...and they lived happily ever after #Wattys2016

Κεφάλαιο 15

Ο πρίγκιπας πηγαινοερχόταν ανήσυχος πάνω-κάτω στο δωμάτιο. Από λεπτό σε λεπτό θα κλεβόταν με την Audrey, όμως δεν αισθανόταν έτσι όπως περίμενε αυτή την έντονη επιθυμία που πριν λίγο καιρό διατάραζε το κορμί του όλο. Ήταν αγχωμένος και ολίγον στεναχωρημένος... η πριγκίπισσα στην άκρη του κρεβατιού καθόταν αμίλητη να τον παρακολουθεί και να σκέφτεται πως το τέλος έφτασε και το όνειρο τελείωνε σιγά, σιγά. Έξω ήταν περασμένα μεσάνυχτα, δύο φρουροί βρίσκονταν στην πύλη και ευτυχώς ο Robert αδερφός της Audrey δεν ήταν το αποψινό βράδυ... θα αναλάμβανε πόστο το επόμενο πρωινό.

Πλησίασε την πριγκίπισσα και έπιασε τις παλάμες της ανάμεσα στις δικές του σηκώνοντας την όρθια, κάνοντας την να τον κοιτάξει έκπληκτη από την τόσο θερμή του κίνηση. Οι ματιές τους διασταυρώθηκαν και η σιωπή συνέχισε να αιωρείται στην ατμόσφαιρα... ανάμεσα σε αυτούς τους δύο νέους περισσότερα είχαν πει τα μάτια όταν κλείδωναν τα βλέμματα παρά οι λέξεις όταν έβγαιναν από τα χείλη τους.

«Ήρθε η ώρα...» της είπε ο πρίγκιπας, μα στον τόνο του δεν εντόπιζες διόλου χαρά.

«Ήρθε η ώρα να ζήσεις ελεύθερος με αυτή που αγαπάς!» είπε η πριγκίπισσα χαμηλόφωνα, παριστάνοντας την χαρούμενη... πως αφουγκραζόταν την δική του χαρά.

«Θέλω να προσέχεις!» της ζήτησε...

«Όσο περνάει από το χέρι μου θα με προσέχω...» χαμογέλασε μελαγχολικά εκείνη «...δεν θα πω τίποτα, δεν θα σας δώσω ελπίζω να το ξέρεις!» θέλησε να τον διαβεβαιώσει για άλλη μια φορά.

«Το ξέρω...» ψιθύρισε εκείνος χαϊδεύοντας της το μάγουλο «...οι τελευταίες μέρες ήταν οι καλύτερες μαζί σου! Κατάλαβα αρκετά για εσένα, τον χαρακτήρα σου και συγνώμη που στις αρχές υπήρξα σκληρός και άδικος μαζί σου. Είμαι φτιαγμένος έτσι, δεν φταίω...» συνέχισε κάνοντας την πριγκίπισσα με τον δείκτη της να καλύψει τα χείλη του.

«Σςς... δεν υπάρχει λόγος να τα συζητάμε αυτά τώρα.» του χαμογέλασε απαντώντας του καθησυχαστικά.

«Πρέπει να φύγω...» διαπίστωσε και κοίταξε την πόρτα.

«Αντίο!» είπε η πριγκίπισσα βουρκωμένη, πέφτοντας στην αγκαλιά του.

Οι φρουροί και φύλακες ξεσκόνιζαν την περιοχή για να τους εντοπίσουν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους δεν θα έπρεπε να είχαν πάει πολύ μακριά... εκτός αν είχαν κάποιο ζώο το οποίο θα τους διευκόλυνε στην μεταφορά τους. Ο βασιλιάς έξαλλος πηγαινοερχόταν πάνω-κάτω στη μεγάλη σάλα, ο κόμης ανήσυχος κοιτούσε τον θείο του ενώ παράλληλα έριχνε ορισμένες ανήσυχες ματιές στην πριγκίπισσα η οποία ήταν νευρική και φοβισμένη μήπως και τους βρουν.