BEKLENEN

TANITIM~

Kesit~

Karşımdaki görüntü ile donakalmıştım.

Bu eski tapınak benzeri açık alanda ölüm sessizliği oluşmuştu.
Tek duyduğum ses üstümüzden geçerken dahi sanki huzursuz olan hızlıca kanat çırparak o hep korumaya çalıştıkları ' V ' şeklini bile bozup kaçmaya, bir an önce buradan uzaklaşmaya çalışan  kuşların çığlıklarıydı.

Beynim kaçmamı haykırıyordu. Kaçmamı ve bu kabustan bir an önce kurtulmamı....Ancak bacaklarıma söz geçiremiyordu ki.!
Bacaklarım adım atmayı reddediyordu, ayaklarım karıncalanıyordu, konuşamıyordum hatta nefes bile alamıyordum.

Hiçbir şeye anlam veremiyordum anlayamıyordum işte. Tek istediğim sevdiğim adam yanıma gelsin bana sarılsın ve  bütün bunların aptal saçma sapan bir şaka olduğunu hatta bu görüntünün her zamanki gibi bir rüya olduğunu söylemesini istiyordum.
Şuan bu mantık dışı gerçeklikten beni uzaklaştıracak en küçük bir söz bir hareket dahi yeterdi.  

Buna tüm benliğimle ihtiyaç duyuyordum.

Birazdan uyanacağım okula gideceğim Baekhyun ve Tao beni bekliyor!!

Sessizliğimden biraz cesaret alarak birkaç adım atıp yanıma geldi ancak biraz mesafe bırakarak yanımda durdu ve bana yöneldi. Yüzünden onun da acı çektiği ve zorlandığı belliydi. Biraz önceki o her şeyi bütün dürüstlüğüyle anlatan  cesareti kalmamıştı sanki. Her zamanki o benden gelecek bir tepkiyi beklerken ki   yaptığı gibi merakla, ilgiyle bakmaya başladı gözlerime.
Ama o  aşık olduğum kahve gözlerindeki ışıltıdan eser yoktu.
Dolu dolu bakıyordu gözleri.

Dolu ve soğuk.....

İçimi kavuracak bir soğukluk gibi gelmişti o kısa an. Ama sevdiğim adam böyle bakmazdı ki hiç bana. Bilirdi benim soğuk ve ıslağı sevmediğimi, korktuğumu bilirdi ki.

İfademden rahatsız olmuşcasına gözlerini kaçırıp gökyüzüne baktı. O da fark etmişti kuşların telaşını belki de korkusunu...

 Daha sonra da karşımızdaki 'şeye' çevirdi gözlerini. Orada sabitlemişti sanki başka hiçbir yere bakmak istemiyor sanki bir daha yüzüme bakıp o ifadeyi görmek istemiyor gibi bir kararlılıktı bu.

Hep beklediği  ama yine de görmek istemediği bir ifadeydi sanırım yüzümdeki.
Rahatsızlığı belliydi her halinden.
Yardım dilenircesine derin bir nefes alarak :

" İşte! Artık biliyorsun her şeyi.

Anlasana SOO......

O SENSİN!!

BEKLENEN SENSİN! " dedi tek nefeste.