Farklıyım (TAMAMLANDI)

Farklıyım Bölüm 3

Yaşadığım acıyı anlatabilmem için önce hangi şekilde acı çekiyor olduğumu bilmem gerekirdi. Fiziksel mi? Duygusal mı? Bu soruya verecek bir cevabım yoktu ne yazık ki. Rüya'nın davranışı benim psikopat ruhuma bile fazlaydı. Yaptıkları normal bir insanın yapacağı türden şeyler değildi. Kendini dövdürmek de ne demekti? Hangi akıla hizmet bana bu şekilde ders verecekti?

Tuvaletten çıktığım anda zil çalmıştı. Sınıf kapıları açılırken bende kenardan tutunarak yürümeye çalışıyordum. Öğrencilerin alaylı, acıyan bakışları arasından umursamaz halimle geçerken omzumun dürtülmesiyle kafamı yavaşca sola çevirdim. Tanıdık gelen yüzüyle kaşlarını çatmış bana bakıyordu. "Ne bu hal?" Salim gibi adını bilmediğim ama bana sertçe çarparak geçen grubun içinde olduğunu bildiğim çocuk şimdi de bana hesap soruyordu. Konuşurken kaburgalarım sızladığı için sağlam olan 'tabi her iki kolumda sakattı ama birisi kırık diye düşünürsek diğeri ona göre daha sağlamdı.' kolumu havaya kaldırıp elimi boşver dercesine sallamıştım. Arkamı dönüp yavaş adımlarla yürümeye devam ederken aynı kişi bu kez adımla seslendi. "Cemre, bekle." Olduğum yerde durduğumda bu kez o beni yormadan önüme geçti. Elindeki defteri yere bırakıp üzerindeki poları bana uzattı. "Eteğin yırtılmış." Eliyle açıkta duran bacaklarımı gösterse bile gözlerini yüzümden ayırmıyordu. Semih'in bakışları birden gözümün önüne gelnce bu çocuğun daha anlayışlı olduğunun farkına vardım. Ben erkek olsam utanmadan bakardım ama bu çocuk özellikle bakmamak için çaba harcıyordu. Yapılı vücuduna tam olan polar, ben giydiğimde dizlerimin üzerine kadar gelmişti. Resmen mini elbise gibi duruyordu. Önümdeki fermuarı çektikten sonra karşımdaki çocuğa baktım. "Yakıştı." dedi gülümsemesinin ardından. Kabalığımı bir kenara bırakıp "teşekkür ederim." demeyi akıl edebildiğim için kendimi tebrik etmiştim. "Şey, tanışamadık. Adın neydi?" Çocuk gamzelerini gösterecek şekilde güldüğünde adını söylemesi için sabırla bekliyordum. "Evet tanışmadık. Cenk ben." Elimi yavaşca uzattığımda o da nazikce sıktı ve tokalaştık. "Memnun oldum. Sen zaten adımı biliyorsun." Ukala halimle gülümserken Cenk'in birden yüzü asıldı. Şok olmuş bir şekilde bana bakarken sanırım adımı bildiğini nerden bildiğimi merak ediyordu. "Geçen gün, bahçede hepbir ağızdan adımı bağırmıştınız." dediğimde yüzünde bir rahatlama ifadesi oluştu. "Aynen. Ben artık gideyim. Kendine dikkat et." Eliyle vücudumu göstererek halimi ortaya koymuştu. Yavaşca arkasından el sallarken merdivenleri inmeye başladım. Semih, Can, Kürşat, Batur, Güzin, Ilgın ve Nisa merdivenin bittiği yerde bekliyorlarken bu halimi yeni görenler şaşkınlıkla bana bakıyorlardı. Can koşarak bir taksi çağırdığında Semih de diğerlerine olayı özet geçiyordu. Ben ona açıklamadan önce bile bin kere düşünmüştüm ama o bana sormadan herkese özelimi anlatıvermişti. İçten içe sinirlenirken diğer yandan da ona teşekkür ediyordum. Sonuçta benimle bu halde bile ilgilenmişti.

Hastahaneye geldiğimizde gerekli muayenelerden geçtikten sonra ulaştığım son evre alçılı bir kol, sargılı bir bel, dikili dudak ve kaştı. Doktor bunun nasıl olduğunu sorduğunda hiç çekinmeden darp edildim demiştim. Nisa gözlerini kocaman açarak bana bakarken bu sefer de Rüya gibi yapmam gerektiği düşüncesindeydim. Bu sefer ileri gitmişti. Olay basit bir kavgadan ibaret değildi. Hastahane polisine durumu bildirirken olayı tüm şeffaflığıyla anlatmış, telefonumdaki mesajları da delil olarak göstermiştim. Okulun kamera görüntülerini de söylemiştim ama arka bahçede kamera olmayışı beni hayalkırıklığına uğratmıştı. "Tamam Cemre biz gereken işlemleri yapacağız." Polis memurunun dediklerinin ardından çocuklarla birlikte eve gidiyorduk. Dediklerine göre hata yapmıştım. Meseleyi aramızda çözmemiz gerekiyorken resmiyete ben dökmüşüm. Onlara açıklama yapmak zorunda değildim. Sonuçta hayatıma yeni girmişlerdi ve her şeyi bilmek zorunda da değillerdi. Sonunda eve geldiğimizde tek kelime etmeden binaya girdim. Evde şuan tek olmak korkutsa bile umursamamaya çalışıyordum. Bilgisayarımdan müzik listesini başlatıp üzerimi güç bela değiştirdim ve yatağıma uzandım. Siyah pikemi üzerime örttüğümde kolumu koyacak yer bulamamıştım. Ağrısını dindirememiştim ve canım çok yanıyordu.