She's into the Bachelors [On Hold and On-Edit]

Chapter 6

✿*✿CHAPTER  6✿*✿

“Library Ghost (I think?)”

[No One’s P.O.V.]

“Hah! (Iyak mode) Ganun nga 'yun!!!” sumbong ni Sharrah kay Thea sa tawag. At dahil sa kakaiyak n'ya, halos ilayo na ni Thea ang cellphone n'ya. Sa takot na masira ang eardrum n'ya. XDD

Nung matapos na si Sharrah sa pagku-kwento ay humirit na si Thea. “Ikaw naman, kung makasumbong ka, wagas. Bakit, saang klase ba s'ya?”

“Class A.” sagot ni Sharrah sabay singhot.

“Class A.” nasabi ni Thea. “Eh, saang klase ka ba?”

“HAH! (Iyak mode—sa kabilang linya, nilayo ulit ni Thea ang cellphone) Class B!!! I really hate it!!!” reklamo ulit ni Sharrah.

“Naku, kung 'yan ang kondisyon mo eh, mahihirapan kang lapitan ang kababata mo.” turan ni Thea.

“Bakit naman? (idiotic mode)” tanong ni Sharrah sabay singhot.

“Hello?! Isa kaya sa ‘The Bachelors’ ang kababata mo. Kaya, pa'no mo s'ya malalapitan? At isa pa, ang hirap kayang lumapit sa ‘The Bachelors’. Mainit kaya ang mga mata ng mga fans n'yan.” sagot ni Thea.

Natigilan si Sharrah. Meanwhile, she spoke. “Teka, pa'no mo nalamang isa sa ‘The Bachelors’ si Ren?”

“Magtatanong pa ba?” tanong ni Thea. “Excuse me, halos buong school sa Pilipinas eh kilala ang ‘The Bachelors noh?!”

“Ganun?” nasambit nalang ni Sharrah.“Grabe, sikat na talaga sila…”

“Kilala nga sila sa Basketball bilang ‘Generation of Miracles’, di ba?” dagdag pa n'ya.

“Oo! Oo! Tama.” Sharrah agreed. “Ganun talaga sila kasikat sa buong schools?”

“Ganun talaga—“ natigilan si Thea nung marinig n'ya ang ringing of class hour bell. “Naku, Sharrah. Gusto ko pa sanang makipagkwentuhan sa'yo. Kaya lang, kailangan ko nang pumasok. Magsisimula na kasi ang klase. Sige ah? (hang up)”

“Te-Teka, Thea—“ natigilan na si Sharrah. Nung binaba na n'ya ang cellphone n'ya'y nagpakawala s'ya ng [SIGH]. “Siguro nga talaga, hindi ko basta-bastang malalapitan si Ren dahil sa status n'ya ngayon…”

[Sharrah’s P.O.V.]

Hay~

Ang hirap talaga 'pag sikat ang kababata mo…

Araw-araw nalang na scenario ay ganito…

As usual, hindi pa normal sa mga boys na magkakaroon ng major-major girls na nakaantabay sa hallway para salubungin ang pagdating ng ‘The Bachelors’. Pero para sa'kin, normal na 'yon. Uso nga 'yan sa school namin noon. Lalung-lalo na 'pag may artista'ng dadating….

Ganun talaga ang mga girls minsan. Kung nagtatanong kayo kung ano ang reason…

Wala eh, sobrang obsess. Obsess sa mga good-looking mortals. Maliban nalang kung komedyante ang artista. XDD

At dahil nga nasa ‘The Bachelors’ ang gwapo kong kababata eh, nakisali narin ako. Hello?! Kababata ko kaya nando'n! Fan support lang. With love! XDD

Panay naman ang tilian nitong mga katabi ko! >__________< Sarap sigawan ng OA much!!!

Pero, nung makita ko na si Ren eh, walang humpay ang kaway-kaway ko't tawag ako ng tawag sa pangalan n'ya…

“Ren!!! Ren!!! Pssst! Ren!!!” tawag ko. Pero…

Mukhang ignored ako ng kababata ko. (-_-‘) How sad…

Ah, baka, hindi lang n'ya 'ko napansin…

Ita-try ko ulit bukas, baka, makita na n'ya ako…

And, that’s what I did.

Paulit-ulit…

Ulit…

Ulit…

Ulit…

Ulit…

Ulit…

Ulit….

Ulit…

Ulit!

Geez~ I was ignored by him.

Naku naman… ang kababata ko talaga…

That’s the reason kaya malungkot ako habang lumalakad papasok ng library. Kailangan ko kasing mag-aral sa Elementary Algebra. I love Math, you know?

Habang panay ang hanap ko sa libro do'n sa mga bookshelf eh, kinakausap ko naman ang sarili ko. Wala, trip lang. XDD

Joke~ Just kidding~

Wala naman akong friend dito sa Academy para kausapin e'di kakausapin ko ang sarili ko. Don’t get me wrong. Hindi pa naman ako shunga noh?! Masama bang makipagkwentuhan sa sarili mo?

“[SIGHs] Ang hirap talaga 'pag sikat. Ang daming paparazzi't humahabol-habol sa'yo. Lalung-lalo na kapag estudyante ka. Tsk tsk tsk. Ang hirap talagang maging heartthrob.” I said to myself.

“Yeah. It’s really hard.”

Natigilan ako sandali.

Dinama ko ang buong paligid ko.

May kausap ba'ko?

Sino 'yung sumagot? O_o

Napatingin ako sa kaliwa ko…

-__________-

=________=

o________o

O________O

“UWAAA~! Multo!” nasigaw ko bigla.

“Don’t get me wrong. I’m not a ghost.” sagot ni Ghost.

Oh?

“Si-Sino namang hindi magugulat sa'yo eh, kung makasulpot ka, parang multo.” react ko naman.

“Is that so?” tanong n'ya.

“Yes.” sagot ko. I-englishin mo pa'ko ha pagkatapos ng ginawa mo? “Kaya naman, kung susulpot ka, 'wag kang manggulat.[TOUCHING HER CHEST] Aatakihin tayo sa puso sa ginagawa mo.”

He looked at me.

Emotionless ang mukha n'ya.

He looks deadpan. (-_-‘)

He shrug his shoulders. Kumuha s'ya ng libro sa shelf sabay tumalikod paalis. “On'nanoko wa ōbā engi wa...” (*Girls are over-acting…)

Ano raw?! O_o

Hoy, Mr. Ghost! 'Wag mo'kong i-Nihonggo ah? Pinoy ako! Pinoy—

Natigilan ako bigla…

Parang may sumagi sa utak ko…

“He also has a tendency to speak and act completely deadpan, and a running gag involves his teammates, thinking they are alone, talking to themselves only for Kawahara to answer them, apparently having been in the area long before they arrived.”

My eyes snapped wide open and looked at him.

Hindi kaya…

Hindi kaya…

Hindi kaya…

“Hindi kaya… s'ya si…” I suddenly stopped.ツ