Hala bölüm bekleyen var mı? Ekndxkslsk
Nerde benim yorumlarım?
Zayn ve Liam akşama doğru, Güneş yeni batarken yana yana yürüyorlardı. Aynı sokak, aynı kaldırımda.
Sahiplerinin iplerini çözdüğü köpeklerde onlara eşlik ediyordu.
Liam eğilip onları sevgiyle karşılarken, Zayn arkasında sığınıyordu. Kediler tamam da, köpeklerden pek haz etmezdi kendisi.
Hatta haz etmek değil, korkuydu bu.
O yüzden şu anki yerinde -Liam'ın arkasında- rahattı.
Liam, yere eğilmişken sırtında bir dokunuş hissetti. Ama bakmak istemedi. Çünkü köpek ona alışmıştı ve ona sırnaşıyordu. Dürtükleme işi sıklaşınca Liam "Zayn bir durur musun? Köpek seviyorum şurda." demek istese de öyle bir şey söylemedi tabiki. "Zayn, söz gideceğiz. Yalnızca biraz daha seveyim. "
Omuzundaki dürtükleyiş sıklaşıp, sertleşince arkasında döndü. Zayn dili damağı kurumuş bir şekilde, korkmuş gibi karşıya bakıyordu. Liam da karşıya bakınca kapkara büyük bir köpeğin hızlı ve derin nefesler alarak ona baktığını gördü. Böylece Zayn'in neden korktuğunu anlamış oldu.
Zayn'in elini tuttu ve koşmaya başladı. Köpek arkalarından koşarken Liam kahkaha atıyor, Zayn korkudan git gide daha da sararıyordu.
En sonunda ara bir sokağa girdiklerinde ikisi de duvara yaslandı, nefes nefese.
"Böyle -derin nefes- küçük köpeklerle uğraşırsan, anneleri de başımıza bela olur işte."
"Köpekle uğraşmadım Zayn. Sadece sevdim onu. Zaten o bana sırnaştı sonra."
Zayn omuz silkti. Sonra o küçük yavru gibi Liam'a yaklaştı.
Kafasını boyun girintisine gömdü. Liam, elini Zayn'in beline attı. Ikisi de birbirinin kokuları ile nefeslerini düzenlemeye çalıştılar.
Ondan sonra bile orda sarılarak durdular.
Biz yan yanaydık. Bu şehir böyle mucize görmedi.
