Sounds Like Adventure

Κεφάλαιο 5

«Ξυπνα Ειρήνη! Ειρήνη!»

«Ποιος τι;»

«Ελα παιδάκι μου. Εχθές έγινες λιώμα και σε έφερα σπίτι.»

«Και γιατί με ξύπνησες; Γιατί αρχισες να φωνάζεις το όνομα του και ανησύχησα.» τους έχω απαγορεύσει να λένε το όνομα του.

«Οχι νταξ καλά είμαι!» είπα και γύρησα πλευρό.»

Εγώ έχω μόνο μία ερώτηση, βασικά δύο.
1) πως μου ήρθε αυτό με τον Στέφανο
2) που στο καλό κολούσε ο Φώτης;

Ξύπνησα τελικά κατά τις δύο. Κατεβήκα κάτω και παράγγειλα πίτσα. Μετά από λίγο ήρθε. Έκλεισα την πόρτα και πήρα από την τσάντα μου μία ταινία που μου είχε δανείσει η Βαρβάρα. Μου είχε πει ότι θα μου αρέσει πάρα πολύ γιατί με εκφράζει.

Την έβαλα και άρχισα να βλέπω. Μετά από λίγη ώρα ένιωθα ότι ήμουν η πρωταγωνίστρια του έργου. Απλά μου είχαν αλλάξει μορφή και όνομα. Δεν άντεχα να ξαναδώ αυτήν την γελοία ιστορία.

Άρχισα να κλαίω. Ναι τόσο πολύ με είχε σημαδέψει αυτή η φορά. Γιατί; Γιατί ήμουν κλειστός άνθρωπος και με άνοιξε, ήμουν η ξενέρωτη και επιτέλους ερωτεύτικα για πρώτη και τελευταία φορά.

Όταν συνήλθα από το κλάμα είχε πάει έξι. Έκανα ένα αφρολουτρο και έπεσα για ύπνο. Είχα αύριο δουλειά και ήθελα πρώτη μέρα να είμαι εντάξει.

Το πρωί ξύπνησα με ενα καλό προαίσθημα.

Μπήκα στο μπάνιο και λούστηκα. Ίσιωσα τα μαλλιά μου και έβαλα μία φούστα ψηλόμεση μέχρι το γόνατο. Έβαλα από πάνω μία μπλούζα πήρα μία ζακέτα, έβαλα τα τακούνια μου και έφυγα. Στην δουλειά μου ντυνόμουν σεμνά. Όχι πολλά πάρε δώσε με συνεργάτες.

Άνοιξα την μεγάλη, γυάλινη πόρτα και μπήκα μέσα. Περπάτησα λίγο μαι ανέβηκα την μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στον διάδρομο με το γραφείο μου. Περπάτησα λίγο και το βρήκα.

Μπήκα μέσα και βολεύτικα στην καρέκλα του γραφείου μου. Άνοιξα το δεξί συρτάρι όπου είχε κάποιες extra οδηγίες. Χτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα ένας νεαρός λίγο πιο μικρός από εμένα.

«Είσαστε η δεσποινής Ζαφύρη;» με ρώτησε δειλά δειλά.

«Ναι εγώ είμαι. Και φώναζε με Ειρήνη. Ο πληθυντικός με σκοτώνει. Με κάνει να νιώθω γριά και είμαι μόνο είκοσι πέντε! » του απάντησα.

«Καλα εμ... Σε θέλει ο κύριος Νικολακόπουλος στο γραφείο του.»

«Ετσι μπράβο και μην με ντρέπεσαι! Πες του ότι έρχομαι.»