Κεφαλαιο 11

100 6 0
                                    

Ήταν έντεκα όταν κατάφερα να σηκωθώ... Πάλι καλά που ήταν Σάββατο... Σήμερα θα τον τρέλενα... Σηκώθηκα και κάθησα στον υπολογιστή. Βρήκα εκατό τρόπους να βαφομαι, άλλους τόσους να μοιάζω με μικρότερη, πως να βγάζω σημάδια και τέτοια.

Πήρα δύο κουταλια και τα έβαλα κάτω απο τα μάτια μου για τις σακούλες. Όλο το πρωί ετοιμαζόμουν. Το απόγευμα μετά τις έξι που άρχισα να ετοιμάζομαι ένιωθα σαν ψεύτικη... Έχετε δει φαντάζομαι τις κούκλες που εχουν τέλειο πρόσωπο και καλοφτιαγμένα χαρακτηριστικά... Κάπως έτσι έμοιαζα και δεν μου πολύαρεσε...

Λούστηκα και πήγα να αλλάξω. Έβαλα ένα φουστάνι άστρο που στην άκρη είχε μαύρη δαντέλα και δημιουργούσε σχέδια πάνω στην ολόλευκη επιφάνεια του φουστανιού. Έπιανε στον ένα ώμο και μία μαύρη ζώνη το έκοβε λίγο πιο κάτω από το στήθος κα από εκεί και πέρα άνοιγε.

(το φουστάνι):

Δεν ήταν το πιο κατάλληλο για πάρτυ αλλά εμένα μου άρεσε

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Δεν ήταν το πιο κατάλληλο για πάρτυ αλλά εμένα μου άρεσε...

Βάφτηκα ελαφρά, άφησα τα μαλλιά μου στο φυσικό τους ( σπαστά ) και έβαλα από κάτω τις μαύρες μου γόβες. Πήρα μία μαύρη τσάντα φάκελο που έτυχε να μου είχε δώσει η Γαυριέλλα στα πράσινα μου γενέθλια και μετά χτύπησε το κουδούνι. Λογικά θα ήταν ο Άρης.

Και ναι αυτός ήταν. Ήταν κούκλος! Τα πράσινα του μάτια γυάλιζαν, τα ξανθά του μαλλιά είχαν ένα ωραίο σχήμα που τους είχε δώσει από το πολύ jell. Φορούσε ένα μοβ πουκάμισο και ένα τζιν. Το στυλ αυτό δεν του πήγαινε πολύ και εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε αλλά μιας και του αρέσει αυτού εμένα μου περισσεύει.

«Κουκλος είσαι!» είπα όσο πιο πιστευτά μπορούσα.

«Κι εσύ δεν πας πίσω! Αν και μεταξύ μας αν δεν σε ήξερα τόσα χρόνια θα νόμιζα πως ήσουν καμιά άλλη που θα μου άρεσε πολύ...» είπε και ανεβοκατέβασε τα φρύδια του.

«Ευχαριστώ!;» είπα.

«Ελα πάμε στο αυτοκίνητο. Περιμένει και η κολλητή σου!»

Sounds Like AdventureWhere stories live. Discover now