Forca e Ndjenjës

Pjesa.29

Nderkohe bisedoja me zonjen Ela doktori hyri per te shikuar si ishte Siliano.
-Mire mengjesi,u degjua zeri i Klaudio.
-Si jeni zonja Ela?
-mundohemi bir.
Doktori doli dhe tha qe vetem nje person do hyje te shikoje Silion dhe sigurisht ai person ishte nena e tij.Ajo hyri une u afrova te dera me zor qendroja ne kemb isha mpire gjithe naten ne ate karrige.Por c'rendesi kishte kjo tani,sa do doja ta shikoja Silion,a mos eshte demtuar fort.
Klaudio me afrohet;Amelia cfare ke pse je kaq e shqetesuar per Silianon?
Nuk dija si ti pergjigjesha,largova shikimin nga ai dhe u ula ne karrige.
Ai duhet te jetoj Klaudio,eshte faji im se cfare ndodhi,syt mu mbushur me lote.
-pse eshte faji yt?
Te lutem tani nuk jam ne gjendje te tregoj por do te them ndonje dite,kisha besim tek Klaudio dukej se sa i shqetesuar ishte per Silianon gjithe naten s'kishe bere gjume vetem duke u merre me punet qe kishte Silio.
Zonja Ela doli,dukej me keq se hyri po qante me ze une e perqafova.Pastaj e mori doktori qe te bisedonin.
Amelia hyr,u degjua Klaudio.
Por,,,,.
Mos u shqeteso kam fol une me doktorin.
Une i buzqesha ne shenje falenderimi nuk kisha fuqi te flisja.
Hyra brenda kisha mbetur tek dera nuk i afrohesha dot ndjeja sikur do e lendoja prap ndihesha shume fajtore teksa e shikoja ne ate gjendje,aq te pafuqishem te zbehte doren e kishte te fashuar.U afrova ngadale me kembet qe me dridheshin e putha ne balle.
Ulem pran tij;E di qe me urren por une nuk do mundja kurre qe te lendoja ti mbase nuk e ke kuptuar por .....,nejse te lutem Siliano mos u dorzo,lufto per veten per prinderit e tu,per Klaudion edhe une kam nevoj per ty.
Nuk doroja dot me dhe u largova me vrap,ulem ne karrige duke qare,ndonjehere njeriu ka nevoj te qaje te shfryje dhimbjen qe ndjen.
Klaudio afrohet te une mundohet te me qetesoj por ishte e pamundur.
Mire Amelia deshiron te qash,qaje ama jo ketu eja me mua.
Dolem jashte u ulem ne nje stol nuk kishte njerez aty rrotull.Qendruam ashtu derisa u qetesova.
Amelia me kane thene se te pelqen shume natyra.Une pohova me koke qe po.
Moj vajze shyqyr qe pushove se perpak sa nuk qajta edhe une.
Une qesha,ai filloj duke per shaka te ndryshme po me tregonte se si e kishte bere Silio njehere me qajte,sa kam qesh dukej se shoqeria e tyre kishte kaluar ne dashuri vellazerore.
Siliano eshte nje person i mrekullueshem eshte miku vellai me i mire qe mund te ekzistoj.
Me behet qefti per shoqerin qe keni ju te dy Klaudio.
Te betohem kur e mora vesh per aksidentin sa nuk vrava veten,nuk do e imagjinoja jeten pa ate ka kaq shume kujtime,kaq shume shaka,lojra,budalliqe,por gjithmon kemi qene perkrah njeri tjetrit.
Dhe gjithmon duhet te vazhdoni.
-Deri ne sekondin e fundit te jetes po Amelia.Te lutem a mund te me tregosh se pse beri aksident Sili.
Une vazhdova ti tregoja cdo gje,edhe per moten time,te gjitha.
Ai kishte mbetur i habitur;-o zot cfare njerit eshte ajo keshtu kur urren ty qe te ka moter imagjinoje per te tjeret.Sa budalla tregohet ky vellai im ndonjehere qe nuk te ka degjuar.
-Klaudio une kurre nuk e kam pas dashurin e nje motre ka qene njelloj sikur une nuk te kisha moter fare dhe ne fakt do kishte qene me mire,me vjen turp prej vetes se motra e kujt jam.
-jo ti mos e thuaj kete gje,ti je e mrekullueshme.Nuk keni asgje qe ju bashkon vetem gjaku,jeni dy njerz te kundert.Ate une e Sili e kemi njohur qe ne fillim cfare femre eshte por cfare ti benim Sonit qe ishte i verber.
Por ti nuk ke pse i mendon fare keto ti je shume e mire.
-Shume faliminderit Klaudio.
-Asgje te lutem.

E keshtu cdo dite e me shume po njiheshim me mire me Klaudion,mundohej te me bente te qesh, shpesh here e vereja dhimbje ne syte e tij.

Kishin kaluar tre jave nga dita e aksidentit,cdo dite dukej pafundesi.Siliano nuk kishte reaguar fare doktori thoshte se ka permirsime.Une nuk isha larguar per asnje moment nga ai spital doja qe te isha pran tij cdo sekond.Prinderit e tij nuk i largoheshin gjithe diten,zonja Ela cdo dite dukej edhe me e lodhur.Ai qe mundohej ta fshihte dhimbjen ishte Klaudio,merrej me cdo pune qe kishte lene Siliano asgje nuk i kishte lene qe ti shpetonte.
Ishte e shtune ne mbremje,sapo isha kthyer nga shtepia hyra ne dhome ku ishte Siliano,aty ndodhej Klaudio ishte mbeshtetur tek dritarja,syte i kishte me lot sapo me pa mua i fshiu.
-Te mungon ëë??
-Pafund Amelia,nuk e merr me mend,me mungon humori i tij,buzqeshja perqafimi madje edhe kur me bertet.
Une e perqafova qe te dy i kishim syte me lot,me preken shume fjalet e tij.
-Amelia,bertiti Klaudio.
-cfare?
Ai u afrua pran Silit,-te betohem qe levizi.
Ndjeva nje lumturi te pafund,u afrova dhe une dhe ai hapi syte,zot sa me kishte munguar ai shikim ata sy.Kaludio bertiste dhe me perqafonte mua nga lumturia  une vetem qeshja.
Klaudio-Mire se u ktheve plako.
-Me behet qefti qe je mire tani Siliano.
Ai nuk foli,mua me hedhi nje shikim te ftohte dhe tha;sikur te kam then qe nuk dua te shohe me.
Nuk po e besoja,ai me urren.Mora telefonin dhe ika drejt deres,nje dore me ndaloj;-ti nuk do shkosh askund,u degjua Klaudio.
-Te lutem Klaudio me lere.
-Jo Amelia nuk do largohesh pa te degjuar mire ky budalla.
-Lere te lutem ai eshte i lodhur te, lutem mos e merzit, mos i thuaj asgje.

Une u largova me lendoj shume sjellja e tij ama isha shume e lumtur nuk kisha kohe qe te merzitem,e rendesishme eshte qe ai eshte mire tani.Me nje buzqeshje ne fytyre shkova shpejt tek te tjeret dhe ju tregova super lajmin e bukur.Te gjithe dukeshin te lumtur dhe u nisen per te dhoma lart.