Gecenin İkisi
Gecenin ikisinde,
Bir ışığı ve objelere verdiği hayatı görüyorum önce,
Sonra bakışlarımı okşayan gölgeleri!
Gölgelerin oyunlarına takılmış aklımı
salıyorum zamana...
Dansediyor düşünceler,
Yanar döner mum alevinde!
Sahte aslında şu medeniyet,
Ya sokak lambaları?
Eninde sonunda güneşe yenik mi?
Sönük mü tüm ışıklar?
Belli ki aklımda bir sürü soru var...
Ben nedense hep bu karanlık gecelerde,
Yeni yetme lambalara inat,
Mum ışığında yazıyorum...
Duman da var gecede,
Serin esen rüzgarın yumuşak dokunuşları,
Dansedip şarkı söyletiyor tüm yapraklara...
Gölden gelen dinlendirici ama buruk bir koku var,
Gülümsetiyor ötede güllerim,
Küsmüş mü bana?
Öyle de seviyorum onları ama,
Budadığımda biliyorumki dönecekler,
tomur tomur bana.
Giden sevgili gibi,
Yağmurda çamura dönen toprak gibi,
Ellerini elimden ayıran yollar gibi,
Uyuyan çocuklar gibi,
Herşeyin döndüğü gibi,
Dünya gibi,
Dönecekler hepsi...
Ellerimi tutacak,
Bir avuç toprak olacak,
Dallar yeşerecek,
Gidilen yollar dönülecek,
Sevgili dönecek...
Çocuklar uyuyor,
Sabah biran önce olsa,
Hayat neşelense yeniden...
Tenlerinden gelen sıcaklıkla,
Bebek kokuları sinse,
Basınca göğsüme!
"Günaydın meleklerim" derim,
Saçlarını örerim,
10 dakika daha belki sarılır yatarız.
Uyku mahmuru gözlerinden saçılan ışık,
Güneşten de parlak olacak,
İşte o zaman gün doğacak!
Günüm aydınlandı nihayet,
Taze taze fikirler gelir akıllarına,
"Anne, anne!" diye zıp zıp duramazlar yerlerinde,
Sonra paylaşamazlar beni,
Nerden geldiği bilinmeyen enerjiyle,
Başlarız yeni güne!
Aşk bu işte!
Aşk hayat, aşk su, aşk çiçek,
Aşk kelebek, aşk çocuk,
Aşk gölgeleri hayatın...
Sahte lamba veya mumda olsa,
Güneşte, ayda,
Ne farkeder?
Görebilmek önemli aslında gölgeleri,
Işıkların bıraktığı izleri...
Karanlığın derinliğinde bile...
Aşk aslında her yerde!
Beril Yabar
05-27-2015 (revised today)
07/22/2016 2nd rev.
