To Beast Be With You

Prolouge

In a dress much too tight for me, I uncomfortably shifted in my seat and hold the hem of my dress, pasimpleng binababa ang dulo. Umaangat na naman kasi. Nakangiwing kong kinuha ang wine na nasa lamesa at nilibot ng tingin ang buong lugar.

I am bored. My eyes searched the crowd for someone either more prosperous or more handsome. Napabuntong hininga na naman ako nang walang makitang interesante. Nilagok kong muli ang wine na hawak.

"You better give me a damn good reason for dragging me in here, Jane.." I whispered through gritted teeth.

May importanteng client sana akong im-meet ngayon, kaso isang linggo na akong kinukulit ni Jane tungkol sa party na ito ng mga sikat na artista at bigatin kunong mga business tycoons. Ilang beses ko na rin siyang tinanggihan tungkol dito, pero ang palagi niya lang sagot sa akin ay marami daw'ng gwapo at mayayaman sa party na ito.

Siyempre hindi ako pumayag dahil nga busy ako, hanggang sa pinikot niya ako na hindi niya ko gagawan ng design para sa bago kong project. Don't get me wrong. Sarili kong ideya iyon, siya lang ang pagagawin ko ng actual na design. Sobrang nagka-cramming na talaga ako dahil sunod sunod ang mga cliente ang gustong mag-pagawa sa akin. That's why I badly need her help.

Hanggang sa nakumbinsi niya nga ako at napapayag na pumunta dito. Ang problema wala akong makita na katulad ng sinasabi niya.

Umikot ang mata ko sa pagkairita. Inayos ko ang salamin ko na malapit nang mahulog sa tungki ng aking ilong.

Maya maya pa ay may nag-lahad ng kamay sa akin. I smiled politely at him and accept his offer. Habang nag-sasayaw kami ay panay ang tingin niya sa mukha ko. Naiilang na ngumiti ako sa kanya, he smiled back at me in a very boyish way.

"I noticed you're all alone. Can I accompany you at least?" marahang tanong niya.

Pilit akong ngumiti at umiling.

Ayoko. Bata pa 'to eh. Wala ba dito 'yong medyo matured na ang hitsura?

Ngumisi ulit siya sa akin kaya nag-paalam na muna akong magbabanyo. Which I really did.

Pagkapasok ko pa lang sa comfort room ay napahawak na agad ako sa sink. Tinanggal ko rin ang salamin ko at napahawak sa sentido.

Ano ba 'to, napakabilis ko naman mahilo! Coming here on my own is really not a good idea! I should have considered na hindi malakas ang tolerance ko pagdating sa alak.

Nilabas ko ang cellphone at hinanap ang pamilyar na application.

Right. Hindi ko na dapat hintayin na malasing ako ng todo, dahil baka pagnagkataon baka pulutin ako kinabukasan sa kalye. Tsk tsk. So not good.

Pagkalabas ko ay nakita kong sumulyap sa akin iyong lalaki kanina habang kinakausap ng isang sikat na personalida. Mapungay na ang mga matang ngumiti ako sa kanya kaya kumaway naman siya. Inalis niya sa akin ang tingin noong kinausap ulit siya noong babae, I took that opportunity to stride towards the exit.

Pababa ako ng hagdan nang makaramdam ako ng pag-kahilo. Napahawak ako sa ulo. Gosh! Ano bang klaseng wine ang ininom ko? Dalawang baso lang naman ang nainom ko ah.

I stretched my eyes wide as I continue to walk. Kamuntik pa akong matalisod ng ilang hakbang na lang ang lalakaran ko.

Isang itim na sasakyan ang huminto sa gilid ko. Kumunot ang noo ko habang pilit na inaaninag ang plate number ng sasakyan. Ito na ba 'yong grab na tinawag ko? Umilaw ito saglit na para bang ako ang hinihintay noon, kaya pasuray suray akong naglakad palapit doon.

My world is really spinning! Oh my god! Hindi talaga mataas ang tolerance ko pagdating sa alcohol. Natalapid pa ako ngunit agad ring nakahawak sa hood ng sasakyan, may narinig akong matinis na tunog kasabay noon. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang nagasgasan ang mukhang mamahaling sasakyan na iyon ng hawak kong purse. Mukhang naidiin ko ang zipper niyon sa mismong hood.

I sheepishly smile when I realize it wasn't really a big deal. Sino ba kasing tao ang gagamit ng Buggati para lang sa pampasada?

Oh come on! It's just a Grab.

Ngingisi ngisi ako habang binukbuksan ang back door ng sasakyan at pumasok sa loob.

Hmmm... ang bango. Ang bango naman ng Grab na 'to. Pangmayaman ah. Hihi.

"Hmm... Kuya, Cavite po ah." sabi ko sa driver na ngayon ay walang kakibo kibo.

I look at him in confusion, pero dahil nakatalikod siya, hindi ko makita ang kanyang hitsura. Only his black leather jacket.

"Sinabi ko lang, baka kasi... uhm... hindi mo nabasa sa app." paliwanag ko.

Hindi pa rin siya gumalaw pero narinig ko ang mabigat niyang paghinga.

May kinuha siya sa dashboard at nakita kong cellphone iyon. Even his phone looks expensive. Nag-scroll siya doon, samantalang bumibigat na ang aking mga talukap. Hinayaan ko na lang siya at pinikit na ang mata. I am breathing deeply now.

"Miss, I think you got the wrong idea." a very manly voice filled my ears.

My eyes flew open as did my mouth. I sucked in large gulp of air as I stared at the man who's now looking at me darkly. Pakiramdam ko ay binuhusan ako ng malamig na tubig ng mag-rehistro sa akin ang lahat.

Oh shiiiiiizzz!!!

"Are you awake now?" hindi ko matukoy kung sarkastik ba ang pagkakasabi niya noon pero nasisiguro kong sobrang pula na ng mukha ko sa pagkapahiya sa gwapong lalaking ito.

Oh my god! He can't be a Grab driver... right? Oh my god! I'm screwed!

Tumikhim siya pagkatapos ng matagal naming titigan.

"Lie still and rest."  he said firmly.

Napatanga ako.

"W-will you send me home?" I manage to ask.

Shit talaga! Ang kapal na talaga ng mukha mo, Saith! Hindi siya Grab driver, alright!? Nooo.. he can't!

"I'm not sending you back to Cavite. Isn't that where you lived?" he turned his head to looked at me.

His blank expression sent shivers down my spine. Napalunok na naman ako. Kinakabahan ng sobra. Nawala ang pansamantalang pagkalasing ko sa pagkamangha sa mga nangyayari.

"A-anong sinabi mo?" gulat na tanong ko. Alam kong nagkamali ako and I'm very..

"Sorry! Sorry po. A-akala ko kasi... kayo 'yong Grab. Lahat ng ito ay misunderstanding l-lang!" my embarrassment took over me.

Kung ganoong hindi naman pala siya ang Grab na tinawag ko, malamang nasa labas na ang totoong Grab! Kung ganoon, I really need to get out of here!

Sinubukan kong buksan muli ang pinto ngunit narinig ko ang mabilis niyang pag-lock nito. My eyes went wide in disbelief! Mabilis ang naging paglingon ko sa kanya at ganoon na lang ang pag ngisi niya sa akin.

He looked at me amused.

"Grab--hah!" natatawang nailing siya sa pagkamangha.

"Well... that's different. I really don't mind sending you to my home." he smirked devilishly before starting the engine, leaving me hell dumbfounded.

Oh my god... What did I get myself into?!