Badboys Of Stalkers #2

22.

Sofie

Na elke stap die ik zet, lijken mijn benen steeds vermoeider te worden, en doen mijn voeten steeds meer pijn. Rustig kijk ik om me heen. Ik zie de auto van Matthias's vader ons volgen, zoals afgesproken.

"Max, wat is er eigenlijk tussen jou en Oliver? Waarom haten jullie elkaar?" vraag ik om de stilte te verbreken.

"Het is een lang verhaal, maar kort gezegd, hij pakte eerst elk meisje van Mick af, en toen ik zoals Mick was, deed hij hetzelfde bij mij. Sinds dien haat ik hem." Ik knik en loop weer in stilte verder.

"Weet jij trouwens ook dat Mick nog een berichtje naar Anna heeft gestuurd?" vraagt Max plots.

"Ja, hij vroeg of hij Anna een keer kon spreken of zo iets."

"Ja, weet jij of Anna dat wil? Sinds ze weg is, is Mick erg veranderd. Hij houd echt van haar, dat kan je duidelijk zien."

"Ik weet niet precies meer wat ze zei, maar volgens mij ging ze er over nadenken. Ze durfde niet alleen, dus ik bood aan om mee te gaan, al denk ik niet dat Mick dat goed vind."

"Als je wilt dat ik Anna bel om het aan haar te vragen dan wil ik dat wel doen hoor." stel ik voor. Hij knikt terwijl we het terrein oplopen waar het huis staat.

"Oh Sofie, jij gaat Anna zeker bellen, anders ben ik bang dat er iets met jou of Anna gaat gebeuren." fluisterd Max ineens.

"H, hoezo?"

"Oh je weet maar nooit, ik heb je al eerder in je schouder geschoten." Ik sta stil, voor de deur van het huis terwijl Max de deur opent.

"Geef je dan ook geen klein beetje om me?"

"Snap je het dan echt niet Sofie? Ik heb meisjes gebruikt, ik heb ze ontvoerd, in ben door jou en mijn verleden in therapie gegaan! Ik weet eindelijk weer wat het is om van iemand te houden!"

"Was je zonder mij in therapie gegaan?" vraag ik rustig.

"Ik denk het niet."

"Waarom ben je dan in godsnaam boos op mij? Mede dankzij mij kan je eindelijk weer van iemand houden!"

"Je moest eerst vluchten, mij achterlaten voordat ik gek werd en Mick me aanspoorde therapie te volgen! Je kon ook gewoon tegen me zeggen dat ik in therapie moest gaan!" roept hij uit. Ik besluit verder niks meer te zeggen en loop Max achterna naar binnen. We gaan op de trap in de hal zitten. Het is stil, tot dat er ineens op de deur gebonkt wordt.

Max kijkt me vragend aan, hij haalt zijn schouders op en loopt naar de deur.

"Maak de deur open!" wordt er geroepen. Ik lach en sta op.

"Weet jij hier iets van?"

"J.." nog voor ik kan antwoorden m, vliegt de deur open met een enorme snelheid. Matthias' vader komt gelijk binnenlopen. Max kijkt me dodelijk aan en komt op me aflopen, ik aarzel geen moment en pak het pistool. Ik richt hem op Max waardoor hij gelijk stil staat en me verbaasd aankijkt.

Ik denk dat er nog ongeveer twee of drie hoofdstukken komen, dan komt de epiloog en het dankwoord, dan de bonushoofdstukken en dan is het boek ook weer geëindigd... :(

xxx