FORBIDDEN [Completed]

3."The man behind the voice"

This chapie is Dedicated to Ashmaxilee. BeyBii lets move forward together :* follow niyo din po siya. She's an amazing writter.

◎※◎※◎※◎※◎※◎※◎※◎※◎※◎※

Nag suot ako nang pantulog after kong maligo. It's a thin sleeping dress dahil mainit ang panahon at wla kameng aircon. Umupo ako sa kama para mag lotion nang may marinig akong kumalabog sa labas nang kwarto ko.

Lumabas ako para makita kung ano yon pero wala akong nakitang pag babagong nangyari sa sala maging sa kusina. "Siguro daga lang."

Tinapos ko nalang ang pag lolotion at humiga na sa kama. Madali naman akong nakatulog agad siguro dahil sa pagod kakasigaw sa pinapanood namen kanina.

Wala pang isang oras akong nakatulog ng maalimpungatan ako. Sobrang pawis na pawis ako at ang init sa pakiramdam nang temperature nang kwarto ko. Kaya tinodo at tinutok ko sa akin ang electric fan mga ilang minuto lang nang biglang mawalan ng kuryente.

"Oh fuck! Kainis bakit nagayon pa."

Umupo ako sa kama at kinapa ang cellphone ko para buksan ang flashlight nito. Dahil madilim at wala akong maaninag, hindi ko namalayan nasagi ko na pala ang cellphone ko at nahulog ito mula sa table. Sinubukan kong kapain ang cellphone ko, inabot ko to mula sa sahig nang biglang may malamig na humawak sa kamay ko.

Puno nang takot ang mata ko na inaaninag kung sino ang may ari nang kamay na may hawak sa akin. Bumilis ang pintig nang puso ko at nanginig ang mga labi ko. Naramdaman ko din na biglang sobrang lamig sa paligid ko. Kung kanina pawis n pawis ako ngayon nanginginig ang katawan ko sa lamig.

"Weisury." Bulong niya.

Napaluha ako. Ang tinig na yun. Narinig ko na yon noon. Gusto kong sumigaw at humingi nang tulong pero nakatikom lang ang bibig ko. Umaagos ang luha ko nang biglang hinawakan niya ang pisngi ko. Pinahid niya ang luha ko at hinawakan ang magkabila kong braso.

"Weisury." Sabe ulit niya nang pabulong.

"S-sino ka?" Nanginginig pero naisatinig ko ang tanong na gusto kong itanong dati palang.

Puno nang takot ang utak ko. Parang may nag kakarerang kabayo naman sa bilis ang pintig nang puso ko.

"P-papatayin mo ba ako. ." Pumiyok ako at nagpatuloy sa pag agos ang luha ko.

"Bakit ko naman gagawin yun?" Lahat nang tinig na lumalabas sa kanya ay bulong lang lahat kaya mas lalo akong kinabahan. Pumikit ako at idinilat ulit ang mga mata ko para maaninag siya pero puro dilim lang lahat ang nakikita ko.

"Wag kang matakot Weisury. Hindi kita sasaktan." muling bulong niya ngaunit lalong bumilis ang pintig nang puso ko at nag tayuan ang mga balahibo ko dahil ang bibig niya ay nasa tenga ko na.

"P-please, please maawa ka. Umalis kana p-lease." Paos na ang boses ko sa sobrang pigil sa pag hagulgol ko. Napapkit ako sa sobrang kilabot.

Isinandal niya ako sa head board nang kama nang dahan dahan. Dama ko padin ang lamig nang presensya niya at kahit puno ako nang takot naramdaman kong maingat siya sa pag usog sa akin.

"Hindi kita sasaktan, kahit na natutuwa akong pakinggan ang boses mo na sumisigaw at nagtitili sa takot hindi ko kayang saktan ka." Bulong niya ulit pero ngayon nararamdaman ko nang nakadikit ang labi niya sa tenga ko. Unti unti niya akong binibigyan nag maliliit na halik sa tenga pababa sa leeg.

"A-anong ginagawa mo! M-maawa ka sa akin please. Sino kaba!!?" Naramdaman kong ang isang kamay niya ay nasa hita ko na at hinihimas iyon dahan dahan. Napaangat ako sa lamig nang mga hawak niya.

"Ako si Kahel. At ako ang may ari nang bahay na ito." Bulong niya sa pagitan nang pag halik sa leeg ko. Ang sobrang takot ko ay napalitan nang ibang pakiramdam. Nanginginig padin ang katawan but i dont know if this is from so much anticipation or dahil sa natatakot lang ako.

