epi 13

468 59 0

by ZuLay3

by ZuLay3

"ကဲ ဘာကိစၥ ရွိလုိ့လဲ"
"နင္ကလဲ ငါကကိစၥ ရွိမွလာရမွာလား"
"--------"
"ငါက အေႀကာင္းရွိလုိ့ လာတာပါဟ ဘာလဲ နင့္အဘုိးႀကီးက မႀကဳိက္လုိ့လား"
"tao ေနာ္ ငါ့ကုိကုိမ်ား အဘုိးႀကီးတဲ့ ငါကုိကုိကနင့္ထက္ေခ်ာတယ္"
"အမယ္ သူ့လင္ထိေတာ့ နာတယ္ေပါ့"
"နာတယ္ ဘာျဖစ္လဲ"
"ငါ ဒီကုိလာတုိင္း luhanကုိကုိမေတြ့ဘူးေနာ္"
"ငါ့ကုိကုိက နင့္လုိလည္ရာျပန္စားေရးမဟုတ္ ဘူး "
"ေအးပါ ေျပာထားေပါ့ ေရာ့"
"ဘာေတြလဲ"
"နင့္အေမကနင့္အတြက္ ေပးခုိင္းလုိက္တာ ဟုိတစ္ေန့က ငါအေဖဘူဆန္းသြားတုန္းက ထည့္ေပးလုိက္တာ"
"ေက်းဇူးပဲ"
"ငါျပန္ေတာ့မယ္"
"yar ေနပါဦးဟ ငါဘာမွေတာင္ မဧည့္ခံရေသး ဘူး"
"ေတာ္ပါျပီဟာ နင့္အိမ္လာရတာ ေက်ာမလုံးဘူးဟ"
"ငါ့အိမ္က လူေတြကနားလည္ပါတယ္ဟ"
ေျပာသာေျပာရတာ ေနာက္ေက်ာမလုံပါ
"လူ့စိတ္ဆုိတာ အျမဲမခ်ဳိဘူးဟ ကဲငါျပန္ျပီ"
"ေအးပါ ဆန္မုန့္အတြက္ thank you"
tao ျပန္ေတာ့hunnieအိမ္ဝအထိ လုိက္ပုိ့ေပးလုိက္သည္ အဲ့ေနရာမွာပဲ ကုိကုိနဲ့ ဆုံႀကတယ္
"အယ္ ကုိကုိျပန္လာျပီ အေတာ္ပဲ မိတ္ဆက္ေပးမယ္"
luhan ေျခေထာက္ေလးေတြရပ္တန့္သြားသည္ taoဆုိတဲ့ေကာင္ေလးထင္တယ္ ပုံစံျဖဴျဖဴသန့္သန့္ေလးဆုိေတာ့္ စိတ္ထဲထစ္သြားသည္ ဒါေပမဲ့ကုိယ္ကလူႀကီး ဆုိေတာ့ ထိန္းလုိက္ရသည္
"taoဆုိတာထင္တယ္"
"nae hyung"
"ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကုိယ့္ကုိေတာ့သိ ျပီးသားေနမွာပါ"
"nae သိပါတယ္ က်ြန္ေတာ္သြားစရာရွိလုိ့ ျပန္လုိက္ပါဦးမယ္"
"ok"
taoထြက္သြားသည္ႏွင့္ ေစာေစာကျပဳံးေနတဲ့မ်က္ႏွာက ေျပာင္းလဲကာဲၿပဳိမ ေယာင္ေယာင္
"ကုိကုိ့"
"ဖယ္"
သူ့လက္ေမာင္းကုိကုိင္ထားေသာ hunnieလက္ကုိျဖဳတ္ကာ အိမ္ေပၚသုိ့တတ္သြားသည္ hunnieလည္း ကုိကုိေနာက္လုိက္သြားကာ
"ကုိကုိ့"
"----------"
"ကုိကုိ ေနပါဦး"
hunnie luhanေရွ့ပိတ္ရပ္လုိက္ေတာ့ luhan မႀကည္ႀကည့္ႀကည့္ကာ
"ဘာ မာယာေတြသုံးျပီး ငါကုိလာမျမဴစြယ္နဲ့ ငါမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းတုိ့ပလူးခ်င္းတုိင္းပလူး ျပီးငါျပန္လာေတာ့မွ သကာလူးျပမေနနဲ့ "
"ကုိကုိ့"
hunnieအသံ က်ယ္ေလာင္သြားေလသည္ arjushi က taoနဲ့ hunnieကုိေဖာက္ျပန္ေနတယ္လုိ့စြတ္ဆဲြလုိက္တာ
"ကုိကုိ မတရားမေျပာနဲ့taoနဲ့ hunnieက ငယ္သူခ်င္းေတြ ကုိကုိလူႀကီးျဖစ္ျပီး ဘာလုိ့သဝန္ေႀကာင္ရတာလဲ"
