My HUSBAND is my TEACHER!?

Chapter 25: Chance

Sofia's POV
Hanggang ngayon iniisip ko parin yung sinabi ni Kaizer kagabi. Hindi ko alam kung ano ang dapat 'kong gawin. Binibigyan ko naman siya ng Chance. Chance na makasama ang mga anak namin pero ang Chance na hinihingi niya sakin ang hindi ko kayang pagbigyan.

1 Month lang kami dito sa Pilipinas at babalik din naman kami sa States. Hindi sa ayaw ko na dito pero napag-usapan na din naman namin ni Rence 'to. 1 week before ang kasal ni Dale at hindi ko pa sila nakikita, even Carl. Ang sabi naman ni Mommy ay busy daw yung dalawa, kaya naman hindi sila nakadalaw dito.

Kasalukuyan akong nagbabasa ng libro sa kwarto ng may kumatok sa pinto. Tatayo na sana ako para buksan ang pinto ng bigla nalang pumasok sila Dale at Carl. Nagulat ako sa kanila.

"Oh my! Ang tangkad mo na Carl! How I missed you baby!" Sabay yakap ko sa kapatid ko. "I can't breathe!" Bumitaw naman ako at tinignan si Dale. He's a man now. Akalain mo yun? Ikakasal ba ang lokong 'to.

"Congrats!" I cheerfully said. He smile and say "Thanks." Magsasalita na sana si Carl nang biglang nagsalita si Dale.

"Can we talk?" He asked. "We're already talking." I said. Totoo naman kasi diba? "I mean in private." He said. Tumango naman si Carl at lumabas.

"Are you staying here for good? With the kids and...uhm Rence?" Bumuntong hininga ako bago ko siya sinagot. "No, we will back after your wedding." I said. Desidido na talaga ako. "What!? Look Sofia. Alam na ni Kaizer ang tungkol sa mga anak niyo but then what? Ilalayo mo siya sa mga anak niya!? Tinanggalan mo siya ng karapatan ng limang taon pati ba naman ngayon!?" Panenermon sakin ni Dale. Hindi ko alam kung bakit umaasta siya ng ganito.

"May anak siya kay Lexie! Anong gusto 'mong gawin ko!? Maghintay sa wala? Umasa? Mag mukhang tanga!? That's bullshit Dale! Ayoko na! Sawa na akong masaktan! Ayokong malaman ng mga bata na may ibang anak ang papa nila! Masyado pa silang bata Dale. Pa'no kung magtanong sila kung bakit hindi nila madalas makasama ang papa nila? Dale, bata pa ang mga anak ko. Ayoko lang silang masaktan. Mahal na mahal ko sila." Hindi ko na napigilan at humagulgol na ako. Hindi sa nilalayo ko ang mga anak ko sa tunay nilang ama pero wala na akong ibang maisip pa na paraan. Bata pa sila. Darating din ang araw na sasabihin ko sa kanila ang lahat. Hindi ngayon. Hindi.

"I don't know what's running on your mind Sofia but let me tell you this. Kiazer is the father of the triplets, he has the right to be with them. You don't know how miserable Kaizer is without you and the triplets. You don't know because you leave him without listening to his explanation. You just believe on what you see. Minsan mali din yung nakikita ng mga mata natin. Pero ang puso? Hinding hindi yan magkakamali. Think about it Sofia. Believe me, hindi ka magsisisi. Everyone deserves a second chance." Hindi ko namalayan na nakalabas na pala si Dale. Narinig ko nalang ang pagsara ng pinto.

Masyado na ba akong nagiging makasarili? Mali na ba ang mga ginagawa ko? Hindi ko na alam. Gulong gulo na ako. "Mommy?" Agad 'kong pinunasan ang luha ko. Ayokong makita ako ng mga anak kona umiiyak. "Yes baby?" Lumapit sakin si Travis at niyakap ako. What's with him? Niyakap ko din siya. "Mommy, I know you're crying." Nagulat ako sa sinabi ng anak ko. How did he? "Ofcourse not! Why would I?" Liar.

