Never Undercover Again

11 - Michael

Uitgaan met Calum was nooit iets waar ik me zorgen over moest maken. Calum was trouw, hij zou nooit vreemd gaan. Ook niet als hij dronken is. We bleven gewoon de hele avond bij elkaar en het is niet zo dat we niet met anderen praatten, maar we hadden genoeg aan elkaar. We vertrouwden elkaar en we maakte ons niet eens zorgen dat de lippen van de ander op iemand anders zijn lippen terecht kwamen.

Maar nu ik met Calum uitga met het doel om iemand anders voor hem te vinden, word ik toch zenuwachtig. Ik vraag me af waarom ik het überhaupt heb voorgesteld en kijk naar Calum, die naast me zit in de taxi. Hij is druk aan het typen op zijn telefoon en lacht soms kort. Ik vraag me af met wie hij aan het praten is, misschien is het Ashton wel. De gedachte maakt me niet bepaald rustiger en ik kijk uit het raam. We rijden al ergens in de stad dus ik gok dat we er bijna zijn.

Een paar minuten later komt de auto tot stilstand en stappen Calum en ik uit de auto. Er staat een rij voor de bar, maar de bewaker herkent Calum en laat ons meteen naar binnen. Als we binnen zijn besluiten we eerst wat te drinken te halen en dan pas een jongen gaan zoeken, maar zodra we aan de bar staan worden we al aangesproken door iemand. Of beter gezegd, Calum wordt aangesproken.

'Hey, ik ben Lewis,' zegt de vreemdeling die blijkbaar Lewis heet. Calum glimlacht naar hem.

'Calum.'

'Ja-' 'Je ziet er mooi uit Calum.'

Terwijl Calum moet blozen van zijn opmerking, voel ik een steek van jaloezie. Niet alleen probeert hij te flirten met Calum, maar hij doet ook nog alsof ik er niet eens ben. Is Jake niet knap genoeg of zo? Misschien moet ik Lana en Britt maar eens vragen om mijn make-up aan te passen. Maar dan zouden Ashton en Calum erachter komen.

Terwijl Lewis verder gaat drink ik mijn drankje op en als na twintig minuten Calum zijn drankje nog steeds niet heeft aangeraakt, besluit ik ook maar die van hem op de drinken. Ik weet dat het niet slim is om veel alcohol achter elkaar te drinken, maar op dit moment kan het me niks schelen. Ik bestel nog een drankje en kijk toe hoe Calum en Lewis inmiddels op de dansvloer staan. Ze dansen dicht tegen elkaar aan, te dicht. Ik hoor daar te staan. Ik hoor de gene te zijn die zorgt dat Calum een leuke avond heeft. Die stomme Lewis mag niet aan Calum komen. Ik blijf nog even naar ze kijken en probeer redenen te verzinnen waarom Calum en Lewis niet bij elkaar horen. Zonder moeite kan ik er een paar verzinnen en ik grinnik om mezelf. Calum is gewoon te schattig voor Lewis, Lewis is stom, Calum hoort bij mij en Lewis heeft een hele lelijke grote neus. Ik drink uit boosheid mijn drankje in één keer op en bestel er nog een. De barman kijkt me even raar aan, maar schenkt het toch voor me in.

Ik kijk om me heen en zie overal mensen dansen of bezig zijn met elkaar. Ik voel me alleen in de ruimte gevuld met mensen. De enige persoon die ik ken is met iemand anders bezig. Misschien moet ik ook maar met iemand gaan praten. Misschien wordt Calum wel jaloers en laat hij die stomme Lewis wel zitten. Misschien ziet hij dan wel dat zijn neus heel erg lelijk is en dumpt hij hem. Ik grijns bij het idee en glij van mijn de barkruk af. Door de alcohol moet ik even naar mijn balans zoeken, maar ik slaag erin om met mijn drankje in mijn hand naar de andere kant van de bar te kunnen lopen.

Ik zie een lege kruk naast een man en kijk niet eens naar hem voordat ik naast hem kom zitten en hem begroet. Hij kijkt opzij en hij lijkt misschien wel twintig jaar ouder dan mij, maar het maakt me niet uit. Hij is waarschijnlijk toch het beste dat ik kan krijgen. Hij begroet me terug en ik bied hem een drankje aan. Hij accepteert meteen en we raken in gesprek. De man is oud en totaal niet interessant, maar ik heb iemand nodig om Calum mee jaloers te maken.

Gelukkig stelt de man waarvan ik de naam nog steeds niet weet voor om te dansen en ik sta opgelucht op. Ik strompel naar de mensenmassa toe. De man heeft zijn arm om mijn schouders geslagen en ik probeer hem er op een nonchalante manier af te krijgen, maar het lukt niet. Eenmaal aangekomen op de dansvloer ga ik zo dicht mogelijk bij Calum staan en duw zachtjes tegen Lewis aan in de hoop dat hij weggaat. Maar het lijkt Lewis niets uit te maken en hij danst rustig verder.

