Ready To Take A Chance Again

Chapter 17 -- BUhay KO

A/N : GOOD EVENING .. Sorry kung ngayun lang kakarating ko lang kasi from work! :) .. Enjoy Reading everyone :))

Chapter 17

 

 

 

Sarah’s POV

 

 

Kasulukuyan parin kaming nagme meet & greet pero ni anino ni Gerald wala parin .. paubos na nga yong mga tao dito sa event area pero di ko parin nahagip ng mga mata ko si Gerald.

 

" Hinahanap mo siya? " bulong sakin ni Rayver , kanina pa kasi ako palinga-linga e

" Hindi ah! " pag tanggi ko sa kanya kahit totoo naman yung sinabi niya

" Asus huli na nga .. magsisinungaling pa! "

" Pwede ba .. umayos ka nga! Tingnan mo yung mga tao oh .. halos kurting puso na yung mga mata " 

" Hayaan mo sila! " sabi niya sa akin at ngumisi , if i know pati din siya kinikilig e

" Asus .. utot mo Rayver .. alam kong pati ikaw kinikilig! "

" Alam mo pala e .. hayaan mo nalang ako sa ngayon .. alam ko naman .. babakuran kana nung isang yon soon! "

" Whatever .. " sabi ko sa kanya tas inirapan ko nalang ng pabiro 

Nagpatuloy nalang ako sa ginagawa ko .. Hi & Hello sa mga nanuod ng concert ko .. After 1 hour at higit natapos din. Close na ang lahat entry doors ng event area pero nagulat ako ng biglang bumukas yung pinto tapat ng stage at iniluwa doon si Gerald na may dala pang bouquet of flowers or should i say huge bouquet of flowers , Tulip flowers to be exact tas ….

♬ Naalala ko pa
Nung nililigawan pa lamang kita
Dadalaw tuwing gabi
Masilayan lamang ang ‘yong mga ngiti

At Ika’y sasabihan
Bukas ng alas siyete sa dating tagpuan
Buo ang araw ko
Marinig ko lang ang mga himig mo

Hindi ko man alam kung nasan ka
Wala man tayong komunikasyon
Mag hihintay sa’yo buong magdamag
Dahil ikaw ang buhay ko ♬

" Ayan na si SUPERMAN! " si Rayver

♬ Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Dumaan man ang maraming pasko
Kahit na di mo na abot ang sahig
Kahit na di mo na ‘ko marinig
Ikaw pa rin ang buhay ko

Naalala ko pa
Nung pinapangarap pa lamang kita
Hahatid, susunduin
Kahit mga bituin aking susungkitin ♬