Moment That I Met U

Chapter 36: Ikaw at Ako

"Alden, Alden..." tawag ko sa kanya, naglalakad kami papunta sa sasakyan nya, kakatapos lang ng lunch meeting nya kasama si Miss Pia. "Alden babalik ka sa Pilipinas diba." Pero hindi sya nagsasalita.

Beep! Binuksan nya ang lock ng kotse. Pareho kami pumasok ng sabay sa loob, vroom, binuksan nya ang makina ng sasakyan. At buong drive sa hotel nya tahimik lang kaming dalawa, ang noo at kilay nya naka kunot, halatang mabigat ang kanyang iniisip.

Pagdating namin sa room nya, binaba nya ang mga paperwork na inabot ni Miss Pia sa lamesa at dumiretso sya sa balkonahe. Tiningnan ko lamang siyang naka sandal sa railing, ang kanyang mga mata nakatingin sa malayo.

Ano kaya ang iniisip nito at problemadong-problemado sya.

Tinesting ko siyang kausap tungkol dito, binuksan ko ang sliding door at nilapitan ang problemadong Alden. "Okay ka lang?" tanong ko sa kanya. He looked at me with the did you just really asked me that question face, "nagaalala lang, baka kasi may magawa ako para makatulong."

"Pwede bang bigyan mo muna ako ng time para mapagisa." At na caught off guard ako sa reaction nya, hindi ko akalain na ganun response ang mukukuha ko sa kanya. "Naguguluhan kasi ako at ayokong dumagdag ka pa."

I was shocked about what he said, akala ko we we're close, close to the point where we can tell each other our problems but, I was completely mistaken.

Aaminin kong nasaktan ako dahil nag a-assume nanaman ako at hindi ko mapigal ang sarili kong maluha, "Ah-oh kung ganun maauna nalang ako, balik nalang ako sa hotel ko." I walked out of the balcony.

"Maine sandali, don't go" he grabs ahold of my hand.

"Ano pa gusto mo, diba gusto mong mapag isa?" questioning his actions, "bakit ayaw mo akong paalisin" A tear finally sheds from my eye.

His immediate reaction from my tear was to give me a tight hug, "Maine, I'm sorry..." His face nuzzled on my neck. "Hindi ko sadyang saktan ang feelings mo, andami lang kasi akong iniisip at ayokong idamay ka pa sa mga ito." sabi nya after letting go.

"Ano ba kasi ang iniisip mo, yung bakery ba, si Lola Nidora, si Miss Pia... yung paglipat mo sa Amerika?"

"Lahat at marami pang iba ang tumatakbo sa utak ko," he sat down on the dining chair, his hands cupping his face. "Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko."

I rubbed his back, "hey, cool ka lang." I tried cheering him up, "kaya mo yan, si Alden Richards ka kaya, super baker at super businessman ng Pilipinas."

His face started to brighten up a little bit, "I'm not anything super, pero para sa'yo ita-try ko maging super." He wipes the tear that already traveled to my cheek. "Mmm, tulungan mo na ako mag impake."

He stood up walking to his bedroom, "Impake para saan?"

"Uuwi tayo ng Pinas diba?"

Those words left a huge smile on my face, Success! Mission bring back Alden accomplished!

On our last day in LA, Alden wanted to take me somewhere since I didn't get a chance to explore LA.

"Alden saan mo ba ako dadalhin!" We were both inside his car he was driving, while I sat next to him blindfolded for the past 30 minutes.

"Surprise nga diba?" pati sya excited sa surprise ko. "Basta malapit na tayo, h'wag mo tatanggalin yang blindfold mo."

"Oo nga, hindi ko tatanggalin, kung tatanggalin ko eh di kanina ko pa ginawa."

Saan nanaman kaya ako dadalhin ng taong 'to, "Alden ano nga kasi..." and he repeats his earlier responses to me, "Baka naman ibebenta mo ako or something..." I joked with him.