"ငါ သဝန္ေႀကာင္တာမဟုတ္ဘူးကြ မင္းတုိ့အေႀကာင္းဟုိးေလး တေႀကာ္ေႀကာ္နဲ့ ျဖစ္ေနျပီကြ ငါနဲ့မင္းဘာတုန္းက ႀကည္ႀကည္ျဖဴျဖဴ သြားဘူးလဲ ငါနဲ့သြားရင္ မ်က္ႏွာကရွစ္ေခါက္ခ်ဳိးနဲ့ ဟုိေကာင္နဲ့မ်ားဆုိရင္ ျပဳံးေပ်ာ္လုိ့ အဲဒါဘာသေဘာလဲ ဒီမွာ hunnie"
luhan hunnieပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိစုပ္ကုိင္ကာ စူးစူးရဲရဲႀကည့္လုိက္ကာ
"ငါ့ပုခုံးက ထမ္းပုိးက်ဳိးထမ္းဖုိ့မဟုတ္ဘူး နားလည္လား"
"ကုိကုိ့"
hunnieမ်က္ႏွာေဒါသရိပ္မ်ားလြမ္းသြားသည္
luhan အျမင္အာရုံမွာလဲ သူမကိုႀကည့္ရင္းေဝဝါးလာသည္ အခုတေလာ သူဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ ေျခေတြလက္ေတြက ေညာင္းခ်ိခ်ိနဲ့ မသြားခ်င္မလာခ်င္နဲ့ ေခါင္းေတြ ကလည္းေနာက္ႀကည့္ေနသည္ yeolကေတာင္ စလုိက္ေသးသည္
"မင္းေရာဂါက ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ေတာ့မယ့္ အမ်ဳိးသမီးလုိျဖစ္ေနျပီ အုိဂ်ီနဲ့ သြားျပလုိက္ဦး "
ေျပာျပီး yeolရယ္ေနေသးသည္ သူကေတာ့ အလုပ္ေတြအရမ္းပင္ပန္းလုိ့ပဲထင္သည္ အခုလည္းေခါင္းထဲမွာေနာက္ျပီး ခႏၶာကုိယ္က မဟန္ခ်င္ေတာ့
"မင္းမ်က္ႏွာကုိ မျမင္ခ်င္ဘုူး hunnie ငါ့ေရွ့ကဖယ္စမ္း"
"မဖယ္ႏုိင္ဘူး ကုိကုိ ကုိကုိhunnieကုိအထင္လဲႊေနတာ အဲ့တာကုိhunnie ေျဖရွင္းမွျဖစ္မွာ"
"ဟာ မင္းေတာ္ေတာ္ရွည္ပါလား"
"ကုိကုိ"
luhan hunnieကုိ တြန္းဖယ္ဖုိ့ႀကဳိးစားေနတာကုိ hunnieကသြား ခြင့္မေပးဘဲ luhan ရင္ဘတ္ကုိတြန္းျပီး တားစီးလုိက္ရာ အင္အားခ်ိနဲ့ေနေသာ luhanအဖုိ့ ေလွကားထိပ္ကျပဳတ္က်သြားသည္
"သားးးးးး"
"ကုိကုိ့"
xiuရဲ့စုိးရိမ္တႀကီးေအာ္သံေႀကာင့္ က်ယ္ေလာင္သြားသည္ luhanကုိယ္ေလးကေတာ့ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာျငိမ္သက္စြာ
"အမေလး သား းးးးးးသားေရ"
hunnieေႀကာင္ေနတုန္းမွာ xiuသူ့သားကုိ ေပြ့လိုက္သည္ ေခါင္းမွာေသြးေတြနဲ့မလို့ xiuမွာရူးမတတ္
"သားးးးေသြးေတြနဲ့ပါလား လာႀကပါဦး ကယ္ႀကပါဦး"
"ညည္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ hunnieရယ္ ညည္းရက္စက္လွခ်ည္လား ငါ့သားတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ညည္းကုိခြင့္မလႊတ္ဘူး"
hunnieဘာစကားမွ မေျပာႏုိင္ပါ hunnie ကုိကုိ့ကုိ တြန္းခ်လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး ကုိကုိဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ့ hunnie ဘဝမွာကုိကုိမရွိလို့မျဖစ္ဘူး hunnieကုိခြင့္လႊတ္ပါ