One Last Wish

Hoofdstuk 1

In mijn pyjama kom ik beneden, en ik zie mijn moeder in de keuken staan.
Ze is het ontbijt aan het maken.
"Doe geen moeite" zeg ik bot.
ik ga aan tafel zitten, en wens dat ik een uitgebreid ontbijt wil.
Direct staat de tafel vol lekkernijen.
Je zou zeggen dat het zonde is om je wensen te verspillen aan een ontbijt, maar ik hoef me daar geen zorgen over te maken.
Ik kan zoveel wensen als ik wil.
Ik tast lekker toe, en mijn broertje tikt me op mijn schouder.
"Wat is er?" vraag ik bot.
Eigenlijk veel botter als dat ik zou willen...
"Sorry", zeg ik snel.
"Mag ik aanschuiven?" vraagt hij een beetje onzeker.
Ik moet altijd 5 seconden nadenken, voordat ik iets zeg.
Want anders kom ik heel bot over.
"Ja" zeg ik dan en ik trek Tyler snel in een knuffel.
"Ik weet dat je het niet zo bedoeld" fluistert hij zacht.
Hij schuift aan, en zwijgend knabbel ik aan m'n croissantje.
"Amber, zou je me even willen helpen?" mijn moeder wil het vuilnis naar buiten brengen, maar ze heeft haar handen vol.
"Ik ben aan het eten" mompel ik.
mijn moeder zucht.
"ik had beter Tyler kunnen vragen" hoor ik haar zeggen.
Direct voel ik me schuldig, en ik knip met m'n vingers.
direct zwaait de deur open
"Dankje", bromt mijn moeder en ze loopt naar buiten.
"ben je klaar Tyler?"
hij knikt, en ik wens dat alles is opgeruimd.
Ik ga naar boven, en trek mijn zwarte korte broek met kanten details, en mijn witte bloesje aan.
Ik doe mijn lange bruine haar in een vissen graat, pak mijn tas en loop naar beneden.
Je zou denken dat ik dit ook gewoon kan wensen, maar zo erg ben ik nou ook weer niet.
Het is echt niet leuk hoor, om alles te kunnen wensen.
Het heeft me arrogant, en egoïstisch gemaakt.
En misschien blijft dat voor altijd zo...
Ik pak mijn fiets, en ik rijd richting Sunny's huis.
Zij neemt me zoals ik ben, en ze heeft geen last van mijn arrogante opmerkingen.
Ik heb het echt getroffen met haar...
Ze staat al klaar voor haar huis als ik aan kom rijden.
"Heey!" zegt ze enthousiast en ze geeft me een knuffel.
"heey" zeg ik.
"hoe voel je je?"
"wel goed hoor" zeg ik en probeer te glimlachen.
"Het komt goed" zegt ze alsof ze mijn gedachten kan lezen.
Je bent nog geen 18...
ik knik en we stappen op onze fiets.
Op naar school...

heey allemaal!
het eerste hoofdstuk!
wat vinden jullie ervan?
laat het achter in de rea!
xxx