The Famous Legendary Gangster is a Nerd

Chapter 52 - Love You To Death

Chapter 52 - Love You To Death

6 years later....

XANDER'S POV

Inangat ko ang tingin ko ng marinig ko ang pagbukas ng pintuan dito sa study table ko. Nakangiti itong naglalakad papunta sa pwesto ko.

"Dear, it's almost lunch break na. Bababa na tayo so we could it." Ngumiti ako sa kanya at tumayo. Lumapit ako sa pwesto niya at hinalikan siya sa pisnge. "Alright." At hinawakan ang kamay niya.

Bumaba kami at pumanik sa dining room at mas lumawak ang ngiti ko dahil halos paborito ko ang mga hinain niya. Nagsimula na kaming kumain at hindi ko maiwasan na na hindi tignan ang nakangiting mukha nito habang kumakain.

Napansin siguro niyang nakatitig ako sa kanya kaya lumingon ito? "What?"

Kinuha ko lang ang kamay niya at pinisil ito. "I love you so much, baby." Untag ko na ikinangiti niya. "I love you more baby."

It's been what? 6 years? Six long years since that incident happened?

"Xan, kumain ka na. Ihahatid mo pa ako sa LPI."

"Zay baby but---"

"No more buts hubby,"

Ngumiti ako. "As if I could win an argument with you." Tumawa lang ito. "Of course not baby!"

When I decided to seek my other half... That I decided to see her lying in that bed.

*FLASHBACK*

"I am sorry... we really did everything...... but the patient is in coma." I feel like million knife was stab directly unto my heart. My knees felt weak that time that I instantly sagged on the floor.

"King!"

"N-no.. No... My wife.. My dearest Zay.. N-no." I didn't know what happened next but I can see myself strangling his neck.

"No King! Stop it!" Rinig kong sigaw nila pero hindi ko sila pinapansin. "My wife! B-bring me to my wife!" Unti-unti ko siyang binitiwan at sinandal ang ulo ko sa balikat niya.

Naramdaman ko ang tapik nito sa balikat ko at tinulungan akong makapasok sa loob. Nakita ko si Zay na parang patay na nakahiga at maraming mga tubong naka kabit sa kanya. "Z-zay.. B-baby.."

"I am really sorry mister Yu, but the patient is in state of coma. Maraming dugo ang nawala sa kanya at ang baril na nakatama sa kanya at may lason at ang lasong iyon ay unti-unting kinakain ang red blood cells niya kaya mas doble ang pag-abuno ng dugo sa kanya. All you need is pray. I'll take my leave. Don't lose hope."

"N-no Sofia. Bakit k-ka andiyan. Are you a-afraid? H-hubby is he..h.." Tumayo ako at tumakbo papalabas. Rinig ko ang sigaw nila sa akin ngunit hindi ko kaya na makita si Sofia na nakaratay sa kamang iyon.

I ran away from my old house and locked up myself there. I did that for almost five months until I've decided to see her. My heart can't take it but I face my fear. Kailangan niya ako at mas kailangan ko siya.

Pagkapunta ko sa hospital ay nadatnan ko ang pamilya ni Zay na nakabantay sa kanya. Andito din ang mga kapatid ni Zay na malungkot na nakatitig sa bunso nila.

Lumapit ako sa pwesto niya ang feel her cold hands. Tinapik ako sa balikat ng daddy ni Sofia. "Lalabas muna kami."