Ο Ιπποτης μου

Κεφάλαιο 3

ΔΑΝΙΗΛ

Τα πυκνά πλήθη είχα διαλυθεί όταν ο Δανιήλ εντόπισε την άγνωστη με το παγωτό περίπου μισώ τετράγωνο πιο μπροστά. Ένα αδιαμφισβήτητο και αναπάντεχο κύμα ευχαρίστησης τον πλημμύρισε, κανοντάς τον να ξεχάσει τον ύπνο και τους περιττούς αντιπερισμασμούς και να κατευθυνθεί προς το μερος της.

Ήταν μόλις μερικά μέτρα μακριά της όταν αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν μόνη. Ένας μαγαλόσωμος άντρας πάνω απο ένα ογδόντα πέντε ύψος και περίπου εκατό κιλά, την ακολουθούσε κατά ποδάς.

Ο Δανιήλ τον ζύγιασε με το έμπειρο μάτι του. Νταής ήταν η πρώτη λέξη που του ήρθε στο μυαλό. Ένα πραγματικό κακόβουλο κάθαρμα. Άκουσε μόνο αποσπάσματα απο την συζήτηση τους καθώς σταματούσαν δίπλα απο ένα παλιό γκρί αυτοκίνητο αλλά ήταν αρκετά για να καταλάβει οτι ο τύπος ήταν αποκρουστικός και απαίσιος. Ο Δανιήλ κατάλαβε και κάτι άλλο επίσης. Εκείνη τον φοβόταν.

Το στομάχι του δέθηκε κόμπος όταν το κάθαρμα την άρπαξε απο το μπράτσο και την έσφιξε τόσο δυνατά που την έκανε να μορφάση. Αυτό ήταν το μόνο που ήταν διατεθειμένος να τον αφήσει να της κάνει.

Ο Δανιήλ επιτάχυνε το βήμα του και προς στιγμήν την έχασε όταν μπλέχτηκε μέσα σε μια παρέα εφήβων κοριτσιών που φώναζαν και γελούσαν
Οταν τελικά κατάφερε να ελευθερωθεί και την εντόπισε ξανά, εκείνη απομακρυνόνταν βιαστικά. Ο τύπος ερχόταν ξοπίσω της.

Ο Δανιήλ την πρόφτασε τρέχοντας. <<Γειά σου μωρό μου>>. Στάθηκε δίπλα της εμποδίζοντας τον άλλο άντρα με το κορμί του.
<<Μην τρέχεις τόσο εντάξει; Σε έχασα για μια στιγμή>> πρόσθεσε περνώντας το χέρι του απο τους ώμους της με την αβίαστη οικειότητα ενός άντρα που διεκδικούσε την γυναίκα του.

Εκείνη σταμάτησε τόσο απότομα που ώστε ο Δανιήλ χρειάστηκε να την συγκρατήσει με τα χέρια του για να μην πέσει. Όταν σήκώσε το κεφάλι της και τον κοίταξε τα μάτια της πίσω απο τα γυαλιά ηταν τεράστια, ολοστρόγ-γυλα και φοβισμένα. Της πήρε μια στιγμή αλλά τον αναγνώρισε.

Ο Δανιήλ χαμογέλασε και την καθησύχασε με τα μάτια του.
<<Πως ήταν το παγωτό;>> την ρώτησε και την σκούντηξε παροτρυνοντας την να προχωρήσει.
<<Ω...ραίο>> κατάφερε τελικά να πεί εκείνη ακολουθώντας το παραδειγμά του.
<<Ποιός στο διάλο είσαι εσύ;>> απαίτησε να μάθει μια μάθει μια θυμωμένη φωνή πίσω της.
<<Συνέχισε να περπατάς>> της ψιθύρισε ο Δανιήλ.