Ik zucht en beweeg heen en weer op de maat van de muziek. Normaal kan ik al niet dansen, maar de alcohol werkt ook niet echt mee. Mijn lichaam beweegt soepel, maar het ziet er waarschijnlijk niet uit. Ik probeer me meer te focussen op mijn dans moves, de man moet natuurlijk wel geïnterreseerd blijven, maar schrik als ik na een tijdje opzij kijk. Calums lippen zitten vastgeplakt op die van Lewis.

Ik raak in paniek en zoen de oudere man waarmee ik aan het dansen was. Hij is verbaasd, maar zoent me na een tijdje toch terug. De man smaakt naar rook en alcohol en ik word er misselijk van. Ik trek snel mijn hoofd naar achteren en duw de man weg voordat ik weer naar de bar loop om nog een drankje te bestellen. Ik heb meer alcohol nodig om deze avond te overleven.

Gelukkig is de man me niet gevolgd, ik kan hem vanaf de bar al weer zien dansen met iemand anders. Dit keer gelukkig wel met iemand van zijn eigen leeftijd. Maar de man is niet de enige die ik kan zien. Calum staat nog steeds te dansen met Lewis en ze lachen samen. Ik kan het niet uitstaan. Ik kan hèm niet uitstaan.

Ik word overvallen door plotselinge woede voor Lewis en klem mijn handen over mijn glas heen in de hoop dat ik rustiger word, maar het werkt niet en ik word alleen nog maar bozer als Calum en Lewis weer zoenen. Mijn mond valt open en ik zet mijn glas met een klap neer op de bar en stamp naar ze toe. Ik baan me een weg door de mensen heen en zodra ik bij ze ben aangekomen trek ik Lewis weg aan zijn arm. Calum kijkt me verbaasd aan, maar ik besteed voor het eerst eens even geen aandacht aan hem.

'Blijf van Calum af, stomkop!' roep ik naar Lewis. 'Hij is van mij mij mij mij mij mij.'

Ik heb geen controle meer over mijn lichaam, maar op dit moment lijken alle woorden goed te zijn zolang ze Lewis weghouden van Calum. Mijn Calum. 'Dude, rustig. Voor zover ik weet is Calum single en heb jij dus niets met hem te maken.'

'Welles. Ik- ik heb alles met Calum te maken. Alles. Ik weet wat zijn lievelingskleur is, jij niet.' Ik kijk hem met gekruiste armen aan en zie dat er een groep mensen om ons heen staat. Lewis zucht en kijkt naar Calum, die hopeloos zijn schouders ophaalt.

'Oké jongen, je bent dronken en ik denk dat het beter is als je naar huis gaat. Misschien ben ik zelfs zo aardig om een taxi voor je te bellen, maar-' verder komt hij niet, want ik duw mijn vuist in zijn gezicht. Recht op zijn neus, die nu hopelijk nog groter en lelijker wordt.

Calum slaakt een gil en duwt met weg van Lewis en kijkt of het goed met hem gaat. 'Oh mijn god, sorry. Ik weet niet wat er met hem is, sorry sorry sorry.'

Hij kijkt Lewis bezorgd aan en pakt een zakdoekje aan van een meisje. Hij houdt hem bij Lewis' neus en loopt met hem mee naar de wc. Mij laat hij gewoon achter en ondanks dat hij niet weet dat ik Michael ben, doet het me pijn. Hij laat me staan en ik zak langzaam naar de grond. Midden in een gaybar op de dansvloer, je zou toch denken dat het niet erger zou kunnen worden. Maar natuurlijk wordt het toch weer erger. Ik zie vaagjes een bewaker op me af lopen en voel iemand mijn arm vastpakken. Ik word meegetrokken naar en uitgang en voordat ik het weet voel ik de koude buitenlucht op mijn huid.

Ik voel me duizelig en misselijk en strompel naar een bankje dat ik verderop zie staan. Ik plof erop neer en probeer alles op een rijtje te zetten, maar mijn dronken hoofd kan nog niet zo goed nadenken en er ontsnapt een traan uit mijn oog. Waarom weet ik niet, maar ik barst ter plekke in huilen uit. Ik huil met grote uithalen en word verbaasd aangekeken door voorbijgangers, maar niemand vraagt of het wel met me gaat. Waarom is dat toch, dat het wel lijkt alsof het niemand meer boeit als iemand ergens mee zit? Of zouden ze bang voor me zijn? Ik weet het niet meer en vraag het aan iemand die voorbij loopt, maar de vrouw loopt alleen maar sneller door.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen en begin te zingen door mijn tranen heen. New York, ons nummer. De woorden zijn waarschijnlijk onverstaanbaar en ik zing uit de maat, maar ik snap het zelf en dat is het enige wat telt. Ik zing het hele lied en wil beginnen om het nog een keer te zingen, maar ik moet gapen en voel dat ik moe ben. Ik ga op het bankje liggen en sluit mijn ogen. De alcohol helpt me zonder problemen in slaap te vallen en daar lig ik dan. Buiten een gaybar op een bankje te slapen terwijl mijn ex waarop ik nog steeds hopeloos verliefd ben waarschijnlijk druk bezig is met iemand anders. Wat een geweldige avond.

Hoi laten we allemaal even huilen bc de foto en het concert is voorbij maar het was geweldig dus het is oké.

De vraag van vandaag is: wat is het laatste dat je vandaag hebt gegeten?

Toedelz