Kiralık Aşk

Kiralık Aşk 32. Bölüm

Defne Ömer ile konuşmaya karar vermişti. Ömer nasıl tepki verecekti hiç bilmiyordu.
Defne: Ömer ben bir çözüm yolumu buldum sanki ama ikimizi de etkileyecek bu karar?
Ömer: ben sana iki gün süre vermiştim hemen beklemiyordum. Peki kararın ne?
Defne: biz Evi ipotek'e vereceğiz. En doğrusu bu. Biz yakında evleniyoruz ve ben anneannem'siz yapamam diye düşünmüştüm. Bizim ile birlikte yaşarlar. Olmaz mı?
Ömer: Defne olur ama biz yeni evlenmiş olacağız. Sence onlar rahatsız olmaz mı?
Defne: Ömer başka ne yapmamı bekliyorsun? Başka seçenek varsa söyle bende biliyim. İlk defa bu kadar çaresizim.
Ömer: bırak ben ödeyeyim parayı. 
Defne: olmaz Ömer, kabul edemem. Madem sende ailemi yanında istemiyorsun açık açık söyle.
Ömer: istemiyorum demedim ki ben. Onların bize uyamayacağını söylemek istedim ancak. Madem benim ödememi istemiyorsun şöyle bir seçenek sunuyum sana.
Defne: ne seçenekinden bahsetiyorsun sen?
Ömer: Koray dün öğlen bizim Manken Ece'yi baya üzmüş. Kızda doğal olarak istifa etmiş şimdi onun yerine bir manken arıyoruz. Sende ayakkabıları çok iyi taşıyabildiğine göre bizim mankenimiz ol?
Defne: ben ve mankenlik? Ömer benim beceriksizliğim üstümde Nasıl baş edeyim?
Ömer: başarırsın sen sana güveniyorum. Bu iş ile ben değil Sinan ilgileniyor yani parayı da o ödeyecek sana. Her şey istediğin gibi işte.
Defne: yani..... Tamam kabul ediyorum çünkü başka çarem de kalmadı artık.
Ömer: sonunda. Hiç kabul etmeyeceksin sandım. Yarın sabah mekanda buluşup çekimlere başlayacağız. Seni erkenden almaya gelirim.  Koray beni yanında istemiyor ben mekanda bulununca işini yapamıyormuş. Senin ile Sinan ilgilenir tamam mı.
Defne: neyse ki Sinan bey ile iyi anlaşıyorum yoksa Koray bey çekilmez.
Ömer: bilmez miyim. Her şey tamam değil mi?
Defne: tamam tamam. Anlaştık. Parayı sen ödemediğin müddetçe kabul ediyorum teklifi.
Ömer: iyi madem.
Aradan günler geçmişti. Defne mankenlik işini hallettikten sonra Sinan Bey ödemeyi yapmıştı. Defne parayı aldıktan sonra ilk iş annesini cezaevinden kurtarmak olmuştu. Yeliz sonunda Cezaevinden çıkmıştı. Defne ve Ömer'in gelinlik ve Damatlığı alınmıştı. Düğüne de bir gün kalmıştı. Hazırlıklar ile Sinan, Yasemin, Sude ve Eymen ilgileniyordu.
Sude: Eymen bence masanın üzerine de çiçekler yerleştirelim Defne çiçekleri çok seviyormuş.
Eymen: sen Nasıl istersen Prensesim. Bizim düğünümüz nerde olsun istiyorsun ?
Sude: bizim düğünümüz kesinlikle Havuz kenarında olmalı. Aklımızdan hiç çıkmayacak bir düğün olması lazım.
Eymen: demek havuz kenarı... Öyle olsun madem, sen istersin de ben yapmaz mıyım.
Sude: sence biz Mutlu olmayı becerecek miyiz?
Eymen: tabi ki. Neden soruyorsun böyle bir şeyi?
Sude: Defnenin hali ortada. Annesi daha yeni cezaevinden çıktı, bir de İz var. Düğünü mahvetmeye an dinçti. Bizim başımıza böyle şeyler gelmeyecek değil mi Eymen?
Eymen: söz veriyorum bir şey olmayacak. Bildiğim kadarıyla İz Marsilya'daymış. Düğünün yarın olduğunu bilseydi haberimiz olurdu.
Sude: sen bilmezsin İz'i. O ne sinsi şeytandır. Peşimize adam tutmuş bile olabilir. Herşey beklenir ondan.
Eymen: kötüler hep kazanacak diye bir kural yok tatlım. Bizim masalımızda iyiler kazanıyor. Takma sen kafanı. Düğünü mahvedemez.
Sude: ben kuzenimin mutluluğunu düşünüyorum.
Diğer yandan Sinan ve Yasemin de aynı konu Hakkı'nda konuşmaktalardı.
Sinan: iz düğünü mahvetmese bari.
Yasemin: fırtına öncesi sessizlik... Var bu işin içinde bir şey. İz buralarda olması gerekirken Marsilya'da.
Sinan: en garipi de bu ya zaten.
Yasemin: aklından ne geçiyor?