Basketball |Charlie Lenehan ✔

Rozdział 10

- Ugh.. nie za szybko? - chciałam obrócić całą sytuację w żart, ale chłopak chyba nie do końca to zrozumiał

- Co masz na myśli?

- Dopiero odnawiamy nasze relacje i taka sytuacja jest nie na miejscu.

- Chloe nie zrozum mnie źle, ale chcę po prostu z tobą spędzić jak najwięcej czasu. Tylko jedna noc.

- Nie wiem czy rodzice się zgodzą...

Nie zdążyłam nic więcej powiedzieć gdyż ciemnowłosy chwycił mnie za nadgarstek i pociągnął do kuchni gdzie siedzieli moi rodzice.

- Coś się stało? - spytali jednocześnie

- Nie, po prostu Dylan chciałby u mnie dziś zostać i to nie jest to co myślicie my tylko

- Jesteśmy przyjaciółmi - wtrącił się Treyter

- No dobrze, tylko żeby cisza tam była w nocy.

Spojrzeliśmy na siebie i zaczęliśmy się śmiać. Słowa moich rodziców zabrzmiały dwuznacznie.

Wzięliśmy kąpiel (oddzielnie oczywiście) i stwierdziliśmy, że jesteśmy zmęczeni.

- Co ty robisz? - spytałam gdy chłopak wskoczył na moje łóżko

- Jak to co? Przygotowuję się do snu! - zachichotał

- Ty śpisz na podłodze idioto - jednym ruchem zrzuciłam go z łóżka

- Możemy spać razem - powiedział obolały

- Zapomnij - syknęłam i wzięłam się za przygotowywanie mu
,,posłania"

Gdy wszystko było już gotowe zapaliłam lampkę nocną, a wszystko wokół pochłonęła ciemność. Ledwo mogłam ujrzeć twarz Dylana, który leżał po mojej lewej stronie tyle, że... na podłodze.

- Dobranoc pacanie - szepnęłam

- Dobranoc skarbie - na te słowa wzięłam poduszkę i uderzyłam nią chłopaka

- Nie nazywaj mnie tak.

- Wolisz księżniczko?

- Po prostu Chloe - oznajmiłam przewracając się na drugi bok

Od tamtej pory się nie odezwaliśmy a niedługo potem usłyszałam chrapanie chłopaka.
A myślałam, że to ja pierwsza zasnę.
Gdy już prawie zapadłam w sen wibracje w telefonie sprawiły, że moje oczy szybko się otworzyły.
Po cichu wzięłam w dłoń telefon ze stolika, tak by nie obudzić Dylana i sprawdziłam co było powodem tego dźwięku.
Dostałam SMSa.

Od: Charlie
Potrzebuję Cię, Chloe.