Ξανά απο την Αρχη!

Κεφάλαιο 12°

Μόλις φτάνω στον διάδρομο βλέπω την Χαρά με τον Άρη να κάθονται αγκαλιά και να κουβεντιάζουν.

Ε:Τσα!!!

Χ: Βρε βρε καλώς μας ήρθες! Τι βλέπω εδώ κρουασανάκια έχουμε; Λέει και πριν προλάβω να τραβήξω τα κρουασανάκια παίρνει ένα!

Πφφ! Αμάν μα το κρουασανάκι μου!?

Ε: Πάρε κρουασανάκι καλέ μην ντρέπεσαι!! Της λέω ειρωνικά.

Χ: Καλά!!! Λέει και πάει να πάρει άλλο ένα.

Ε: Πλάκα έκανα! Θα χοντρήνεις και δεν θα σε θέλει πια ο Άρης.

Χ: Μμμ!

Α: Ας την μωρό μου να λέει εγώ θα σε θέλω όπως και αν είσαι. Λέει και την φιλάει.

Τσ τσ τσ! Που έχω μπλέξει θεέ μου!

Ε: Δεν το σχολιάζω! Που είναι η κυρία Γεωργία και ο κύριος Χρήστος λέω και τρώω ακόμα ένα κρουασανάκι. Τι να κάνουμε είναι θεσπέσια!

Α: Πήγαν πριν 3 ώρες περίπου σπίτι για να κοιμηθούν λίγο, γιατί ήταν χάλια και θα έρθουν.

Ε: Αχα!

Αλ: Έλενα!!

Ακούω τον Άλεξ να με φωνάζει και γυρνάω προς τα παιδιά.

Ε: Πάω να δω τον Βαγγέλη! Λέω και κατευθύνομαι προς την πόρτα. Μπαίνω μέσα και την ώρα που πάω να την κλείσω ακούω πάλι τον Άλεξ που βρίσκεται λίγο πιο δίπλα να με φωνάζει. Δεν του δίνω σημασία και πάω δίπλα από τον Βαγγέλη.

Τον κοιτάζω για άλλη μια φορά και το πρόσωπο του είναι τόσο γαλήνιο δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι...

Ε: Βαγγέλη το ξέρω ότι με ακούς! Σε παρακαλώ ξυπνά δεν γίνεται να είσαι έτσι σε παρακαλώ λέω ενώ του πιάνω το χέρι και αρχίζω να κλαίω.

Όμως... Δεν το πιστεύω! Κουνιέται!

Ε: Βαγγέλη; λέω με ένα χαμόγελο στα χείλη σκουπίζοντας τα δάκρυα μου.

Αυτός ανοίγει τα μάτια και με κοιτάζει. Οο θεέ μου! Αυτά τα μάτια..

Β: Έλενα.. Λέει με σιγανή φωνή.

Ε: Ναι Βαγγέλη μου..

Β: Πώς με ειπες; συνέχισε να μου μιλάει χαμηλά και να με κοιτάζει όλο απορία.

Ε: Πώς σε είπα; Βαγγέλη!

Β:Όχι μόνο έτσι...

Ε: Δεν καταλαβαίνω για πιο πράγμα μιλάς.

Β: Για το "μου" μιλάω Έλενα!

Ε: Αμμ ναι! Συγγνώμη μου ξέφυγε! Είπα νιώθοντας τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν.