanamıyorum ne giyecem ben :O
-Elbise :)
+Bende mini etek sanmıştım :) ...
Leyla bana yardimcı oluyordu her konuda.Son birgün kalmıştı konsere artık mutluydum o gece.
Ama sabah...

Sabah saat 7 gibi telefon çalmaya başlamıştı,sanki telefon ağlıyor gibiydi,Korkuyla açtım telefonu.
Arayan Leyla'nın annesiydi,

-Leyla ya birşey mi oldu Fatma teyze
+Leyla ... :(
-Ne oluyor ALLAH rızası için anlat :(
+Leyla'yı kaybettik...

İnanmıyordum,yer gök sanki ağlıyordu yağmur sanki Leyla için ağlıyordu.Herşey yokolmuştu sanki sadece yağmur vardı.Bizim için sayan yağmur...

Hastaneye koştum,Leyla ben onu eve bıraktıktan sonra konser için birkaç kıyafet daha almak için evden çıkmış,ve evin biraz ilerisinde karşıdan karşıya geçerken araba çarpmıştı...

Rüya olan herşey kabus olmuştu .Kubra konser için arıyordu ben ise sanki sağır gibiydim.
Son kez görmek için gittim Leyla'yı bana bakan gözleri kapalıydı :'( meleği kıskandıran yüzü bembeyazdı :'( saçları artık rüzgarda dağılmıyordu ,cennet kokan nefesi gelmiyordu burnuna :'( o bu dünyadan ruh olarak gitmişti benim.kalbimle beraber ...
Mezara defnederken gözyaşımı gizliyordu yağmur ,ellerimde atıyordum sevdiğimin üstüne toprağı sanki kabus gibiydi herşey ,arayacak hadi lunaparka gidiyoruz diyecek diye bekliyordum :'( .
Haftalar geçmişti üstünden ben darmadağın bi haldeydim.

Ellerim paramparçaydı duvara vurmaktan ,sadece siir yazıyordum onu içimde yaşatmak için,saçımı sıfıra vurmustum kimse anlamıyordu beni .
Kubra gelmişti yanıma ,

Neden saçlarını sıfıra vurdun ?
+Çünkü saclarimla oynamayı çok severdi...
-Ellerin neden paramparça ?
+Söz verdim ondan başkası tutamaz diye...
-Peki onu neden bu kadar çok sevdin ?
+Aslında nedenini tam olarak bende bilmiyorum.Bir gülüşü vardı karanlığa ışık saçan,birde gözleri vardı gökyüzünü kıskandiran.Kendisi yasamdi kokusu ölüm,her baktigimda nefes aldım her nefes aldığımda toprağa daldım.Bir kez goreyim diye sokaklarda yaz kış demeden bekledim,buz tuttum gülüşüyle ısındım,sıcaktan yandım bakısıyla buz tuttum.Şimdi ise artık yok,onla yaşadığım hiçbir duyguyu artık yaşayamıyorum,ne güneşi bekliyorum ne soğuktan üsüyorum icimde ki tüm duygular öldü,şair öldü şiir kayıp artık...

Ben bir ölüydüm tek işlevi yazmak olan bir ölü.
Çevreden dıslanmıştım içimde kendimi öldürürken kimse görmüyordu beni .Aylar öyle geçiyordu ,Mutluluk sanki bir yalandı artık.Ama içimde hala bir umut vardı,belki birgün belki birgün bende mutlu olacam diye.Kendime acı vermekten zevk almaya başlamıştım artik,bir zamanlar gitarist şarkıcı olan Kadir Biçer simdi ise sokak dövüşüne girmişti ,ölmek için.Hayat öylece akıp gidiyordu resimleriyle.Yaşamıyordum artık hissetmiyordum ondaki kalbimi,Kalbimde onunla beraber gömülmüştü sanki.
Ve bunu görenler acımdan tuzu eksik etmiyorlardı tüm sevdiklerimin acima gülüşünü İzledim Kubra hariç,o farklıydı uzaktan hep beni korurdu.
Ben yazmaya devam ediyordum sürekli içimde ki onu yaşatmak icin.
Üstünden bir yıl geçmişti ve artık biraz düzelmeye başlamıştım,eski güzel günleri Leyla'nın mezarına gidip onunla konusurdum ,Bir zamanlar can bildiğim simdi toprak altindaydi ama ben yaşamalıydım,baskaları acı çekmemesi için ben yaşamalıydım.
Ve orda Leyla'ya bi söz vermiştim 'Sen gibi toprak oluncaya kadar doğru bildiğim yoldan donmeyeceğim '
Duzelmistim gittikçe artık biraz da olsa guluyordum dışarı çıkıyordum.
Kendime zarar vermeyi bırakmıştım.Bir umut mutlu olmayı bekliyordum ,inanılması güç ama hala umudum vardı,Yasamaya tutunacak el birgün mutlaka gelecekti...