ခ်စ္သူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို စြန္႔လႊတ္ဆံုးရႈံးလိုက္ရေသာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္စက္မွ မတူေသာ သူသည္ ဘယ္ေတာ့မဆို ဘုကလန္႔ေျပာေလ့ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အျမဲတေစ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕သည္။
သူ႔ရဲ႕ ဂရုတစိုက္ ၾကင္နာမႈေတြၾကားမွာ ဒီလက္ထပ္ျခင္းဟာ အေပးအယူတစ္ခုရဲ႕ ေလ်ာ္ေၾကးသက္သက္ဆိုတာ.. ေမ့သြားေတာ့မလိုနီးပါး.. ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည္။
တနဂၤေႏြေန႔ညေတြတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ထြက္ ညစာ စားတာမ်ိဳး..။
သူအားတဲ့ ပိတ္ရက္ေတြတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သြားခ်င္သလဲလို႔ သတိတရ ေမးတတ္တာမ်ိဳး..။
တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ဩေအာင္ ရုပ္ရွင္လက္မွတ္ေတြ ျဖတ္လာတတ္တာမ်ိဳး....။
အဲ့ဒီလို လူႀကီးလူေကာင္းဆန္စြာ ၾကင္နာ ဂရုစိုက္မႈေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕စြာ ရင္ခုန္တတ္စ ျပဳလာသည္။
တိတ္ဆိတ္ေသာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေတြမွာ ထိုမိန္းမရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း တမ္းတမ္းတတ လြမ္းဆြတ္ေနတတ္တာကို ကၽြန္ေတာ္ မသိရခင္ အထိေပါ့..။
ေနာင္တ လား...။ ရတာေပါ့...။ မ်က္စိစံုမွိတ္ လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။
အဲ့ဒီေန႔ညက သူ႔အခန္းကို ခိုးဝင္ၿပီး သူအိပ္ေနတာေလး ေငးၾကည့္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေနာင္တရမိရုံပဲ...။
ကၽြန္ေတာ္သာ ည ၁၂ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္.. သူ႔အခန္းတံခါးကို တိတ္တဆိတ္ သြားမဖြင့္မိခဲ့ရင္...။
ညအိပ္မီးေရာင္ရဲ႕ မွိန္ပ်ပ် အလင္းေရာင္ၾကား .. ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ရည္စေတြကို ျမင္ခဲ့ရမွာ မဟုတ္ဘူး...။
ကၽြန္ေတာ္သာ သူအလုပ္သြားေနတုန္း သူ႔အခန္းထဲ တိတ္တဆိတ္ ဝင္ၿပီး ထို ဓာတ္ပံုကို အတည္မျပဳခဲ့မိရင္..။
သူလြမ္းဆြတ္သတိရေနေသာ ထို ဓာတ္ပံုပိုင္ရွင္ဟာ Yifae လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဇြတ္ႀကိတ္မွိတ္ ေျဖသိမ္လို႔ရခဲ့မွာ...။
ဟုတ္သားပဲ... ။ Luhan.. ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးေတြ ေတာ္စမ္း...။
ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ ကတိတစ္ခုက လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့ အခြံသက္သက္ပဲ...။ အခ်စ္မွ မပါခဲ့တာ..။ ပါေစခ်င္တယ္ဆိုဦးေတာ့ ခံစားခ်က္ဆိုတာ အတင္းအက်ပ္ ေတာင္းဆို ဖန္တီးယူလို႔ရတဲ့ အရာမွ မဟုတ္ခဲ့တာ...။
YOU ARE READING
Dear Gentleman .......
General Fictionသမားရုိးက် ေဘာင္တစ္ခု အျပင္ဘက္က စြန္႔စားခန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမႇဳပ္ခဲ့မိတယ္ .......
