KUTUP YILDIZI *1*

13.bölüm

medyada ki klibin sonuna doğru emirin esra ya hazırladığı sürprizin benzeri var. keyifli okumalar...

oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum...

ESRA'DAN

Sanki bir alet bana kalbimin atış hızını söyler gibi kulağımın dibinde ötüyordu. Yavaş yavaş gözlerimi açınca beyaz önlüklü bir adam  bana seslenmeye başladı.

''Esra! beni duyuyor musun?Duyuyorsan elini hareket ettir.'' deyince ben ellerimi  oynattım.

''Aferin sana.'' dedikten sonra dışarı çıktı ve içeri eniştem emir ve bir adam daha girdi.eniştem endişeli bir şekilde.

''Nasılsın?''diye sordu

''İyiyim. annemler nerde?''

''Onlara hala işimizin bitmediğini söyledim anneni meraklandırma nın bir anlamı yok.''dedi

''Ne zaman çıkacağım buradan?''

''Ben bir doktora sorayım belki izin verir.'' deyip odadan çıktı. eniştem odadan çıkınca Emir sandalyeye oturdu ve elimi sıkı sıkı tuttu.

''Çok korkuttun beni?''

''Neden bu kadar korktun ki?''

''Sen beni önemse mesen de ben seni önemsiyorum.'' deyince güldüm

''Gıcık..o kim?'' deyip bakışlarımı yanımızda duran adama çevirdim.

''Benim arkadaşım. adı deniz seni bulmamızda çok yardımcı oldu.'' nedense oda çok endişeli duruyordu.o sırada eniştem bir hemşireyle içeri girdi.hemşire

''Beyler izninizle hastanın üzerini değiştireceğim.''deyince hepsi dışarı çıktı.şimdi bunlar bana ne oldu onu da söylemezlerdi en iyisi hemşireye sormaktı.

''Bana ne oldu neden beni hastaneye getirdiler?''

''Bilekleriniz deki damarlar zedelenmiş ve  size bol miktarda morfin vermişler o yüzden sizi buraya getirmişler.'' deyip beni kablolardan kurtardı ve üzerimi değişmeme yardımcı oldu. hemşire çıktıktan sonra eniştem ve emir içeri girdiler. Eniştem

''Yürüyebilecek misin yoksa tekerlekli sandalye bulayım mı?''dediğinde ben kafamı hayır anlamında salladım. eniştem tam kapıdan çıkacaktı ki emir onu durdurdu.

''Şimdi sandalye bulmak ile uğraşmayalım zaten evdekiler merak içinde bir an önce gitsek iyi olur.'' dedi ve cümlesi biter bitmez beni kucağına alıp arabaya kadar taşıdı.Eve geldiğimizde annem, eda ve ablam üçü birden sarılıp ağlamaya başladılar. eniştem bizi öyle görünce 

''Hadi ama! kız zaten yorgun bırakın da bir nefes alsın!'' deyip beni koltuğa yatırdı.Ablam ayak ucuma oturdu, Emir,Eniştem ,Annem ve Eda da karşı koltuğa oturdular.ablam meraklı gözlerle

''Ee hadi anlat nasıl oldu bütün bunla? o kadar saat ne yaptın?''onlar her şeyi detayına kadar anlatmaya başladım. adamlara yaptığım ukalalıklara kadar.  ben anlatırken hem ukalalıklarıma güldüler hem de korku dolu gözlerle dinlediler....

1 HAFTA SONRA

o korkunç günün üstünden tam bir hafta geçti. Emir her an yanımdaydı beni hiç yalnız bırakmadı ve sanki aramızda benim istemediğim bir şeyler olmaya başladı.Bu durum annemin de biraz işine geldi. Annem ne kadar ihaleden geri çekilmek istese de benim inadım yüzünden ihaleden çekilmedi. Bana göre olması gereken de zaten buydu. İhaleyi aldıktan sonra çok sevindik hepimiz hiç değilse kaçırılmama değmişti.