"P-pano naging sayo ang bahay namen. Si tita Esper ang may ari nito!" Halos bulong nalang din ang lumalabas na boses sa bibig ko. Sa sobrang tahimik nang paligid at tanging bilis lang nang tibok nang puso ko ang maingay. Parang konting konti nalang mahihimatay na ako.

"Ang dami mong tanong Weisury. . ." At lumipat ang kamay niya sa dibdib ko. "Alam mo bang labing dalawang taon akong naghintay! Labing dalawang taon akong nanahimik at nagkasya nalang na panoorin ka sa lahat nang ginagawa mo."

Lalo akong niyakap nang takot. So all this time nasa paligid lang siya.

"Pero hindi ko na kayang tiisin pa. Ngayon lang ako nag karoon nag pag kakataon. At alam mo bang lalo akong nang gigil sa galit. Hindi na ko makapag timpi nang makita kitang nakikipag tawanan sa ibang lalaki. Tumitili at sumisigaw habang katabi siya." Biglang nahagip nang mata ko ang pula niyang mga mata kahit madilim. Puno nang galit at nakakatakot, nakaka lunod kapag napatitig ka.

Ang tinutukoy niya ba yung nanonood kame nila Kian. Wala siyang karapatang magalit doon. At bakit siya magagalit?

Nawalan ako nang lakas unti unti habang nakatingin sa mga mata 'nya. Pakiramdam ko lahat nang lakas ko nahigop nang mga tingin 'nya.

"Gusto ko sisigaw kalang nang dahil sa akin. Titili kalang nang dahil sa akin." Pagpapatuloy niya. Pinisil nang kamay niya ang dibdib ko.

"Ahh." Napaigtad ako sa sakit.

"Patawad Mahal ko." Sabay halik niya sa noo ko.

"P-please kung ano man ang binabalak mo spare me. Wag ako! please bata pa ako. . ." Nanginginig kong sabe.

"Wala akong binabalak Weisury." Unti unti siyang lumapit at hinalikan niya naman ang labi ko. Dahan dahan lang. Nanalaki ang mga mata ko, hindi ako nakagalaw gusto ko siyang itulak at ibato sakanya lahat nang maabot ko pero nastatwa ako sa kama ko.

Gumapang ang mga kamay niya pababa sa bewang ko. Humimas papunta sa tyan ko bawat himas niya napapaigtad ako, ang lamig nang kamay niya sa sobrang lamig masakit na sa balat. Napangiwi ako nang biglang nanakit ang labi ko at may nalasahan akong dugo mula dito.

Lalong bumuhos ang mga luha ko. Am i going to die?. Yun nalang ang naitanong ko sa sarili ko. Sa kabila nang mga sakit na nararamdan ko paarang may kung ano sa loob ko na di ko maipaliwanag. Naramdaman kong kahit masakit ang balat ko at katawan, may kung ano sa pakiramdam ako na nagugustuhan lahat nang sakit.

Nagbuga siya nang isang malalim na buntong hininga."Magpahinga kana Weisury." Bulong niya, pinahid niya ang luha ko at hinalikan ako ulit sa labi.

Mariin akong pumikit. Ilang segundong wala akong marinig kundi tibok lang nang puso ko at impit na hagulgol ko. Biglang bumukas ang electricfan kaya nalaman kong may kuryente na. Kahit nang hihina pinilit kong tumayo para buksan ang ilaw.

Napapikit nalang ako at pabagsak na humiga sa kama. Muling tumulo ang luha ko at humagulgol. Ang sobrang takot at kilabot na naramdaman ko kanina ay unti unti ko nang inilalabas.

Tumayo ako para sana kumuha nang inumin nang mapansin kong may pasa ako sa hita. Yung parte na mahapdi at masakit itinaas ko ang damit ko at hanggang tyan sinubukan kong hawakan pero napangiwi ako parang kasing sakit nang paltos na pag nagagalaw mahapdi. Hinubad ko ang damit ko at tumingin sa salamin.

Nanlaki ang mga mata kong napatitig sa repleksyon ko. Is this real? Napatakip ako nang kamay sa bibig ko at walang tigil na bumuhos ang luha ko. May pasa ako sa hita, sa tyan sa parteng hinawakan 'nya, sa dibdib. Nangingitim yung dibdib ko na pinisil ni kahel. At ang labi ko may dugo, alam kong hindi niya ako kinagat pero bakit nagdugo.

Pakiramdam ko walang nang mapag lagyan ang luha ko. Magdamag akong humagulgol at minura siya sa utak ko.

"Alam ko naririnig moko Kahel, anong klaseng nilalang ka ba? Bakit mo ginagawa sa akin to!" Bulong ko.