de buurtpolitie- secret holiday

18

Enkele zonnestralen die door het raam kwamen maakte me wakker. Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer waar ik een deugddoende douche nam. Na mijn douche liep ik naar mijn kleine keuken en opende mijn koelkast om tot de vaststelling te komen dat ik niets in huis had om te ontbijten. 'dan maar niet ontbijten' zei ik tegen mezelf. Ik stapte naar men wagen en vertrok naar het ziekenhuis, naar Eric. Tijdens de rit naar het ziekenhuis leek het wel of de verkeersgoden tegen me waren elk verkeerslicht stond op rood en overal was er file. Een rit die normaal een kwartiertje duurde heeft nu zeker een uur en een kwartier geduurd.

Met een zacht geklop opende ik de kamer van Eric. 'Goeiemorgen lieve schat' zei ik voor ik mijn lippen op die van Eric drukte. 'Goeiemorgen liefje' antwoordde Eric 'goed geslapen?' Vroeg hij. Ik knikte 'in mijn eigen bed slaap ik toch beter dan in dat vreemde hotelbed. En jij heb jij een beetje kunnen slapen?' Vroeg ik. 'Ja toch redelijk alleen snurkt mijn kamergenoot en hield dat me een beetje wakker.' 'Ocharme schat' lachte ik. Plots kwam er vanachter het gordijn ' zo over mij roddelen kamergenoot' die stem, ik herkende onmiddellijk die stem. De beelden van de bewuste avond speelden als een film voor mijn ogen af. Tranen begonnen over mijn wangen te rollen. Een hand op men arm doet me uit mijn gedachten opschrikken. ' schat wat is er?' Vroeg Eric bezorgd. Ik schudde mijn hoofd dat ik het niet kon en wou zeggen. Ik stond recht en liep naar de gang. Ik hoorde Eric roepen 'schat wat is er? Blijf hier!' Ik luisterde niet en van zodra ik de deur uit was zakte ik tegen de muur in elkaar. De tranen begonnen als rivieren over mijn wangen te lopen. Weer begonnen de beelden voor mijn ogen af te spelen. Een hand dat troostend over mijn rug wreef en een kus op mijn haren deden de beelden stoppen en brachten me terug op aarde. 'Liefje toch wat is er?' Vroeg Eric bezorgd. 'Die man' snikte ik. Eric knikte. 'Hij is degene' meer kreeg ik niet over mijn lippen. Eric's blik veranderde compleet. 'Is hij degene die je' hij liet zijn hoofd zakken en sprak het woord gelukkig niet uit. Al huilend knikte ik. Eric stormde recht en liep kwaad naar binnen. Ik snelde recht en keek verbaasd naar het tafereel dat zich binnen afspeelde. Eric gaf de man enkele rake klappen en nam hem dan in een houdgreep. Terwijl hij hem in een houdgreep had gaf Eric de man een stamp in zijn kruis ' hopelijk is de stamp hard genoeg dat je het nooit meer gebruikt!' Riep hij kwaad. Enkele verpleegsters kwamen kijken wat er aan de hand was. Met 5 probeerden ze Eric en de man los te krijgen maar Eric gaf niet toe. Ze haalde er nog 2 dokters bij en met 7 lukte het hen dan toch ze van elkaar te krijgen. 'Wat is hier aan de hand?' Vroeg een van de verpleegsters. 'Die klootzak daar heeft mijn vrouw verkracht en voor dood achter gelaten en daar zal hij voor boeten' sprak Eric kwaad. 'Ann leg deze meneer op een kamer apart' zei de dokter tegen een van de verpleegsters en Eric werd naar een andere kamer gebracht, nog steeds met tranen in mijn ogen volgde ik Eric's bed. 'Brigitte wat is er?' Vroeg een bezorgde Koen die net de gang kwam ingelopen. Van zodra hij een hand op men schouder legde stortte ik in en barstte uit in snikken. Troostend nam Koen me in zijn armen. Samen liepen we de kamer in. 

Na Koen het hele verhaal te vertellen ook wat er die bewuste avond was gebeurd. Was hij aangedaan. 'Brigitte heb je al klacht neergelegd?' ik schudde mijn hoofd. 'wil je straks even mee naar kantoor zodat je officieel een klacht kan indienen?' vroeg Koen bezorgd. ik knikte. 'kunnen jij en Tineke het verhoor doen. Ik wil niet dat de andere weten wat er is gebeurd?' Koen knikte. 'als jij dat wilt zullen Tineke en ik het verhoor doen.' Na een halfuurtje bij Eric te zijn wou Koen vertrekken. Ik volgde hem en samen gingen we naar kantoor.