Forca e Ndjenjës

Pjesa 1.

Hapi syte me pertes, ora ishte 7-30.

"Tani duhet te isha rruges per ne shkolle"-mendova me vete.

Marre telefonin dhe kisha 10 thirrje nga shoqet atehere e kuptova se isha me vertet vone.
Une vonesen e kam tmerr keshtu qe nuk ndodhe ndonjehere te me pres kush.Ngrihem me shpejtësin e eres,ne fakt jo, pak me ngadal,
shkoj ne tualet dhe laje syte qe te më dalin gjumi dhe pastaj shkoj para dollapit dhe marre rrobat e para qe me dalin perpara dhe vishem shpejt.

Ne fakt ishte kombinimi me i mire se kur rri 15min para dollapit se cfare te vesh.Marre çanten dhe me nxitim nisem per shkolle,ne shtepi nuk ndodhej askush keshtuqe dola me vrap.

Me pelqen shume qe ne shkolle te shkoj ne kemb me shoqet e mia por sot isha teper von dhe ato kishin ikur,sot u ndjeva me fat qe e kam stacionin e autobuzit afer dhe vrapova per atje.Hypa ne autobuz,u ula ne nje nga serdilet nga dritarja.Kur shoferi ndezi autobuzin per tu nisur dikush e ndalon dhe hyn brenda,ne fillim nuk e vura re, ne fund te fundit ç'me duhej,une kisha hallin se isha vone.

Por nje ze i bukur me largon nga mendimet.
Mund te ulem??-u degjua nje ze mashkulli.
I hodha nje shikim duke pohuar me koke dhe u ktheva nga ana tjeter.

Faliminderit.-tha ai.

Une nuk fola,vura kufjet ne vesh dhe po degjoja kenget e perferuara.
Here pas heret kthehesha nga ai.

Tiparet e tij zeshkane i theksonin aq shume syte e tij jeshil.