Kiralık Aşk

Kiralık Aşk 37. Bölüm

Defne: biliyor musun seninle olduğumdan beri çok mutluyum hiç olmadığım kadar.
Ömer: bundan bir yıl önce bana evleneceksin deselerdi inanmazdım. Aşk insanı çok değiştiriyor. Hele ki karşılıklıysa.
Defne: tanıştığımız günü hatırlıyor musun..? Çok komik değil mi koskoca Ömer İplikçi beni Hulusi Beye sevgilisi olarak tanıtıyor....
Ömer: o gün ben öyle çaresizdim ki inan son çözüm buydu, iyi ki de buydu diyorum kendi kendime. Yoksa seninle Nasıl tanışacaktık?
Defne: ben olmasaydım başka birisi benim yerimde olur muydu? Daha doğrusu benim yerime başka birisini sevebilir miydim İz'i mesela?
Ömer: tabi ki hayır Defne. İz benim için yıllar önce bitti dedim ya. Başka bir kadına da aşık olamazdım herhalde.
Defne: Ömer emin misin? Sevemez miydin gerçekten?
Ömer: Defne bu sorular nerden aklına geliyor? Ben seni seviyorum başka bir kadını değil. Sen varken benim gözüm başka birisine asla bakamaz. Bakarsam gözlerim bir daha görmesin.
Defne: gerçekten bu sorular nerden aklıma geldi şimdi bilmiyorum vallaha. Sıktım seni dimi? Ay vallaha iki günde bıkacaksın benden.
Ömer: Defne bir sakin ol yok öyle bir şey. Ben senden niye sıkılıyım. Seninle birlikte geçirdiğim her dakika çok güzel. Yaşamadığımız duyguları tadacağız beraber. Bir ömür boyu diye söz verdik birbirimize. Ben neden senden vazgeçeyim?
Defne: sen böyle konuşmaya devam edersen kendimi iyice kaybedeceğim. Sözlerin kulakıma çok hoş geliyor.
Ömer:  evlilik aşkı öldürür derler genelde ama söz veriyorum bizim aşkımız hiç bir zaman azalmayacak aksine daha fazla artacak.
Defne: söz verme, verilen sözler genelde tutulmuyor. Söz vermek yerine beni bırakmayacağına inandır o bana yeter.
Ömer: seni sevmek dünyanın en güzel işi. Dertsiz tasasız geçirmek istediğim hayatı seninle yaşamak istiyorum çünkü sensiz bir hiçim.
Defne: sen olmasaydın ben hala bir garson parçası olacaktım ve o borç hiç bir zaman ödenmeyecekti.
Ömer: cidden bizim hikayemiz inanılmaz gibi. Defne hadi gel seninle biraz etrafı dolaşalım. Ağrı'na bire bir gelir temiz hava.
Defne: tamam Ömer çıkalım.
Ömer ve Defne ormanda dolaşırken bir evli çift ile karşılaşırlar. Kadın hamileydi. Ormandan döndükten sonra Ömer aklında ki soruyu Defneye sorup sormamakta endişeliydi. Defnenin telefonu bir anda çalıyordu. Serdar çok kötü durumdaydı. Nihan ile tartışmıştı ve ayrılma noktasına gelmişlerdi. Defne Nasıl yardım edeceğini bilmiyordu. Ömer bir yolunu bulup ikisini yüzleştirdikten sonra konuşmaları için İso'ya bir görev verdi telefon ederek. İkisini bir odaya kilitlemişti böylece sorunlarını halledeceklerdi. Öyle de olmuştu zaten. İki sevgili birbirini delicesine severken ayrılmalarına kimse göz yummamazdı. Defne Ömer'in bu meseleyi hemen halletmesine çok sevinmişti.
Defne: Ömer sen var ya bi tanesin. Benim bile aklıma gelmezdi böyle bir plan. Dile benden ne dilersen.
Ömer: ÇOÇUK....
Defne: ne???
Ömer: çoçuk istiyorum. Defne baba olmak benim de hakkım değil mi?
Defne: evleneli daha bir hafta bile olmadı Ömer. Bilmiyorum yani daha çok erken değil mi?
Ömer: bizim yaşıtlarımız hep çoçuk sahibi. Yoksa anne olmak istemiyor musun?
Defne: Tabi olmak istiyorum ama... Ömer daha çok erken. Şimdilik biz bize olsak sadece ikimiz.
Ömer: hmm ama bu konu tamamen kapanmadı değil mi? Sonra bu konuyu tekrar konuşacağız yani?
Defne: bakarız yani. Benim çoçuğum olmazsa beni terk eder misin Ömer?
Ömer: Defne seni niye terk ediyim? Tamam çocuğumuzun olmasını istiyorum ama asla seni terk etmem.