My Secret Identity: Deel 2

Hoofdstuk 6

Blaze

Ik heb tot nu toe geen oog dicht gedaan. Ik voelde me schuldig. Ik had Dylan niet zo moeten behandelen. Hij bedoelde het goed.

Ik zuchtte en gaf me over. Ik stapte uit bed en liep mijn kamer uit. Ik sloop naar Dylans kamer en deed deur voorzichtig open. 

Dylan lag rustig te slapen en leek niks te merken. Ik sloop naar zijn bed toe en kroop voorzichtig onder het dekbed. Ik wilde hem niet wakker maken, hij verdiende zijn nachtrust.

Ik hielt mijn adem in toen Dylan begon te bewegen. 

'Blaze?' vroeg hij in een slaperige stem.

Shit, dacht ik bij mezelf.

'Wat doe je hier?' vroeg hij.

'Ik kan niet slapen' fluisterde ik.

Dylan opende zijn armen en ik kroop tegen hem aan. Zijn omhelzing was warm en rustgevend. 

Dylan ging op zijn rug liggen en ik legde mijn hoofd op zijn hart. Dylan sloeg zijn arm om me heen en trok me dichter tegen hem aan.

Zijn hartslag werkte rustgevend en ik deed mijn ogen dicht. Ik voelde Dylans lippen op mijn voorhoofd en er vormde zich een glimlach op mijn gezicht. Hij was gelukkig niet boos op me.

Ik kroop nog iets dichter tegen hem aan en viel al snel in slaap.

~~~~

De volgende ochtend werd ik wakker door iets dat over mijn hoofd streelde. Ik opende langzaam mijn ogen en nam mijn omgeving in me op. 

Ik zag dat ik niet in mijn eigen kamer lag en herinneringen van gisteravond schoten door mijn hoofd. 

Mijn hoofd lag op Dylans borst en ik hoorde zijn hartslag. Zijn hand streelde over mijn hoofd heen en ik keek op. Ik keek recht in zijn helblauwe ogen. 

Hij glimlachte naar me. 'Goedemorgen' zei hij in zijn ochtend stem die rillingen over mijn hele lichaam veroorzaakte.

'Hallo' zei ik.

Dylan drukte kort zijn lippen op de mijne. 

'Hoe laat is het?' vroeg ik.

'Kwart voor 10' zei hij terwijl hij op de klok keek.

Even dacht ik dat het maandag was, maar toen schoot me te binnen dat het gister zaterdag was. Ik haalde opgelucht adem en kroop iets dichter tegen Dylan aan. Wat dus moeilijk was aangezien ik al heel dicht tegen hem aan lag.

Dylans lach galmde door zijn lichaam heen.

Ik sloeg hem speels op zijn borst. 'Houd toch je mond.'

'Ik zei niks.'

Ik rolde mijn ogen. 'Tuurlijk.'

'Nu moet jij je mond houden. Ik zou oppassen want ik weet je zwakke plekken.'

Ik keek naar hem op en kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Je zou het niet durven.'

'Ik zag het alleen maar.'

'Brave jongen' zei ik terwijl ik op zijn borst klopte.

Dylan prikte met zijn vinger in mijn zij en ik maakte een spastische beweging. 'Niet doen.'

Hij prikte in mijn andere zij. Het koste me moeite om niet te lachen. Hij begon nu allebei mijn zijden te prikken en ik begon te lachen.

'Nee, stop' zei ik tussen het lachen door.

Ik rolde van Dylan af en ging op mijn rug liggen. Dylan boog over mijn heen en bleef me kietelen. 

Ik was nu voluit aan het lachen en de tranen rolde over mijn wangen. Ik probeerde Dylans handen weg te duwen, maar ik was te zwak door het lachen.