Where life changes

Deel 1

Ik wordt wakker van mijn moeder die mijn naam roept. "Sarah, Saraaahh we zijn er bijna. Kom op, wordt wakker, zorg dat je er een beetje fatsoenlijk uitziet." Ik ga overeind zitten en kijk om me heen. De zon schijnt fel in mijn ogen en snel doe ik mijn ogen weer dicht. Terwijl ik aan het licht probeer te wennen, grabbel ik door mijn tas, opzoek naar mijn telefoon. Hebbes, ik zet snapchat aan en kijk of ik er een beetje oke uitzie. Ik doe mijn telefoon weer uit en kijk naar buiten. Ik zie in de verte het bordje al staan. 'Beacon Hills'.
We rijden een oprit op en mijn moeder zet de auto uit. "Help je mee met uitpakken ?" "Ja ik kom eraan". Zodra ik uit de auto ben gestapt, voel ik al meteen hoe warm het hier is. Heel anders als in Missouri. Mijn moeder loopt al naar binnen met een paar tassen en ik pak een doos en draag hem naar binnen.
Als ik weer buiten kom, zie ik een jongen staan van mijn leeftijd. Hij heeft bruin haar en ziet er goed verzorgd uit. "Hoi ! Welkom in Beacon Hills" zegt hij "Ik ben Scott" en hij steekt zijn hand uit. Ik schud zijn hand en vertel hoe ik heet. "Kijk dit moest ik van mijn moeder meenemen voor jullie" en hij geeft me een mandje met vers fruit, bloemen en nog wat spulletjes. "Als welkomscadeautje". "Wow , dankje. Dat was niet nodig geweest hoor, nu moet ik heeeeeelemaal zoeken naar de bloemenvaas. Wat doe je me aaannn?" Zeg ik met een dramatische stem. Hij moet lachen "Kan ik anders misschien helpen met spullen naar binnen brengen ?" "Oh nee dat hoeft niet hoor, ik wil je niet tot last zijn". "Je bent me niet tot last hoor. Ik heb toch niks te doen, en bovendien, ik wil graag helpen." "Haha oke dan, is goed."
Mijn moeder komt naar buiten. Ik breng alvast mijn spullen naar boven en ik hoor Scott en mijn moeder praten. Dan hoor ik voetstappen op de trap en Scott klopt op de deur. "Mag ik binnenkomen ?" "Ja hoor, tuurlijk." Ik kijk naar hem en zie dat hij 2 dozen tegelijk tilt. "Huh ? Is dat niet superzwaar ? Die twee dozen ?" Vraag ik verontwaardigd. "Wat ? Oh, nee hoor valt wel mee." Hij zet de dozen neer en er valt me iets op. "Scott ? Je bloedt" "Oh , waar ?" Zegt hij terwijl hij zijn lichaam afzoekt. "Daar, rechts op je buik" en ik wijs ernaar. Hij kijkt en ik zie dat hij een beetje schrikt, maar daarna nonchalant zijn arm over de bloedvlek op zijn shirt houdt en vervolgens zijn schouders ophaalt. "Het is niks." Zegt hij dan. Blijkbaar wil hij het er niet over hebben dus ik zal er maar niks over zeggen. En sowieso, ik ken hem pas net, ik wil niet opdringerig overkomen.
"Mag ik anders even zien waar ergens jij woont ? Dan kan ik meteen je moeder bedanken voor het cadeau." Zeg ik maar om het onderwerp te veranderen. "Ja leuk, goed idee." We lopen naar beneden en zeggen even gedag tegen mijn moeder. "Wow, al die bossen hier. Is dat niet super eng 's avonds ?" Vraag ik. "Nee hoor, valt wel mee. Maar als je het eng vind kan je denk ik het beste overdag erheen gaan want soms komen er rare geluiden vanaf..." Antwoord Scott met een enge stem "Nee dat meen je toch niet ? Serieus ??" "Nee nee grapje hahah ik wist niet dat je dat zou gaan geloven." "Nouuuu hahah dat is gemeen" en ik geef hem een plagend duwtje en hij begint te lachen. Hij wijst naar een huis "hier woon ik". Hij pakt zijn sleutel en gooit de deur open. Iets te hard, want de deur knalt tegen de muur en komt weer terug. "Scott ben jij dat? Wat ben je allemaal aan het doen ?" En ik hoor voetstappen dichterbij komen. Er komt een vrouw tevoorschijn met bruin, een beetje krullend haar en een lieve uitstraling. "Oh hoi, ben jij van de nieuwe bewoners ?" "Ja dat klopt, ik ben Sarah" en ik steek mijn hand uit "ik ben Melissa Mccall, Scotts moeder." "Heel erg bedankt voor het welkomstcadeau!" "Oh geen dank hoor, nieuwe bewoners zijn altijd welkom. Wil je misschien even binnenkomen ?" Vraagt ze. "Een andere keer, ik ga weer even terug naar mijn moeder. Ik denk dat ze wel wat hulp kan gebruiken." "Ohja dat snap ik. Doe ze de groetjes en ik hoop haar ook een keer te ontmoeten." "Ja zal ik doen. Doeii." Ik loop weg en ik hoor mevrouw Mccall nog tegen Scott zeggen "wat een lieve meid, ga je haar ook voorstellen aa..." Verder hoorde ik het niet want ze deed de deur dicht. Hahah , nou , in ieder geval een goede indruk gemaakt op iemand. Ik ben wel benieuwd naar wie ze bedoelde..
Als ik thuis ben, help ik mijn moeder nog met wat dingetjes uit- en opruimen. Ik ben blij dat ik al iemand van mijn leeftijd heb gevonden.
-----------------------------------------------
Hii,
Ik ga aankomende week even niks posten, want ik heb proefwerkweek en daar moet ik even heel veel tijd aan besteden. Hoop dat je dat begrijpt:)
Verder wil ik jullie nog vragen om juliaabel te volgen xx
Doeeii x