One Last Wish

Hoofdstuk 4

Ik zit in de klas, alleen.
Sunny zit naast Carmen, haar andere vriendin.
Raar, denk ik.
Iedereen wil iets van me, maar om nou naast me te gaan zitten??
Ik zit een beetje te piekeren, als er een jongen binnen komt.
Ik heb hem nog nooit eerder gezien...
"Wie is dat?" vraag ik aan Sunny die aan de andere kant van het gangpad zit.
Ze haalt haar schouders op, en ik kijk naar meneer van Dalen, onze wiskunde leraar.
"Wie ben jij?" vraagt hij.
"Ik ben christian" mompelt hij.
ik zucht, wat is hij knap.
Hij is lang, en hij heeft zwart haar.
En zijn mooie bruine ogen...
"oh ja, de nieuweling. Ga maar zitten." Zegt meneer van Dalen en hij knikt naar hem.
Zijn ogen dwalen door de klas en blijven uiteindelijk bij mij hangen.
Hij glimlacht naar me en loopt op me af.
"kan ik hier zitten?" vraagt hij.
"euhh... ja, tuurlijk" zeg ik.
Ik kan me wel voor m'n kop slaan, hij is ook zo knap...
Hij glimlacht en ploft naast me neer.
"Ik ben Christian", zegt hij en hij knipoogt.
"Ik ben Amber" zeg ik blosend.
"Mooie naam!"
"euhh, thanx" zeg ik.
"Amber! wat is het antwoord op de vraag?" vraagt meneer van Dalen argwanend.
"Euh.. ik euhh.."
"64" fluisterd Christian in mijn oor.
"leuk geprobeerd! Amber, ga jij maar even koffie voor me halen! En na de les mag je even blijven zitten."
ik zucht, en knip met mijn vingers.
Direct verschijnt er een dampende kop koffie op zijn bureau.
"dankje" zegt hij nors, en hij gaat verder met de les.
Ik wil ook verder werken, maar ik zie dat Christian me raar aankijkt.
"Wat is er?" vraag ik kortaf.
"sorry, maar waarom verspil jij je wensen aan een kop koffie?"
oh ja, dat weet hij natuurlijk nog niet...
"Oh euhh... ik wil dat liever niet zeggen"
Ik wil het niet nog een keer verpesten bij een jongen...
"Sorry" zeg ik aarzelend
"Het geeft niet" zegt hij tot mijn grootste verbazing.
"Echt niet??"
"nee"
"Bedankt" zeg ik en ik bloos.
Snel draai ik mijn hoofd weg.
Krijg ik nou gevoelens voor hem?

alweer een nieuw hoofdstuk!
iets korter als normaal, sorry!
xxx