İMAN'ın YARISI

Dayanamamak

Ne zaman ki birine güvendik;kolumuz,
Kanadımız,gönlümüz kırıldı
Nazan Bekiroğlu
#melek#
Nefesi kesildi o kelimeyle herkezden beklerdimde hamzadan...
Ağlama isteğimi bastırmaya çalışarak
"Hakkımız da hayırlısı olsun o zaman"dedim elimle parmağımdaki alyansımı çıkardığımda hıçkırarak almak istiyordum ama bunu iç sesimin
Sabır et melek parkdan çıkınca istediğin kadar ağla ama ona bunu izleme sansı verme!..
Demesi yüzünden kendimi tutuyordum kafam eğikti yüzüne bakamazdım
Yüzük ü çıkarıp hamzanın önü koyduğumda
"Boşanmak için başka bir zaman buluşalım olur mu?"diyerek arkamı döndüm çünkü dayanmazdım suan
Parkdan çıkana kadar kendimi ve ağlama isteğimi tuttum ama parkdan çıkıp on adım ilerlediğimde hıçkırıklarım kendini bıraktı
Yolda kimseye aldırmadan ağlıyordum
Çünkü içim içme sığmıyordu...sığdıramıyordum en son dolu durağın kenarındaki küçük ve cılız ağacın kenarına oturdum yere ellerim titriyordu
Kendimi toplamalıydım ama toplayamıyordum

Bir müddet o ağlamadan sonra kalktım ve eve gitmek için yöneldim bir taksiye bindim
Taksici baya ilerlediğimiz sırada durduramadığım göz yaşlarımı merak edip
"Abla iyisin demi"diye sordu
"İyi değilim abi ama inşAllah olucam sen şöyle sağa çeksene"dedim ve arabadan ücreti ödeyip indim elimi yüzümü yıkamak için caminin avlusuna girdim annem bu halimi görse çok endişelenirdi çünkü

O an okunan ezan ı şerif içimi dindirmemin yolunu göstermişti bana ağlanacak en güzel yeri
Sonra abdest alıp camiye girdim kadınlar için ayrılan bölüme girip orda bulunan baş örtü ve eteği giydim daha sonra zar zor tutuğum göz yaşlarımla secdeye kapandım ne kadar zaman geçti yada ne kadar ağladım bilmiyorum
Ama bir teyzenin"kızım...kızım iyimisin"sesiyle irkilip secdeden başımı kaldırdım
Karşımda 55-60 yaşlarında bir teyze vardı
Anlaşılan benim için endişelenmişti
"İyiyim teyzecim...yani iyi olmaya çalışıyorum "dedim
Beni süzdükten sonra eliyle yanağımı sildi galiba şefkat duyan bir halim vardı bir müddet sonra dayanamayarak
"Seni bu kadar ağlatan bu güzel gözleri kan çanağına çeviren sebeb ne?"diye sordu teyze tekrar iki dk duran göz yaşlarım birikmişti gözlerimin pınarlarına o an
Titreyen sesim ile"şey... Teyzecim ben daha yeni nişan attıkta içim yanıyor böyle"dedim derdimi anlatırken çünkü kimi görsem anlatmak istiyordum sıkıntı insanın içinde durmaz derlerdide saçma gelirdi suan anlıyorum camide kimsenin olmaması ile rahatlıkla söylemiştim ama teyze yinede beni dışarı caminin avlusuna çıkardı hem hava alıp kendime geleyim diye hemde daha rahat konuşmak için orda tekli bank tarzı yere oturduk başladık konuşmaya daha doğrusu ben başladım
Anlattım herşeyi iki dk önce gördüğüm teyze ama suan tek isteğim içimdekilerden kurtulmaktı "biliyordum teyzecim başkasını sevdiğini ama sevmiyorum kardeşim demişti yaşanan bir takım olaylardan sonra dayanmadı herhalde nasip böyleymiş farkındayım bu bir imtihan sadece susturamıyorum kendimi Rabbim afetsin inşAllah"dediğimde teyzem derin bir nefes aldı bana baktı eliyle elimi tuttu destek olmaya çalışıyordu o an bu teyzeye içim kaynadı dostlar zor zamanlarda destek olanlardı ama teyze hiç birşeyimken bana dostluk yapıyordu...

"Kızım tabiki imtihan bunlar bak benimde senin yaşlarında oğlum var anlaya biliyorum seni ama bunlar geçer yavrum sen hakdan ayrılma Allahın izniyle çabuk atlatırsın sen ben sende öyle güzel bir irade görüyorum "dedi ben aldığım teselli ile kendimi daha toparlanmış ilk ana göre daha güçlü hissediyordum
Sonra bana dönüp"evine götüreyim seni"dedi
Bende buruk tebessüm ile"yok teyzem zahmet etme kendim giderim zaten evim buraya yakın"dedim o ise ısrar ile gözüm arkada kalır diyerek beni evime kadar götürdü sonra yolda düşüp kalırmışım falan tedbir olsun diye böyle güzel insanlar varmıydı hala?

Eve geldiğimizde ise ben bırakmadım teyzemi kapıda uyardım önce annem bilmiyor diye o ise her ne kadar gitmek istemesede annem ve benim ısrarımla çay içtik ve numaralaştık bu iyi yürekli teyzem ile