Blessed || Neymar JR

41.Bölüm • Ballon d'Or

Aylar sonra 'Bölüm ekle' kutucuğuna hunharca saldırmak ajsnk

Bu yazamadığım süre boyunca Blessed'tan biraz uzaklaştığımı fark ettim, fakat beni sürekli destekleyen mesajlarınızı okuduğumda final de yapmak istemediğimi anladım. Özellikle sınav gecesinde onları gördüğümde yazmayı ne kadar özlediğimi bilemezsiniz. Tüm stresime rağmen iyi bir sınav geçirdim, dua eden ve iyi dileklerde bulunan herkese sonsuz teşekkür ederim ^^

Bölüm flawlessaimer için, umarım beğenirsiniz :*

▽

"Neden bir gerizekalı gibi davranmak hoşuna gidiyor, Melisa?"

İdil'in öfkeli ses tonuyla dikkatimi verdiğim işimden zorlukla alarak başımı kaldırdım ve hakaretine tepki olarak kaşlarımı çattım.

"Bunu yapamam." diye mırıldandığımda hala düşünmekten sıkıldığımı fark etmiştim. "B-Ben davetli-"

Aynı anda başıma isabet eden baksır topuyla inlediğimde olduğum yerde hızla dönüp çocukluk arkadaşıma baktım.

"Seni küçük sürtük, erkek arkadaşımın iç çamaşırlarından uzak dur."

Uzandığım yataktan kalkıp elindekileri toplamak için hamle yaptığımda sözümü dinleyip masumca dudaklarını büzmesini izliyordum.

"Senden utanıyorum, Mel." diye mırıldanırken kollarını vücuduna dolayıp bana kısa bir bakış atmıştı. "Orada seksiliğinle herkesin başını döndürüp Neymar'ı kıskandırmak varken, burada benden onun baksırlarını kafana yiyorsun."

Doğum günü faciamızın üstünden sadece birkaç hafta geçmişti, fakat o gece arabada bana yaşattıklarını hatırlamak bile vücudumda tüy geziniyormuş gibi hissetmeme neden oluyordu.

Sonunda ilerleyen saatlerde Rafinha ve Münir bizi almaya geldiğinde dikiz aynasında bozulmuş saçımı ve bana birkaç beden büyük gelen erkek arkadaşımın t-shirtünü çekiştiriyordum.

Bir şey anlamamalarını dilerdim, fakat olay yerine vardıkları zaman kocaman olmuş gözleri hala aklımdaydı. Bir de üstüne Camp Nou'ya varıp bütün bir gece ne yaptığımızı anlatma işini aptal bir şekilde Neymar'a bırakmıştım...

"Sanırım gözlerini ortaya çıkarmak daha yerinde bir karar olacak."

Düşüncelerim İdil'in bana doğru kaldırdığı makyaj fırçasıyla bölünürken derin bir nefes aldım ve yenilgimi gösteren bir bakış bahşettim ona.

Bu gece. Bütün değerli futbolcu ve eşlerinin olduğu inanılmaz mekânda. Ben ve Junior.

"Bu korkunç." diye bağırdım elimde olmadan heyecan içinde. "Ballon d'Or davetiyesinde ismimin olması bile korkunç, İdil."

Çocukluk arkadaşım bana aldırış etmeden kıkırdarken makyajımı yapmaya devam ettiğinde zihnimde smokinli bir Neymar Junior hayal etmeye çalıştım. Tıpkı Noel gecesinde olduğu gibi.

"Hormonlarına uslu durmasını söyle, işlerimi mahvediyorsun."

Bunu söyleyene kadar titrediğimin farkında bile değildim.
O krem şanti dolu geceden beri Junior'ı göremiyordum, çünkü acımasız Şampiyonlar Ligi bizi ayırarak doğum gününün ertesi sabahı onu İngiltere'ye yollamıştı. Üstelik hediyemi bile verememiş olmak sinirlerimi bozuyordu. Sanırım her şey sevgilimi on iki gündür göremediğim içindi.

"Daniel'ı aramamı ister misin?" diye sordu İdil yavaşça, anlayışlı ses tonuna rağmen zihnimde bugün sonunda kavuşacağımızdan başka bir şey yoktu. "El Prat'a neredeyse inmek üzere olmalılar."