ဘီယာဘူး တစ္ဘူးစီကိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဝရန္တာမွာ ထြက္ထိုင္မိၾကတယ္...။
စ်ာပနပြဲ တစ္ေလၽွာက္လံုး အငိုအရယ္မရွိ ခံစားခ်က္မရွိတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ရွိသမၽွ အလုပ္ေတြ အကုန္ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေျဖသိမ့္ေနပံုပဲ...။
" မင္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္ Luhan ... "
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို လွည့္မၾကည့္မိပါ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ .... "
" Yifae ေဘးမွာ သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ရွိသြားေပးတဲ့ အတြက္.... "
အေပးအယူကိစၥကို သတိရသြားေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။
" ရ..ပါတယ္ .."
လက္ထပ္မယ့္ ကိစၥအေၾကာင္း သူမေျပာပါေစနဲ႔... ။
ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းမျပည့္ပါ..။
" ဟို... ကိုယ္ မင္းကို ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ရမလဲ.."
( ကိုယ္ မင္းကို ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ရမလဲ. )..။
ၾကည္ႏူးစရာ မေကာင္းေသာ.. လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းျခင္းမ မည္ေသာ အေပးအယူဆန္ဆန္.. စကားတစ္ခြန္းပဲ..။
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္စြာ ကတိတည္ျခင္းရဲ႕ သက္ေသပဲ။
တစ္သက္လံုး... လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး ေနထိုင္ခဲ့သမၽွ ဘာကိုမွ ေနာင္တမရခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တဇြတ္ထိုးဆန္ဆန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိေသာ အေပးအယူစကားတစ္ခြန္းကို စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ အတန္ၾကာ ၿငိမ္သက္ေနေသာအခါ သူ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ လွည့္ၾကည့္လာသည္။
" Luhan "
လက္ထဲက လက္က်န္ဘီယာကို ေမာ့ေသာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၾကယ္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သာ ရွိေနတဲ့ အလင္းေရာင္က ၿပီးျပည့္စံုေသာ သူ႔မ်က္ႏွာ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းကို ေမွးမွိန္မသြားေစပါ။
ကၽြန္ေတာ္မ်ား အခုေန မ်ိဳသိပ္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ ရွိမေနဘူးဆိုရင္ ....။ ၁ေပအကြာေလာက္မွာရွိေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခပ္ဖြဖြ သြားနမ္းမိလိမ့္မည္။
" ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္.. အဲ့ဒီကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ စဥ္းစားၿပီးတဲ့ အခါ ခင္ဗ်ားကို ဆက္သြယ္လိုက္ပါ့မယ္ "
YOU ARE READING
Dear Gentleman .......
General Fictionသမားရုိးက် ေဘာင္တစ္ခု အျပင္ဘက္က စြန္႔စားခန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမႇဳပ္ခဲ့မိတယ္ .......