"Mom? Remember this okay? Choose what makes you happy. Isipin mo din po ang sarili mo. Hindi laging kami mommy. we love you so much! Okay?" Hinalikan ko siya sa noo at niyakap ng mahigpit. I'm lucky to have them in my life.

Ano nga ba ang makapagpapasaya sa'kin? Hindi pa ba sapat ang mga anak ko? Kasi para sa'kin makasama lang sila sobrang saya ko na.

"Where's Trevor and Trinah?" Tanong k habang pababa kami ng hagdan. "Kasama po nila Tito Dale and Carl. Tapos po si Papa po bumisita kanina. He gave me a Hair gel po! Tapos po si Trevor may Robot and Trinah have a doll." Masayang kwento niya. Dumalaw pala si Kaizer. Bakit hindi niya ako kinausap kanina? Or hinanap man lang? Hindi ko alam kung bakit pero nakaramdam ako ng lungkot. Siguro, yung mga bata nga lang ang sadya niya. Bat naman niya ako sasadyain dito? Umaasa ka na naman ba Sofia na magkaba-nevermind.

Pagkababa namin ng hagdan ay naabutan ko si Trevor at Trinah na naglalaro. They are really adorable. How I love seeing them happy.

Lumapit ako sa kanila. Nakita ko naman si Dale na may kausap sa cellphone niya. Si Carl naman ay nagbabasa ng libro. Hindi ko na inabala sila Carl at lumapit sa mga anak ko na busy sa paglalaro nila.

"Hi mommy! Look po, papa gave me this!" Sabay pakita niya ng doll niya. "Ganun ba baby? Nagthank you kaba kay papa?"

"Ofcourse po! I even kissed him po." Ngumiti naman ako dahil sobrang bait at lambing ni Trinah. "Mommy, hinahanap po kayo ni papa kanina. He have flowers po for you." Nagulat naman ako sa sinabi ng anak ko. So, hinanap pala niya ako. "Here po." Inabot sakin ni Trevor yung isang bouquet ng red roses. "Mommy, is papa courting you?" Trinah asked. Napatingin naman sakin si Carl at si Dale. Ano bang pinagsasabi ng mga anak ko?

"Uhm, I don't know baby eh." Sabi ko sa kanila. "How about daddy?" Tanong ulit ni Trinah. Si Rence? Pa'no ko ba ipapaliwanag sa kanila? Naguguluhan na ako.

"Sofie... can we talk?" Nagulat ako ng may isang pamilyar na boses akong narinig sa likod ko.

It's him

________________________________________________________________________________

Hi readers! Whoo! Ang sabaw ng update ko! Sorry! Busy talaga sa school. Asar lang mga prof namin. Ilang week palang yung klase ang dami ng pinapagawa. Asar!

Pero thank you dahil kahit matagal mag-update si author ay binabasa niyo pa'rin 'tong story ko na 'to.

Kakapalan ko na mukha ko. Pakibasa yung War of Love. New story ko. Sana suportahan niyo. salamat!

One more thing, sorry kung di ko kayo narereplayan sa mga comment niyo. Minsan kasi naka-data lang ako. Este madalas pala.

So ayon, pero dun sa mga interesado pwede 'kong ibigay yung number ko. Gusto ko kasi kayong maka-close tsaka na rin itetext ko kayo tuwing mag-uupdate na ako or updated na siya. Alam ko yung feeling na naghihintay na walang kasiguraduhan. Believe me. Mahirap.

One more thing, sorry sa mga wrong grammar. Una palang sinabi ko na na FIRST TIME ko palang gumawa ng story so hindi ako ganun ka perfect okay? tapos sana intindihin niyo nalang kapag nagkakamali ako. i eedit ko pa po kasi 'to. Nagkakamali din po ako. Di po ako perfect. And lastly, hindi ko pa po na do-double check yung mga chapter so hindi kopa na eedit okay? Hope you understand.

So ayun! Thanks a lot! Lovelots!

Wait for my next update!

-Tine 🐰