The Rebel's Secret

Chapter 26

Bryan's POV

We're here infront of the OR. It's been 1 hour and still the doctor didn't yet came out.

"WHERE IS MY DAUGHTER?!" Napataas ako ng tingin ng marinig ko yung boses ni Mommy na galit na galit.

Sinalubong namin agad silang dalawa.

"What the hell happened?!" Galit na tanong ni mommy sa akin. Nasa tabi niya si Daddy na seryoso ang mukha. Hindi agad ako nakapagsalita dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.

"What?! You are all five here and you're not going to talk?!" Magsasalita pa sana ako ng biglang ipinaliwanag ni Larenz ang lahat sa kanila, including sa plano niyang panliligaw sa kapatid ko.

Napangiti ako ng palihim dahil sa ngayon ko lang nakitang ganyan si Larenz. We've been bestfriends for a long time but I never saw him making an effort in everything. When Bree and Larenz saw each other from the start? I saw a chemistry on them but they didn't find it on their own because they're always arguing on everything, but as time passes by? I know that they are falling into each other. The way they avoid each other I know that there was something's going on and I was right they fall inlove with each other but the thing is... I didn't expect this situation rightnow.

"Oh God!" Napapikit ng mariin si mommy nang marinig niya lahat ang sinabi ni Larenz.

"Where's Jane?" Malamig na tanong ni Daddy.

"I don't know what happened to that psycho. But one thing is for sure... She'll be put in jail for doing this." Seryosong sabi ko sa kanila.

"I hope that it'll not be repeat again Bryan. Sinabi kong bantayan mo ang kapatid mo dahil matigas ang ulo!" Hindi na ako nagsalita sa sinabi ni Dad. Alam kong mali din yung ginawa ko pero masisisi niyo ba ako? Ayoko lang na magalit sa akin si Bree.
-----

"Dok!" Sabay-sabay na tawag namin ng nakita naming lumabas yung doktor. Lumapit siya sa amin gamit ang seryosong mukha. Bigla akong kinabahan pero hindi ko yun inintindi. Tinanggal na muna niya ang mask niya bago magsalita.

"She's stable now. We clean those blood that has been marked on her face but we don't know kung kailan siya magigising. And please once na magising siya ay wag niyo munang ipressure dahil malakas ang impak ng pagkauntog niya. We're going to make a test pag gising na siya." Paliwanag ng doktor.

"Thank you dok." Pasalamat naming lahat at pumunta na sa private room ni Bree.

Tahimik kaming nagbabantay ng may biglang tumawag kay mommy. Lumabas muna siya at sinagot kung sino man yung tumawag.

"I thought this will be the best day for me." Napatingin kaming lahat kay Larenz na ngayon ay malungkot na nakatingin kay Bree at nakahawak na kamay niya sa kamay ni Bree kasi nasa tabi niya lang ito the whole time. Seryoso namang nakatingin lang si Daddy sa kanya.

"Tss. Drama mo tol. Magigising din yang kapatid ko tsaka kabahan kana baka may amnesia na yan at hindi kana niya kilala." I joked him and ge just stared me with a blank expression.

"Stop talking nonesense." Okay.

Sabi sa inyo shut up nalang ako eh.

+___+

"Ayan ang napapala ng mga agaw eksena! Belat." Bulong sa akin ni Kian kaya tinapakan ko yung paa niya dahilan para mapahiyaw siya sa sakit.

"Aray! Grabe siya oh!" Inda niya.

"Sige asarin mo pa ako at ipatatapon na kita sa labas!" Loko kasi tong taong to.

"Oo na! Kung hindi lang masakit tong paa ko baka sinipa na rin kita diyan eh." Bulong niya pero narinig ko. Aba?! Akmang sasaktan ko ulit siya ng inawat kami nila Clarence at Sean.

"Tumigil nga kayong dalawa at baka magising ang nagpapahingang prinsesa." Nabatukan ako ni Clarence.

"Para talaga kayong mga bata." Iling -iling na sabi ni Sean.

"Wow ha? Nahiya naman daw ako sayo." Sarcastic na sabi ko at nagpeace sign lang siya sa amin.

"Hon we need to go back in France. We have an urgent meeting with Mr. Butch." Napatingin ako kay Mom na kakapasok lang. Meeting na naman?! Tumayo agad si Dad at kinuha yung coat niya malapit sa akin. Bigla akong tumayo at tinignan sila ng may inis.

"Mas uunahin niyo pa ba yang business kesa sa anak niyo?" Inis na sabi ko sa kanila. Napakunot naman ang noo nilang dalawa.

"We have an urgent meeting na kelangan naming puntahan." Paliwanag ni Dad. I smirked on them. Ipinamulsa ko ang isang kamay ko at ang isa naman ay nakaturo sa nakahigang kapatid ko na wala pang malay hanggang ngayon.

"Mas mahalaga pa ba yan kesa sa kalagayan ng kapatid ko? Ng anak niyo?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"You know nothing about business kaya tumahimik ka Bryan!" Tumaas na ang boses ni mommy kaya mas lalo akong nainis.

"Alam niyo sa ginagawa niyo? Pinapalabas niyo lang na wala kayong pakialam sa kanya! Puro nalang kayo business! Kelan niyo ba pagtutuunan ng pansin si Bree?! Mas inuuna niyo pa yang business na yan kesa sa bantayan nalang siya dito!" I burst out. I really can't help it but to feel annoyance on them. They never took care of my sister. They're always engage in business instead of staying here by ourside and instead of motivating us in our dreams? They're always forcefully do what they wanted for us to take in our course for the sake of their business.

"Don't shout infront of your mother Xavier! This is more important! She's already stable so there's nothing to worry about. At tsaka kasalanan rin naman niya yan eh! Kung umiwas siya sa gulo edi hindi siya nakahiga diyan ngayon!" Hindi ako makapaniwaka sa mga naririnig ko sa kanila. Sinipa ko yung isang upuan na tumumba at marahas na napasuklay sa buhok ko.

"Remember this Mom and Dad. Money can't do anything on you but to feel rich. There's a difference on spending each others time with your own family instead of spending your money or the things that you've been given to us just to feel your presence. Bree needs your presence and not your money kaya wag niyo siyang sisihin sa paguugali niya dahil nagkakaganyan siya ay dahil din sa inyo!" After kong sabihin yun ay lumabas na muna ako sa room at nagpahangin sa labas.

Kilala ko si Bree dahil kapatid ko siya. At alam ko kung kailan siya malungkot at kung kailan siya masaya.